Πόσο μας κόστισαν τελικά οι αρπαχτές και οι μίζες των κομμάτων τα τελευταία 30 χρόνια;

Παρατηρώ προσεκτικά τα λεγόμενα των πολιτικών από τον Απρίλιο του 2010, όταν ξέσπασε κι επίσημα η... Ελληνική κρίση χρέους και σε όλους ανεξαιρέτως υπάρχει μια κοινή …
συνιστώσα! Αδυνατούν να μιλήσουν για την πραγματική ζημιά της οικονομίας και «στέκονται» μόνο στο επαχθές χρέος που έχει η Ελλάδα!

Είτε πρόκειται για δεξιούς είτε για κεντρώους (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα) είτε για αριστερούς, όλοι τους ανεξαιρέτως, έχουν καταδικάσει την διαδικασία με την οποία η χώρα μας οδηγήθηκε στην συσσώρευση του χρέους ενώ οι περισσότεροι έχουν καταδικάσει το απεχθές τμήμα αυτού χωρίς όμως να εξηγούν τους τρόπους με τους οποίους δημιουργήθηκε !

Το απεχθές τμήμα του χρέους, δημιουργήθηκε κατά κύριο λόγο με την ανακεφαλαιοποίηση των τόκων καθώς και τα δάνεια που είχαν ληφθεί με αποικιοκρατικά επιτόκια, ειδικά σε περιόδους έντασης της μείωσης της ρευστότητας. Παράλληλα, η λήψη δανείων για την πληρωμή εξοπλιστικών προγραμμάτων με την διαδικασία πληρωμής “Offset” διόγκωνε το απεχθές τμήμα του χρέους. Η διαδικασία αυτή, για όσους δεν γνωρίζουν, αποτελούσε μια πάγια τακτική των εταιριών Αμυντικής βιομηχανίας, οι οποίες σου πρόσφεραν το πολεμικό υλικό …αυθημερόν αφού σου έβρισκαν παράλληλα χρηματοδότηση από τράπεζα που ειδικευόταν σε τέτοιες υπηρεσίες. Με απλά λόγια, σου πουλούσαν πολεμικό υλικό με χρήματα που σου δάνειζε μια τράπεζα αρωγός στις πωλήσεις τους. Αυτά τα δάνεια, ήταν πανάκριβα και δυστυχώς η Ελλάδα πήρε αρκετά από αυτά!

Ένα άλλο τμήμα του επαχθούς τμήματος του χρέους, δημιουργήθηκε από αγορές μαϊμού, ή κατασκευή έργων που ήταν εξόχως υπερκοστολογημένα ! Θα μου πείτε ότι αυτό είναι γνωστό και θα έχετε δίκιο. Αυτό που δεν έχει αντιληφθεί ο μέσος πολιτικός ταγός της εξουσίας όμως, είναι ότι με δεδομένο ότι για τα εξοπλιστικά ξοδεύαμε πάγια κάθε χρόνο 10 δις ευρώ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, αν υπολογίσουμε τις νόμιμες μίζες , τις παράνομες αλλά και τα υλικά που αγοράσαμε και δεν δούλεψαν ποτέ, τότε στην πραγματικότητα μόνο από αυτό, κάθε χρόνο ο Ελληνας χρεωνόταν πάνω από ΠΕΝΤΕ ΔΙΣ ευρώ, για αγορές που ΔΕΝ έκανε ποτέ του!!!

Αν σε αυτά προσθέσουμε αγορές του αιώνα, για συστήματα όπως τοC4I (Σι φόρ Αϊ) και γενικά συστήματα ασφάλειας των Ολυμπιακών αγώνων, τότε υπήρξαν χρονιές που ο Ελληνας, πλήρωσε ακόμη και 50ΔΙΣ ευρώ για πράγματα που στην ουσία δεν τα είδε ποτέ του!

Ένα άλλο τμήμα που διόγκωσε το τμήμα του απεχθούς τμήματος του χρέους ήταν ο κατασκευαστικός κλάδος ή καλύτερα ο κλάδος των Δημοσίων Εργων!

Όταν στην Ευρώπη, το κόστος κατασκευής ενός σύγχρονου αυτοκινητόδρομου (Εθνικής οδού) κυμαίνονταν από 200 εκ ευρώ το χιλιόμετρο (στο Βέλγιο) ή 300 εκ ευρώ το χιλιόμετρο (στην Ιταλία) με μέσο ευρωπαϊκό όρο τα 350 εκ ευρώ, στην Ελλάδα, το κόστος κατασκευής με την γνωστή μέθοδο της αναθεώρησης των πινάκων, και τις επιπρόσθετες πληρωμές για την αποπεράτωσή τους, άγγιζε το Ένα δις ευρω ανα χιλιόμετρο!!! Επί της ουσίας, χρησιμοποιώντας τον περίφημο νόμο Λαλιώτη("μαθηματικός τύπος") τα έργα στήνονταν