Επανεκκίνηση στο καυτό θέμα των αποκρατικοποιήσεων

Ίσως το πιο δύσκολο πράγμα για την Ελλάδα του Μνημονίου... και της οικονομικής ύφεσης είναι να πραγματοποιηθούν μεταρρυθμίσεις. Οι κοινωνικές ομάδες και οι συντεχνίες των οποίων θίγονται τα κεκτημένα είναι τόσο ισχυρές που πολλές φορές κατορθώνουν να εμποδίσουν κάθε αλλαγή. Οι αποκρατικοποιήσεις είναι μία εξ αυτών. Η προηγούμενη κυβέρνηση αν και εξήγγειλε τολμηρές ιδιωτικοποιήσεις εν τούτοις δεν κατάφερε ουσιαστικά τίποτε. Κάτι η δική της ατολμία κάτι οι αντιδράσεις είχαν ως αποτέλεσμα να μείνουν στα χαρτιά. Η παρούσα κυβέρνηση φέρεται να έχει διάθεση και βούληση να τολμήσει και να υλοποιήσει ότι έχει δεσμευθεί τόσο απέναντι στην τρόικα όσο και στον ελληνικό λαό. Ωστόσο, τα εμπόδια στην πορεία αυτή είναι ουκ ολίγα και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και ανυπέρβλητα.

Είναι χαρακτηριστικό για τον τρόπο λειτουργίας του κράτους η ιστορία με τα τέσσερα αεροσκάφη της πρώην Ολυμπιακής Αεροπορίας. Έμειναν ως «προίκα» στο ελληνικό δημόσιο από το 2009 και μόλις πριν από λίγες ημέρες κατόρθωσε το ελληνικό δημόσιο να τα πουλήσει. Μέσα σε αυτά τα χρόνια απαξιώθηκαν και η τιμή τους είναι ιδιαίτερα χαμηλή και όχι γιατί έγινε κάποια κομπίνα, αλλά διότι όταν κάτι τέτοιο το αφήνεις να «σαπίσει» σε ένα χωράφι, δεν υπάρχει κανένας που να ενδιαφέρεται να το αγοράσει και αν αυτό συμβεί και βρεθεί αγοραστής, τότε όλοι γνωρίζουν ότι πρέπει να ξοδέψει μία περιουσία προκειμένου να κάνει τα αεροσκάφη αυτά και πάλι ικανά να πετάξουν με ασφάλεια. Τι εμπόδιζε άραγε τις κυβερνήσεις να τα είχαν πουλήσει; Τίποτε.
Και ερχόμαστε στο σήμερα. Ο υπουργός Οικονομικών έχει στο μυαλό του ένα φιλόδοξο σχέδιο μέσα από το οποίο το ελληνικό δημόσιο θα πουλήσει ή θα παραχωρήσει κρατική περιουσία προκειμένου να υπάρξει αφενός αναπτυξιακή... ένεση στην οικονομία και αφετέρου να μπορέσει το Δημόσιο να «ξεφορτωθεί» παραδοσιακά επιχειρήσεις που έχουν ελλείμματα. Όλοι γνωρίζουν καλά ότι η πώληση ή η αξιοποίηση ενός περιουσιακού στοιχείου δεν έχει μόνο την οικονομική διάσταση, το πόσα δηλαδή θα εισπράξει το Δημόσιο, αλλά κυρίως το πώς αυτή η επιχείρηση ή το ακίνητο θα μπορέσει να δημιουργήσει πλούτο και να φέρει νέες θέσεις εργασίας.

Το σχέδιο της κυβέρνησης
Στο υπουργείο Οικονομικών έχουν θέσει ως στόχο να ξεκινήσει το πρόγραμμα άμεσα και χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση. Έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί ακόμη περισσότερα για κινήσεις-εξπρές, για κινήσεις-ματ και για αποκρατικοποιήσεις ακόμη και εντός του Καλοκαιριού. Κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο. Και ο λόγος είναι πολύ απλός. Προκειμένου ένα project να υλοποιηθεί απαιτούνται τουλάχιστον οκτώ μήνες από τη στιγμή που θα υπάρξει η προκήρυξη του διαγωνισμού και σε κάποιες πιο περίπλοκες περιπτώσεις ο χρόνος αυτός μπορεί να υπερβεί τους δώδεκα μήνες. Αυτό αποτελεί διεθνή πρακτική ακόμη και για χώρες που είναι πιο προηγμένες από την Ελλάδα και με πολύ λιγότερη γραφειοκρατία.

Οπότε οι προσδοκίες για άμεσα αποτελέσματα βρίσκονται λίγο πολύ εκτός τόπου και χρόνου. Όπως είπε και ο διευθύνων σύμβουλος του Ταμείου Αποκρ