Μεγάλη πολιτική κινητικότητα στον χώρο της Αριστεράς

Πρωτόγνωρη κινητικότητα στον χώρο της Αριστεράς, με παλαιούς και νέους σχηματισμούς να προετοιμάζονται για την...
αφετηρία της εκλογικής μάχης.
Πρωτοφανής κινητικότητα, αντίστοιχη, όπως σημειώνουν πολιτικοί αναλυτές, με εκείνη που είχε παρατηρηθεί το πρώτο διάστημα της μεταπολίτευσης, καταγράφεται στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, με την εμφάνιση και δράση οργανώσεων και κινήσεων που φιλοδοξούν να κερδίσουν χώρο και δύναμη, να εκφράσουν, ίσως, νέες ιδέες και προτάσεις για ιδεολογική και πολιτική ανασυγκρότηση της Αριστεράς και να συνεισφέρουν στην εθνική ανασυγκρότηση.
Η παρατηρούμενη κινητικότητα δεν είναι φυσικά άσχετη ούτε με την οικονομική κρίση, ούτε με την ταυτόχρονη κρίση του πολιτικού συστήματος και την αποσυσπείρωση που εμφανίζουν τα κόμματα εξουσίας, όπως, τουλάχιστον, καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις.
Στον χώρο της κεντροαριστεράς ιδιαίτερα, μεγάλη επίδραση ασκεί η κρίση του ΠΑΣΟΚ, μια κρίση που θεωρείται από δυνάμεις της Αριστεράς μη αναστρέψιμη. Η εκτίμηση αυτή είναι ο βασικός λόγος που έχει οδηγήσει το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ να έχουν εμπλουτίσει τις πολιτικές τους τοποθετήσεις με νέες προγραμματικές θέσεις, για «λαϊκή εξουσία» μιλάει το ΚΚΕ και για «συνασπισμό εξουσίας» ο ΣΥΡΙΖΑ.
Έντονη κινητικότητα εμφανίζεται παράλληλα και στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, όλοι συζητούν με όλους, συμφωνούν και διαφωνούν με πολιτικές και κατευθύνσεις, με ιδέες και προτάσεις. Κοινός παρανομαστής αυτής της πρωτόγνωρης κινητικότητας είναι η βεβαιότητα ότι και η Αριστερά χαρτογραφείται εκ νέου, με άγνωστη ωστόσο κατάληξη, δεδομένου ότι η πραγματική κατάσταση θα αποτυπωθεί στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν.
Η κινητικότητα στον χώρο της Αριστεράς άρχισε να γίνεται αισθητή με την ψήφιση του Μνημονίου και την -συν τω χρόνω- αποσυσπείρωση του ΠΑΣΟΚ που συνοδεύθηκε και από τη μείωση του αριθμού των βουλευτών του, γεγονός που οδήγησε και το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ να απευθύνονται συνεχώς στην εκλογική βάση, καλώντας τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να συστρατευτούν κατά των κυβερνητικών πολιτικών.
Το ΚΚΕ
Το ΚΚΕ εμφανίζεται με αυξημένα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, στις περισσότερες ξεπερνά το 10%, κάτι που αν επαληθευθεί στην κάλπη, σημαίνει ότι θα ξεπεράσει το τραύμα της διάσπασης του 1991 και θα φθάσει στα προ διάσπασης ποσοστά, ίσως και να τα ξεπεράσει, αν επιβεβαιωθούν οι πιο αισιόδοξες δημοσκοπήσεις.
Υπό το πρίσμα αυτό, το ΚΚΕ διατηρεί σταθερή την ιδεολογικοπολιτική του θέση για πλήρη και απόλυτη ανατροπή του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, απορρίπτοντας, έτσι, ενδιάμεσες πολιτικές και ελιγμούς που έμμεσα ή άμεσα θα οδηγούν στη συνεργασία ή τη συνύπαρξη με δυνάμεις που δεν έχουν ως σημείο αναφοράς τον σοσιαλισμό.
Με κεντρική στρατηγική την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ, και με υψηλούς τόνους στην ανάγνωση των πραγματικών αιτιών της κρίσης και όχι μόνο των συνεπειών και με αιχμηρές τοποθετήσεις και αναλύσεις στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, το ΚΚΕ διατηρεί αμείωτη την κριτική έναντι του ΣΥΝ για τη στάση του στις Σ