Όταν οι «βρωμοέλληνες» έψαχναν τη Γη της Επαγγελίας

Ακούς τους μεν να λένε πώς γίνεται να νοιώθεις ρατσιστής όταν και οι Έλληνες πήγαν στο...

εξωτερικό και έγιναν μετανάστες. Από την άλλη ακούς τους δε(ν) να λένε «ναι, αλλά οι Έλληνες πήγαν έξω και έκαναν προκοπή δεν έκλεβαν, ούτε έσφαζαν». Ένα είναι σίγουρο. Οι Έλληνες δεν παραδειγματιζόμαστε από το παρελθόν μας.
Ανέκαθεν η Ελλάδα (με την ευρύτερη έννοια του όρου, και όχι με την σύγχρονη κρατική ταύτιση), ήταν τόπος που «γεννούσε» μετανάστες. Σε όποιο σημείο της Ιστορίας και αν κοιτάξεις θα δεις τον δοκιμασμένο αυτόν λαό, να φορτώνεται με ένα σάκο στην πλάτη με μερικά υπάρχοντα και να σκορπίζεται σε όλες τις «γωνιές» του πλανήτη αναζητώντας μία καλύτερη ζωή. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, οι Έλληνες πάτησαν το πόδι τους σε κάθε σημείο του πλανήτη, είτε δημιουργώντας αποικίες, είτε παροικίες, είτε αφήνοντας το στίγμα τους προτού αφομοιωθούν στις νέες κοινωνίες που επέλεγαν να ζήσουν.

Πλέον τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η Ελλάδα βιώνει κύματα -αλλεπάλληλα η αλήθεια είναι- μετανάστευσης, «αθλίων» της Ασίας που ψάχνουν την Γη της Επαγγελίας. Η Γη της Επαγγελίας όμως δεν είναι η Ελλάδα για αυτούς, αλλά οι χώρες της δυτικής Ευρώπης. Δυστυχώς για όλους όμως, το «Δουβλίνο 2» τους εγκλωβίζει εδώ.

Σκοπός δεν είναι να κατηγορήσεις ούτε τους γηγενείς ως ρατιστές ούτε τους μετανάστες ως τις πηγές όλων των κακών. Σκοπός είναι -για ένα σοβαρό κράτος- να ελέγχει τα σύνορά του. Η Ελλάδα το κάνει αυτό;Ομολογουμένως όχι! Επειδή όμως και οι Έλληνες έχουν πάει μετανάστες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, καλό θα ήταν να παίρναμε μερικά παραδείγματα οργάνωσης αλλά και ανθρωπιάς από τις χώρες που υποδέχθηκαν τους συμπατριώτες μας....

Όλοι οι μετανάστες μαζί με τους Έλληνες, πηγαίνοντας στην Αμερική κρατούνταν για ημέρες στο πασίγνωστο Έλις Άιλαντ, το οποίο για πρώτη φορά τον 1890 λειτούργησε. Ήταν κάτι σαν τα αναμενόμενα «κέντρα υποδοχής παράνομων μεταναστών». Εκεί όλοι περνούσαν από ιατρικές εξετάσεις, και εάν πληρούσαν συγκεκριμένες προδιαγραφές πολιτογραφούνταν, ενώ εάν όχι, τότε αναγκαστικά στέλνονταν πίσω στην πατρίδα τους.

Την εποχή εκείνη, των πρώτων μεταναστευτικών ρευμάτων προς τις ΗΠΑ,από το 1890 έως το 1920 περίπου, η κοινή γνώμη κατηγορούσε τους αλλοδαπούς για όλα τα δεινά. Η δημόσια υγεία, όσο και η εγκληματικότητα ήταν στο στόχαστρο. Αφίσες σε όλη την επικράτεια κυκλοφορούσαν που έλεγαν «O! Close the gates!», ενώ η Ένωση Περιορισμού Μεταναστών ήθελε να σταματήσουν να έρχονται μετανάστες. Όλοι οι ξένοι ήταν κακοί; Φυσικά όχι, στόχος του τότε ρατσισμού ήταν οι άνθρωποι κυρίως από τον ευρωπαϊκό νότο, την ανατολική Ευρώπη, αλλά και οι Καθολικοί. Οι Αμερικανοί είχαν τα δικά τους πρότυπα έθνους, στα οποία ο Έλληνας δεν μπορούσε να προσαρμοστεί.

Μπορεί η πλειοψηφία των Ελλήνων να εργάστηκε σκληρά στην Αμερική, με τους άνδρες κυριολεκτικά να υπέφεραν στα ορυχεία και στις κατασκευές σιδηροδρόμων, όμως ανήκαν στις ομάδες που θεωρούνταν ύποπτες για την δημόσια τάξη. Έλληνες, Ιταλοί, Ισπανοί