Ένας χρόνος που πόνεσε την Ελλάδα

Τα σημαντικότερα γεγονότα που απασχόλησαν... την κοινή γνώμη, πέρα από τους αυστηρούς κανόνες της ειδησεογραφίας.
Ήταν ένα έτος που θα θέλουμε να ξεχάσουμε ως Έλληνες, αλλά μάλλον θα μας κυνηγά σαν φάντασμα για χρόνια.
Κι αυτές ήταν οι 12 στιγμές που χαρακτήρισαν τον κάθε μήνα του, μικρά σύμβολα μιας παράνοιας που κράτησε 365 ημέρες.
Ιανουάριος: Μα ποια είναι αυτή η Υπατία;
Ακτιβιστές, προσκείμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ μεταφέρουν στην Αθήνα από την Κρήτη 250 λαθρομετανάστες και τους εγκαθιστούν στο ανακαινισμένο κτήριο της Νομικής που θα παραδιδόταν τον Μάρτιο στους φοιτητές, σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσουν την ελληνική κοινωνία για τα προβλήματά τους. Αυτό που ακολουθεί είναι ένας θόρυβος εθνικής ασυνεννοησίας και μια υπόνοια εθνικού διχασμού. Είναι δηλαδή αυτό που θα χαρακτηρίσει ολόκληρο το 2011: Οι αρχές δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν, η Αριστερά χρησιμοποιεί τους άτυχους λαθρομετανάστες για να κάνει αυτό στο οποίο θα δώσει ρεσιτάλ καθ' όλη την διάρκεια της χρονιάς (να δημιουργεί ανακατωσούρα, δηλαδή), η Νέα Δημοκρατία απλά κράζει την κυβέρνηση, ο λαός χωρίζεται στα δύο και αποκαλούν οι μεν τους δε «φασίστες» και «ρατσιστές» και οι άλλοι «αναρχικούς» και «μπαχαλάκηδες». Κάποια στιγμή οι λαθρομετανάστες θα μεταστεγαστούν στο «Μέγαρο της Υπατίας» και ο ελληνικός λαός θα σπεύσει στα βίντεο κλαμπ για να νοικιάσει το DVD της ταινίας "Agora" με την Ρέιτσελ Βάις στο ρόλο της Υπατίας και να μάθει ποια ήταν η σπουδαία φιλόσοφος και μαθηματικός από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Φεβρουάριος: Αχ και να κέρδιζε ο «Κυνόδοντας»!
Ευελπιστώντας σε μια ένεση ηθικού, οι Έλληνες ξενυκτούν για να παρακολουθήσουν την ετήσια απονομή των Βραβείων Όσκαρ. Αιτία, η υποψηφιότητα του «Κυνόδοντα», του φιλμ του Γιώργου Λάνθιμου, στην κατηγορία «ξενόγλωσσης ταινίας». Η νίκη τελικά δεν έρχεται, το χρυσό αγαλματίδιο δεν κατεβαίνει στην Ομόνοια και τα πανηγύρια τύπου Euro 2004 αναβάλλονται μέχρι να ξαναδοθεί αφορμή.
Μάρτιος: Σύνοδος κορυφής. Μία από τις πολλές...
Οι 27 ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσέρχονται στις Βρυξέλλες για μια σύνοδο κορυφής όπου ο Γιώργος Παπανδρέου θα τους τάξει αποκρατικοποιήσεις και πολλά άλλα μέτρα -και νιώθουν κάπως καλύτερα. Στην Πορτογαλία έχει παραιτηθεί η κυβέρνηση Σόκρατες και το άγχος έχει αρχίσει να κυριεύει την Ευρωζώνη. Θεωρητικά, στις συνόδους της ΕΕ, των μελών της Ευρωζώνης και των λοιπών φορέων, συζητιούνται όλα τα κρίσμα θέματα και στη συνέχεια βρίσκονται λύσεις. Πρακτικά, το μόνο που γίνεται είναι μια επίδειξη ατολμίας και καθυστέρησης στην λήψη αποφάσεων –και ένα μπαράζ υποσχέσεων από την Ελλάδα, τις οποίες τελικά δεν τηρεί ποτέ. Όσοι πίστεψαν ότι η ιστορία τέλειωσε το Μάρτιο ήταν βαθιά νυκτωμένοι. Εννιά μήνες μετά συνεχίζουν να συναντιούνται κάθε τόσο σε κάποια σύνοδο, να συζητούν (και να διαφωνούν) για τα ίδια και τα ίδια και να βρίσκονται πάντοτε πίσω από τις εξελίξεις.
Απρίλιος: Τα υποβρύχια του Άκη
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος παραπέμπεται στην προανακριτικ