Ουρές για το επίδομα της παρηγοριάς του ΟΑΕΔ

Τον περασμένο Μάρτιο τα άτομα μέσα στις αίθουσες των κατά τόπους ΟΑΕΔ δεν...
ξεπερνούσαν κάθε μέρα τα διακόσια.

Όχι πως ήταν λίγα. Σήμερα, ωστόσο, είναι περισσότερα από τετρακόσια και η ώρα αναμονής ξεπερνάει το δίωρο.

Αν κάποιος κουραστεί και φύγει, θα πρέπει να ξανάρθει την επομένη ή κάποια άλλη μέρα. Οι υπάλληλοι προτείνουν κυρίως μεσημεριανές ώρες, που δεν υπάρχει πολύς κόσμος και η ταλαιπωρία είναι μικρότερη...

Το «Εθνος» πέρασε το κατώφλι υποκαταστημάτων του Οργανισμού και συνάντησε ανθρώπους νέους, αλλά και μεγαλύτερους, πρώην εργαζόμενους, πάνω στην παραγωγική ηλικία, που εντελώς απρόσμενα βρέθηκαν χωρίς δουλειά και μέλλον. Αντιμέτωποι με την ανεργία, τώρα προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τα 461,50 ευρώ τον μήνα του ΟΑΕΔ.
Η ανασφάλεια σφραγίζει τα στόματα. Και πώς να γίνει διαφορετικά. Πώς να ζητήσει κάποιος κάτι περισσότερο από τον Δημήτρη, που περιμένει ανέκφραστος πάνω από δύο ώρες τη σειρά του να καταθέσει τα χαρτιά για το επίδομα; Τι να πεις στην Αναστασία, που νιώθει «εγκλωβισμένη» σε ένα μέλλον χωρίς προοπτική. Ποιος θα μπορούσε να τους κοιτάξει στα μάτια και να τους πει ότι αυτά που με τόσο κόπο και στερήσεις πέτυχαν, σπουδές, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες, είναι κενά και άχρηστα για μια καλύτερη ζωή;

Λίγο πιο πέρα η Εφη Μαστοράκη, δεν άντεξε την αναμονή των προηγούμενων ημερών και ξαναπήγε μεσημεριανή ώρα για να γραφτεί στις καταστάσεις των ανέργων.

«Ευτυχώς που τα νούμερα κύλησαν γρήγορα και κατάφερα να τελειώσω με τη διαδικασία», λέει και συμπληρώνει: «Ξέρω ότι δεν πρόκειται να ξαναβρώ δουλειά, οπότε αυτά τα χρήματα τα έχω μεγάλη ανάγκη. Μπορεί να είμαι μόνη μου, αλλά η δουλειά μου ήταν το μόνο μου έσοδο. Τι θα κάνω τώρα;».

Από τους πρόσφατα εγγεγραμμένους στον ΟΑΕΔ λίγοι είναι αυτοί που έχουν ξαναπεράσει από αυτήν τη διαδικασία. Ολοι οι υπόλοιποι για πρώτη φορά αντιμετωπίζουν κατάματα την ανεργία. Ούτε ένας, όμως, από όλους δεν καταφέρνει να δει την επόμενη μέρα με αισιοδοξία.