Ποιoς φοβάται τις εκλογές;

Με τον Ποσειδώνα να κάνει παιχνίδι στον ετήσιο χάρτη της Ελλάδος...
είναι αστρολογικά προφανές πως τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται.
Το να προσπαθείς να σχηματίσεις κυβέρνηση δεν είναι βέβαια μεμπτό. Όταν όμως αυτό γίνεται συνοδευόμενο από ένα ανηλεές «δούλεμα», καταλήγει να είναι φαρσοκωμωδία.
Μήνες τώρα δεχόμαστε τις ομοβροντίες νουθεσιών από εγχώριους και ξένους «φίλους» που αφού πρώτα μας έβαλαν στην μέγγενη του Μνημονίου, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο πόνος είναι αναγκαίος, διαφορετικά δεν θα θεραπευτούμε ποτέ. Ποιά είναι η διαφορά αλήθεια από τον «γύψο» του Γ Παπαδόπουλου;
Τότε ήταν «ο κομμουνιστικός κίνδυνος». Σήμερα είναι ο τρόμος της χρεωκοπίας αλλά για κάποιους ...αμετανόητους και ο ίδιος κίνδυνος του 1967!
Όμως με τον Ποσειδώνα να «κάνει παιχνίδι» στον ετήσιο χάρτη της Ελλάδος, είναι αστρολογικά προφανές πως τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται. Πρόκειται απλά για ένα ακόμη μεγάλο κόλπο που στοχεύει στην υφαρπαγή του εθνικού μας πλούτου «κανονικά και με το νόμο», ένα κόλπο που στηρίζεται κατά πολύ στην διοχέτευση των σχετικών «πληροφοριών»: Έξω η Ελλάδα από το ευρώ, επιστροφή στη δραχμή κλπ...
Η λεπτομέρεια βέβαια που όλοι «ξεχνούν» είναι πως όλα αυτά αντιβαίνουν το Κοινοτικό δίκαιο. Και στο σημείο που έχουμε φτάσει, μια απλή προσβολή του Μνημονίου θα είχε σαν αποτέλεσμα την νομική του ακύρωση. Αυτό περιγράφεται επίσης στον ετήσιο χάρτη της Ελλάδος, κάτι εξαιρετικά παρήγορο. Κι αυτό τρέμουν όλοι όσοι έστησαν την «κομπίνα», αφού κινδυνεύουν να χάσουν τον μήνα που θρέφει τους έντεκα.
Τόσο ο κ Σαμαράς, όσο και ο κ Βενιζέλος ακολουθούν μια πολιτική στήριξης του Μνημονίου και των συμφερόντων που το επέβαλαν. Αυτό είναι γνωστό και πρακτικά έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν. Ωστόσο, βλέποντας τα ποσοστά τους να κατρακυλάνε, το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι οι εκλογές. Γιατί αν γίνουν θα πιστοποιήσουν με τη βούλα την αποτυχία τους και θα δώσουν το δικαίωμα στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α να έχει το πάνω χέρι στις πολιτικές διεργασίες. Και ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία, επιρρίπτουν την ευθύνη της ακυβερνησίας στον κ Τσίπρα, μήπως και προλάβουν την περαιτέρω καταβαράθρωση της εκλογικής τους δύναμης.
Μάλιστα, η πολιτική δεινότητα του προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ, έπεισε και τον κ Κουβέλη να συγχρωτιστεί με τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, περνώντας κατά κάποιο τρόπο στον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ την μεταδοτική «νόσο» του Μνημονίου. Έτσι φαίνεται στα μάτια μιας μεγάλης μερίδας του λαού και από αυτήν την άποψη αν ο κ Κουβέλης δεν προχωρήσει άμεσα σε μια εντατική «θεραπεία», η ΔΗΜΑΡ είναι πλέον μια τελειωμένη υπόθεση. Αν γίνουν άμεσα εκλογές είναι ζήτημα το αν θα μπει στο κοινοβούλιο...
Βιάστηκε ο κ Κουβέλης να δηλώσει πως δεν θα συνεργαστεί με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ανάλογα είχε πράξει και η κ Παπαρήγα, δηλώνοντας πριν τις εκλογές ότι «θα καταθέσει την διερευνητική εντολή». Μια εντολή που δεν πήρε ποτέ αφού το ΚΚΕ ήταν πέμπτο κόμμα...
Το σύμπαν στέλνει τα δικά του μηνύματα αλλά κάποιοι δεν ακούνε!
Αλλά τελικά τι μπορεί να σημαίνει μια ακυβερνησία-κατασ