Ο ταλαντούχος κ. Λοβέρδος και η εξίσωση που τον «ξεγυμνώνει»

Με μια απλή εξίσωση εξανεμίζονται τα κροκοδείλια δάκρυα του Ανδρέα Λοβέρδου ότι θα πληρώσει τις...



 φαρμακοβιομηχανίες σε σταθερές ημερομηνίες. Αντί για επικοινωνιακή στρατηγική, ο υπουργός Υγείας πρέπει να μιλήσει επιτέλους για την ουσία του προβλήματος κι όχι να συντηρεί το κλίμα οικονομικής ασφυξίας.

Η ουσία είναι απλή: Σήμερα, μια βιομηχανία φαρμάκων που συμφωνεί να προμηθεύσει ένα νοσοκομείο με φάρμακα αντί 100 ευρώ, όχι μόνο δεν εισπράττει αυτό το ποσό, αλλά –τελικά- βάζει και 36 ευρώ από την τσέπη της! Το απίστευτο συμπέρασμα ότι ουσιαστικά οι φαρμακοβιομηχανίες χρηματοδοτούν το Κράτος προκύπτει από τεκμηριωμένη μελέτη που επεξεργάστηκε το “newsbomb”, λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια καθυστέρηση της εξόφλησης, τον πληθωρισμό, το κόστος δανεισμού, τα διαφυγόντα έσοδα από τόκους των καταθέσεων, αλλά και το επερχόμενο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, δεδομένου ότι οι φαρμακοβιομηχανίες έχουν πληρωθεί με κρατικά ομόλογα!

Η έρευνα που έρχεται σήμερα στο φως της δημοσιότητας ξεγυμνώνει πολιτικά τον κ. Λοβέρδο και τους φωστήρες του κρατικού μηχανισμού. Αποδεικνύει ότι οι ευθύνες τους είναι βαρύτατες και θα πρέπει να αποδοθούν άμεσα από τον πρωθυπουργό κ. Γ.Α. Παπανδρέου. Ο υπουργός φθάνει στο σημείο να επικαλείται τα προβλεπόμενα από το Μνημόνιο, ενώ κλείνει τα μάτια στην απειλή να βάλουν λουκέτο μερικές από τις τελευταίες μεγάλες ελληνικές βιομηχανίες (που διατηρούν 25 παραγωγικές μονάδες στην Ελλάδα και απασχολούν σχεδόν 20.000 εργαζόμενους, ενώ πραγματοποιούν και εξαγωγές σε 80 χώρες στον κόσμο). Οι καρεκλοκένταυροι του Δημοσίου που κατεβάζουν τους διακόπτες με το παραμικρό αποδεικνύονται για ακόμα μια φορά ισχυρότεροι από τις υγιείς δυνάμεις της αγοράς και του ιδιωτικού τομέα.

Οι υποσχέσεις περί επικείμενης πληρωμής των προμηθευτών συνιστούν ένα ακόμα επεισόδιο σε μια υπόθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη από το 2005, όταν το Δημόσιο επέλεξε να πληρώσει τις φαρμακοβιομηχανίες με ομόλογα τα οποία λήγουν σταδιακώς εντός του τρέχοντος έτους, το 2012 και το 2013.

Οι συνθήκες υπό τις οποίες έγινε αυτός ο διακανονισμός τότε με τη σημερινή κατάσταση είναι προφανώς διαφορετικές με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας κι όσων φαίνονται απρόθυμοι να αναλάβουν τις ευθύνες του, μεταφέροντάς της στην αγορά, τους επιχειρηματίες και την κοινωνία.

Τα ομόλογα αποτελούν χαρτιά υψηλού κινδύνου –εν όψει του «κουρέματος» που θεωρείται βέβαιο- και εν τέλει δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές αξίες προϊόντων που χρησιμοποιήθηκαν για να καλυφθούν αυξημένες ανάγκες στο χώρο της Υγείας.

Τα χαμένα λεφτά

Αναλυτικά: Οι βιομηχανίες που πώλησαν φάρμακα σε ένα οποιοδήποτε νοσηλευτικό ίδρυμα της χώρας έναντι αξίας λ.χ. 100 ευρώ το 2005, όχι μόνο δεν πληρώθηκαν αλλά δοκίμασαν τις κεφαλαιακές αντοχές τους με ευθύνη του Δημοσίου. Όπως σημειώνουν οικονομικοί αναλυτές, από τότε έως σήμερα:

1. Χάθηκαν τόκοι που θα λάμβαναν οι βιομηχανίες αν τα χρήματα αυτά βρ