Οι δύο βασικοί λόγοι που η Χρυσή Αυγή καθιερώνεται στο πολιτικό σύστημα

Για άλλους είναι ένας μεγάλος μπελάς, για μερικούς το αυγό του φιδιού και για άλλους...
η αντίδραση ενός λαού που έχει το σοβινισμό στο dna του απέναντι στο παλαιό πολιτικό σύστημα. Σε κάθε περίπτωση, οι ερμηνείες είναι ανεξάντλητες, όμως όλοι παραβλέπουν ένα κρίσιμο γεγονός πάνω στο οποίο ο Νίκος Μιχαλολιάκος στήριξε όλη του την επιτυχία.

Αν δει κανείς τα εκλογικά αποτελέσματα της Χρυσής Αυγής από το 2004-2009 ήταν ανύπαρκτα. Δύο φορές, το 2004 και το 2007, με τη Νέα Δημοκρατία επελαύνουσα και το ΛΑΟΣ να παίζει το ρόλο του εθνικιστικού φορέα της χώρας, ο Λαϊκός Σύνδεσμος δεν κατήλθε καν στις εκλογές ενώ στο θρίαμβο του ΓΑΠ το 2009 έλαβε μόλις το 0.29% των ψήφων. Τι λοιπόν άλλαξε και ξαφνικά τα παιδιά με τα μαύρα έγιναν της μόδας ενώ μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν μία οργάνωση συγγενών και φίλων έρμαιο στις εκλογικές ορέξεις του Καρατζαφέρη. Προσωπικά, θέτω δύο βασικούς πυλώνες πάνω στους οποίους η Χρυσή Αυγή σφυρηλάτησε μία νέα δυναμική και ταρακούνησε το πολιτικό σύστημα που κοιμόταν (και συνεχίζει…) τον ύπνο του δικαίου.

Πρώτον, αλλαγή σε σύμβολα και ρητορική. Οι σβάστικες (αρχ. γαμμάδιον) εξαφανίστηκαν από κάθε εκδήλωση της οργάνωσης και ο μόνος τρόπος κανείς να τις εντοπίσει είναι αν αναζητήσει τα τατουάζ των παλαιότερων σκληρών μελών της ενώ τη θέση των κοκκινόμαυρων συμβόλων πήρε το ελληνικό μπλέ. Με τον τρόπο αυτό, βλέποντας ο Μιχαλολιάκος πως η ταύτιση του με τα ναζιστικά σύμβολα δεν είχε πλέον να του προσφέρει κάτι, τα έβγαλε από πάνω του και έκανε το colpo grosso. Εν μία νυκτί, μετασχημάτισε στο μυαλό του ένα εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα σε μία εθνικιστική παράταξη που προφανώς και θα είχε περισσότερα ευήκοα ώτα. Αν σ’αυτό προσθέσει και της εγκατάλειψη από μεριάς Καρατζαφέρη του εθνικιστικού επικοινωνιακού μανδύα αλλά και το δόγμα του μεσαίου χώρου που είχε δημιουργήσει φοβικά σύνδρομα στη Νέα Δημοκρατία, μπορεί να αντιληφθεί κανείς πως ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής έπαιζε μπάλα σ’ένα γήπεδο εντελώς μόνος.

Σε επίπεδο ρητορικής, οι αναφορές στα εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη και σε οτιδήποτε μπορούσε να θυμίζει το Φύρερ εξαφανίστηκε και μεθοδικά η λέξη Εθνικισμός πήρε τη θέση της πλάι στην Πατρίδα. Η λέξη “φυλή” αντικαταστάθηκε από το “δίκιο” του αίματος και αργά αλλά μεθοδικά οι επικεφαλής των πυρήνων του Λαϊκού Συνδέσμου μιλούσαν ως Έλληνες Εθνικιστές κερδίζοντας μέρα με τη μέρα περισσότερο κόσμο αναφερόμενοι ιδιαίτερα στα εθνικά θέματα αλλά και στο μεταναστευτικό, την οικονομική κρίση κλπ. Με έξυπνες κινήσεις λοιπόν, ο Μιχαλολιάκος μετάλλαξε την οργάνωση του σε μία εποχή που κανείς δεν ασχολούνταν μαζί του και δεν τον θεωρούσε σοβαρό αντίπαλο. Κι’ όμως, βήμα βήμα και με κομμουνιστική επιμονή και υπομονή κατάφερε να περάσει στα Μέσα το χαρακτηρισμό “Εθνικιστική” για την οργάνωση του.

Αν και για τον πρώτο πυλώνα, θα μπορούσε κανείς να πει πως βρήκε πρόσφορο έδαφος εξ’αιτίας της απουσίας των άλλων, τι να πούμε για το δεύτερο. Όποιος έχει παρακολουθήσει τη δράση των μελών της Χρυσής Αυγής και όχι όσα τα