Παράγουμε περισσότερο θυμό από όσο αντέχουμε

Κατά τους ψυχοθεραπευτές ισχύει μια εξίσωση: Ψυχική υγεία = καλή σχέση με το θυμό. Δεν έχουν άδικο, αν κρίνω από το σύνολο των νευρώσεων που κυκλοφορούν... 
εξαιτίας της αφόρητης καταπίεσης των συναισθημάτων ή της συνεχούς «κατανόησης» που αρχικώς μας επέβαλε η χριστιανική ηθική και αργότερα το γλυκανάλατο πρότυπο μιας δήθεν πολιτισμένης συμπεριφοράς. Ναι, δεν έχουν άδικο.
Είναι εξαιρετικά απελευθερωτικό να θυμώνεις όταν αισθάνεσαι ότι σε αδικούν, όταν νιώθεις προσβεβλημένος, όταν τέλος πάντων πιστεύεις ότι είσαι στην από κάτω.
Είναι απείρως υγιεινότερο από το να βάζεις τον εαυτό σου στο ρόλο του θύματος και να ψάχνεις να βρεις τι λάθος έκανες εσύ και είναι οι άλλοι τόσο προκλητικά ανεξέλεγκτοι. Τελικά, είναι έτσι. Και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο ο θυμός είναι ο καταλύτης της δράσης και της δημιουργίας των νέων ισορροπιών. Όμως… όχι πάντα από ό,τι φαίνεται.
Γιατί είναι προφανές ότι στη δική μας περίπτωση, στην Ελλάδα που βιώνει την κρίση και το τέλος του π