Η Μαδρίτη ξορκίζει την Τρόικα

Η τηλεδιάσκεψη της ομάδας των G7 έληξε...
νωρίς το απόγευμα της Τρίτης χωρίς να εκδοθεί κοινό ανακοινωθέν. Συνοφρυωμένος ο υπουργός Εξωτερικών της Ιαπωνίας δήλωνε πως αποφασίστηκε να στηριχθεί το κλυδωνιζόμενο τραπεζικό σύστημα της Ισπανίας. Πέραν τούτου ουδέν. Ο λόγος είναι απλός.

Η Ισπανία ανεπίσημα το απόγευμα της Τρίτης ομολογούσε πως οι διεθνείς χρηματαγορές ήταν πια κλειστές για την χώρα των Ιβήρων.

Μία ομολογία η οποία οδηγεί αναπόφευκτα την Μαδρίτη να καταφύγει στον μηχανισμό στήριξης της Ευρωζώνης με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας καθώς και οι επικεφαλείς των οικονομικών υπουργείων της χώρας ήταν σαφείς.

Βοήθεια ναι. Στήριξη βεβαίως. Δημοσιονομική πειθαρχία σίγουρα. Αλλά Μνημόνιο τύπου Ελλάδα ή Πορτογαλίας ασφαλώς και όχι.

Τέλος Εποχής

Στο Βερολίνο η Άγκελα Μέρκελ προσπαθούσε να πείσει την κυβέρνηση της Ισπανίας να καταφύγει στον μηχανισμό στήριξης με την γνωστή γερμανική συνταγή. Μνημόνιο, Δανειακή Συμφωνία, εφαρμοστικοί νόμοι οι οποίοι προϋποθέτουν ύφεση και εσωτερική υποτίμηση. Η Ισπανία είπε «όχι» σε μία συνταγή η οποία αποδεδειγμένα απέτυχε στην Ελλάδα και αποτυγχάνει στην Πορτογαλία.

Την ίδια ώρα στη Ρώμη και το Παρίσι οι Φρανσουά Ολάντ και Μάριο Μόντι ακολουθούσαν την ίδια ακριβώς φιλοσοφία. Η συνταγή του Βερολίνου δεν μπορεί να αποτελεί την μοναδική εναλλακτική λύση για την διάσωση της Ευρωζώνης και του Ευρώ.

Για τους παρατηρητές στην Ευρώπη και την Αμερική αλλά και τις υπόλοιπες αγορές η εικόνα ήταν σαφής. Το Βερολίνο δεν διαθέτει πια τα απαραίτητα πολιτικά εργαλεία για να επιβάλει το λεγόμενο «Δόγμα Σόϊμπλε». Οι επιπτώσεις θα είναι καταλυτικές. Είτε η Ευρώπη αλλάζει ρότα είτε η Ευρωζώνη θα καταρρεύσει και μάλιστα πολύ σύντομα. Η διεθνής κερδοσκοπία μετά την Ισπανία θα κτυπήσει την Ιταλία. Η ιστορία δεν θα έχει συνέχεια διότι η κατάρρευση της Ιταλίας θα σημάνει αυτόματα την κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Τραπεζική Ένωση και Ευρωομόλογα

Ο Μαριάνο Ραχόι, πρωθυπουργός της Ισπανίας ήταν σαφής την Τρίτη το μεσημέρι όταν δήλωνε πως η Ευρώπη και η Ευρωζώνη χρειάζεται μία τραπεζική ένωση ελέγχου και αλληλοϋποστήριξης αλλά και μία «ομοσπονδοποίηση» του χρέους των χωρών μελών. Με λίγα λόγια ένα Ευρωομόλογο.

Το Βερολίνο εικοσιτέσσερις ώρες πριν, δια στόματος Σόιμπλε, υποστήριζε πως «πρώτα η δημοσιονομική σταθερότητα, μετά η Ένωση του τραπεζικού συστήματος των χωρών μελών και μόνον στο τέλος η διαχείριση από κοινού του χρέους της Ευρωζώνης. Πρόκειται για δύο προσεγγίσεις οι οποίες απέχουν παρασάγγας η μία από την άλλη. Με την Ισπανία έχει ταχθεί η Γαλλία και η Ιταλία. Με την Γερμανία η ζώνη του Βορρά. Η Ευρώπη είναι de facto διαιρεμένη σε δύο γεωγραφικές και οικονομικές ζώνες. Η δομή της ΕΕ κλυδωνίζεται και χρόνος δεν υπάρχει για πειραματισμούς. Ο Τζορτζ Σόρος την Δευτέρα δήλωνε με νόημα πως το Βερολίνο έχει μόνον τρεις μήνες για να διασώσει την Ευρωζώνη. Οι εταίροι δεν μπορούν να αποχωρήσουν από τη