Έξι εβδομάδες αγωνίας

Μια ελληνική χρεωκοπία με την επώδυνη έννοια του όρου είναι προφανές…
πια ότι είναι μέσα στην ατζέντα των ισχυρών του διεθνούς στερεώματος.Ομως δεν είναι ήδη αποφασισμένη.Οι αποφάσεις θα ληφθούν όπως διαφαίνεται στην συνάντηση των Ευρωπαίων ηγετών το Νοέμβριο.Μεσολαβούν έξι εβδομάδες αγωνίας, κάτι σαν το θρίλερ της δεκαετίας του 70 "Οι 3 μέρες του κόνδωρος".

Ο Ευαγγελος Βενιζέλος μπορεί να παρουσιάζεται τώρα αποφασισμένος να τα δώσει όλα για να μην μας πετάξουν στον λάκκο με τα φίδια. Ομως οι ψυχολογικές μεταπτώσεις της ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν είναι αυτες που θα σώσουν την χώρα και το λαό της από μια περιπέτεια και μια αργεντινοποίηση. Έχασαν περίπου 2 χρόνια και δεν κατάλαβαν ή έκαναν πώς δεν κατάλαβαν τι τους έλεγαν οι πιστωτές.Σπεκούλαραν τον πολτικό χρόνο στην προσπάθεια να κρατηθούν στην εξουσία.Πώς λοιπόν μέσα σε 1,5 μήνα θα μπορέσουν να πείσουν τους πιστωτές -όχι εμάς - ότι το πράγμα μπορεί να γυρίσει; Με ατελείωτες εκτακτες εισφορές σε μια βυθυσμένη οικονομία,όπου δεν πουλούν ούτε ένα κρατικό ακίνητο ή να το ενοικιάσουν τουλάχιστον; Ζητώντας από μια κοινωνία να συμμετάσχει σε προσπάθεια σωτηρίας που ούτε την πιστεύουν,ούτε καλά καλά ξέρουν πώς θα την υλοποιήσουν;

Πηγες που είναι κοντά στον πρωθυπουργό λένε ότι πράγματι οι εκβιασμοί των Γερμανών,που έχουν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται, προσανατολίζονται να μας αφήσουν χωρίς χρηματοδότηση μετά την 6η δόση. Ακόμα και με περικοπή του χρέους στο 50%, όσο δηλαδη εμφανιζόνταν το 2007, ποιός εγγυάται ότι μπορεί μια ελληνική πολιτική ηγεσία να τα βγάλει πέρα; Είναι οφθαλμοφανές ότι ούτε πρωτογενές πλεόνασμα θα μπορέσει να πετύχει, ενώ οι κοινωνικές αναταραχές θα οδηγήσουν σε μια μεγαλύτερη περιπέτεια.Αυτά ίσως πρέπει να σκεφθεί και ο πρωθυπουργός,που μπορεί να είναι υπερβολικα σοσιαλιστής για να διαχειρισθεί μια τέτοια κρίση,η λύση της οποίας του επιβάλλεται να είναι νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης,όμως ουδείς αμφισβητεί τις καλές του προθέσεις και την εθνική του συνείδηση.

Συμπερασματικά. μετά την λήψη της 6ης δόσης διαγράφεται μια μεγάλη ευκαιρία.Στο ΠΑΣΟΚ όλα δείχνουν ότι τα ρίσκα για μια πολιτική συντριβή μεγαλώνουν μέρα με την μέρα. Είναι ίσως η ιστορική ευκαιρία για πολιτικές πρωτοβουλίες ώστε να δημιουργηθεί ένα σχήμα κοινής αποδοχής με συντονιστή έναν μετριοπαθή πολιτικό,όπως θα μπορούσε να ήταν κάποτε ο Κωστής Στεφανόπουλος για να εξασφαλίσει μια ευρεία σύγκλιση αποψεων που θα δώσουν ουσιαστική προοπτική και ελπίδα για την αντιμετώπιση της επαπειλούμνης κατάρρευσης.Οι κοινωνικοί εταίροι πρέπει να είναι όλοι παρόντες και δεν θα ήταν άσχημο ένας μεγάλος διεθνής οίκος,όπου τα ελληνικά στελέχη περισσεύουν να αναλάμβανε επ αμοιβή χρέη συμβούλου.

Ισως η μόνη πλευρά που δεν χρειάζεται να συμμετάσχει σε ένα τέτοιο σχήμα είναι η Αριστερά. Καλώς η κακώς, οι ξεκάθαρες αναλύσεις των αμερικάνικων τραπεζών για τις πολυεπίπεδες αποτυχίες της  Ευρωζώνης και του ευρώ ταυτίζονται με τις αριστερές θέσεις.Το ευρώ για