Η επανάσταση του «special one»

Αλοίμονο, εάν ο κορυφαίος προπονητής του κόσμου, μπορούσε να περάσει απαρατήρητος και να «υποταχθεί»... κάτω από το στέμμα, ακόμη και μιας «βασίλισσας». Ο Ζοσέ Μουρίνιο, δεν είναι από εκείνη την κάστα των ανθρώπων, που απλά θα ενταχθούν σε ένα σύνολο και θα ακολουθήσουν κανόνες. "L'État, c'est moi" σαν άλλος Λουδοβίκος 14ος. Αυτός είναι ο απόλυτος κανόνας του Πορτογάλου. Κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο όμως, σε μια «βασιλική οικογένεια», όπως είναι αυτή της Ρεάλ Μαδρίτης.  

Δομές και αξίες
Τόσο στην Πόρτο, όσο στην Τσέλσι και την Ίντερ, ο Μουρίνιο είχε τον απόλυτο έλεγχο. Ο θεσμός του «γενικού ή τεχνικού διευθυντή» απουσίαζε. Κάθε απόφαση, που είχε σχέση με την ομάδα, από τις μετεγγραφές, μέχρι και το πρόγραμμα φαγητού, περνούσε από τα χέρια του. Και ο λόγος του, ήταν διαταγή για την διοίκηση. Με αυτό το μοντέλο άλλωστε, κατάφερε να έχει όλες αυτές τις επιτυχίες και ο ίδιος ποτέ δε παρέκλινε του «χρυσού του κανόνα».
Η Ρεάλ Μαδρίτης όμως είναι κάτι ά