Οι μαθητές μαθαίνουν τον ναζισμό από τις ταινίες

Στον κόσμο των παιδιών η βία είναι παρούσα. Είναι μέρος του παιχνιδιού τους...
Πλέον όμως η βία διαχέεται και στην κοινωνία γύρω τους. «Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά» τραγουδούσε ο Διονύσης Σαββόπουλος σε εποχές με λιγότερους (ή απλώς πιο πρόσφατους στη μνήμη) κινδύνους για τη δημοκρατία. Δεν προσπάθησε να κρυφτεί ένας 12χρονος μαθητής στον Πειραιά όταν δήλωσε πρόσφατα σε συμμαθητή του στην αυλή του σχολείου: «Εμείς στο σπίτι μας είμαστε στη Χρυσή Αυγή. Δεν ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές»... Μήπως το «παιχνίδι» της βίας κινδυνεύει να εδραιωθεί; Μαθητές με ναζιστικά τατουάζ, περίεργες κινήσεις σε σχολεία, καθημερινά κρούσματα βίας. Τα περιστατικά, δυστυχώς, αυξάνονται.

Στο Πρότυπο Δημοτικό Σχολείο στο Κολωνάκι δύο πολίτες μπήκαν στον προαύλιο χώρο την ημέρα του εφετινού αγιασμού, ξεδίπλωσαν μια ελληνική σημαία και έβγαλαν λόγο στους παριστάμενους με θέμα την «ανθελληνική» προπαγάνδα και την επιχείρηση κατάργησης της... ελληνικής ταυτότητας με αφορμή τον περίφημο «πόλεμο για τα φωνήεντα» σχετικά με το βιβλίο της Γλώσσας της Ε' και Στ' Δημοτικού.

Στην Πάτρα ο διευθυντής δημοτικού σχολείου, προβληματισμένος για το κτιριακό πρόβλημα, αναρωτήθηκε: «Μήπως να καλέσουμε τη Χρυσή Αυγή;». Για το περιστατικό αυτό διενεργήθηκε ΕΔΕ από το υπουργείο Παιδείας.

Το πείραμα του «Κύματος»

Στην Πετρούπολη μια δασκάλα είδε τους μαθητές της (της Ε' τάξης) να μπαίνουν στην αίθουσα φωνάζοντας εν χορώ: «Χρυσή Αυγή». Οπως λέει η ίδια μιλώντας στο «Βήμα»,«ήταν μια σκηνή που αρχικά με σόκαρε. Οι μικροί, μη καταλαβαίνοντας τους δικούς μου συνειρμούς, συνέχισαν να φωνάζουν χαρωπά. Εκείνη την ημέρα ήταν το παιχνίδι τους»συνεχίζει.

Αποφάσισε τότε να κάνει ένα μικρό πείραμα: όταν οι μαθητές σταμάτησαν, άρχισε να τους φωνάζει αυταρχικά, να τους διατάζει να υπακούσουν χωρίς δεύτερη σκέψη στις εντολές της και όταν εκείνοι παγωμένοι την υπάκουσαν, τους είπε: «Αυτό που μόλις παρακολουθήσατε ήταν ένα δείγμα του μαθήματος που θα κάνουμε σήμερα»...

Για αυτή την εμπειρία η ίδια και άλλοι συνάδελφοί της δηλώνουν ανήσυχοι. «Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν διδάσκει τους μαθητές ούτε τι είναι εθνικοσοσιαλισμός ούτε τι είναι εθνικισμός, ούτε καν τι έγινε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο» δηλώνει. Η κριτική προς το υπουργείο Παιδείας έχει γίνει και στο παρελθόν, οπότε και συγκροτήθηκαν επιτροπές ιστορικών, έγιναν συνεδριάσεις επί συνεδριάσεων, οι ιστορικοί διαφώνησαν και ξανασυμφώνησαν, αλλά το αποτέλεσμα έμεινε το ίδιο: σε ένα ελληνοκεντρικό αναλυτικό πρόγραμμα η Σύγχρονη Ιστορία αποδεικνύεται ο μεγάλος χαμένος. Οι γνώσεις των παιδιών παραμένουν ελλιπείς, το διδακτικό σύστημα παρωχημένο, η εκπαιδευτική «θωράκιση» των παιδιών - και αυριανών ενηλίκων πολιτών της χώρας μας - ανύπαρκτη.

«Ηθελα από την πρώτη στιγμή να εξηγήσω στα παιδιά τον λόγο της συμπεριφοράς μου και να ζητήσω συγγνώμη» λέει στο «Βήμα» η δασκάλα που προχώρησε στο ιδιότυπο «πείραμα» της επίδειξης μέσα στην τάξη του τι μπορεί να σημαίνει φασισμός. «Αλλά