Παραλίες Αττικής: Βουτιές… εντός τειχών

Όλα τα παράπονά μας για τις παραλίες της Αττικής τον Μάιο ακυρώνονται.


Η απόσταση των 60 χιλιομέτρων που τον Αύγουστο καλύπτουμε σε τρεις ώρες είναι τώρα κάτι λιγότερο από μία, η πολυκοσμία που μας αναγκάζει να ξυπνάμε χάραμα για να προλάβουμε μια θέση στον ήλιο απλώς δεν υφίσταται, και τα νερά δεν είναι –ακόμα– αμφιβόλου ποιότητας, αλλά κρυστάλλινα κι ανέγγιχτα. Εντάξει, η θερμοκρασία τους μπορεί να είναι ακόμη λίγο αποθαρρυντική, αλλά με μια βαθιά ανάσα όλα λύνονται.


Ξεθάβουμε, λοιπόν, το μαγιό από τα βάθη της ντουλάπας, και πάμε να ανακαλύψουμε την διακριτική γοητεία της αττικής ακτογραμμής, όσο ακόμη αυτή υφίσταται.

Λεγραινά: Είναι σαφώς η μεγαλύτερη, ίσως και η ωραιότερη, παραλία της αττικής ακτογραμμής. Ξεχωρίζει για την ανοιχτόχρωμη, ψιλή άμμο, τα γαλανά νερά, την έκτασή της και τον κόσμο που… λάμπει διά της απουσίας του, ακόμη και κάποιες μέρες του Αυγούστου, πόσο μάλλον στα μέσα Μαΐου. Αυτό το τελευταίο ίσως να οφείλεται στην –μεγάλη, αν και όχι απαγορευτική– απόσταση που τη χωρίζει από την Αθήνα. Θα τη βρείτε λίγο μετά το 60ό χιλιόμετρο Αθηνών-Σουνίου, στα όρια του Δήμου Λαυρίου. Στην πρώτη βουτιά, θα συμφωνήσετε μαζί μας ότι η απόσταση που διανύσατε άξιζε τον κόπο. Αν συμφωνείτε και στο ότι οι ξαπλώστρες/ ομπρέλες/ καντίνες σκοτώνουν την φυσική ομορφιά, μόλις βρήκατε τον παράδεισό σας.

Χάρακας: Χρυσαφένια άμμος, καθαρά νερά, αρκετά μεγάλη έκταση και απουσία οποιασδήποτε «αξιοποίησης» θα χαλούσε το τοπίο. Ο Χάρακας είναι αρκετά απομακρυσμένος, αν και όχι τόσο όσο τα Λεγραινά, και η σύμβαση περισσότερη οδήγηση – καλύτερη παραλία τηρείται και εδώ στο έπακρο. Θα τον βρείτε στην κατεύθυνση προς Σούνιο, πλησιάζοντας τα όρια των Δήμων Λαυρίου και Κερατέας, και θα τον αναγνωρίσετε από την πινακίδα στο αριστερό σας χέρι που γράφει «παραδοσιακός οικισμός Χάρακα». Αφήνετε το αυτοκίνητο στο πλάτωμα που θα συναντήσετε ελάχιστα μέτρα παρακάτω, στα δεξιά του δρόμου, και διαλέγετε ένα σημείο χωρίς βραχάκια μέσα στο νερό για να βουτήξετε.
Μαύρο Λιθάρι: Δεν θα την προτείναμε τον Δεκαπενταύγουστο, οπότε τα πλήθη κόσμου, οι ρακέτες και οι ξαπλώστρες την καθιστούν μάλλον ακατάλληλη, τόσο από άποψη καθαριότητας όσο και διασκέδασης. Τώρα, όμως, η αμμουδιά που της χάρισε την δημοτικότητά της βρίσκεται όλη στη διάθεσή σας, ενώ η βολική της απόσταση (39 χιλιόμετρα από την Αθήνα, λίγο μετά τη διασταύρωση των Καλυβίων επί της Αθηνών-Σουνίου) της δίνει έξτρα πόντους.

Θυμάρι: Είναι, στην πραγματικότητα, δύο παραλίες σε μία: ένας μικρός κολπίσκος στρωμένος με ψιλό βοτσαλάκι στα δεξιά του πλατώματος όπου θα αφήσετε το αυτοκίνητο, και μια μεγάλη αμμουδιά στα αριστερά του. Θα την βρείτε λίγο μετά τα ταβερνάκια στην Παλαιά Φώκαια, ελάχιστα μέτρα από την πινακίδα που αναγράφει «Θυμάρι». Τα νερά είναι πεντακάθαρα –τουλάχιστον για τα δεδομένα της Αττικής– αλλά τα βραχάκια μέσα στο νερό θέλουν προσοχή. Αν πεινάσετε, η καλύτερη από τις προαναφερθείσες ταβέρνες είναι η Γαλήνη, η πρώτη που συ