Χ. ΑΛΕΞΙΟΥ: Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια

Το κορίτσι με το καρέ μαλλί, τα μαύρα... μαλλιά και τα μελαγχολικά μάτια, ήταν σχεδόν 20 ετών, όταν πρωτοεμφανίστηκε στο τραγούδι.

Σαν σήμερα στις 27/12/1950 στη Θήβα, γεννήθηκε η Χάρις Αλεξίου (Χαρούλα Ρουπάκα) μία από τις πιο αγαπητές και δημοφιλείς τραγουδίστριες της χώρας μας.

Μεγάλωσε με τον αδερφό της και τη μητέρα της Ιφιγένεια αφού έχασε τον πατέρα της πολύ μικρή. Αποφάσισε μετά από σπουδές στη δραματική σχολή πως δεν μπορούσε να εκφραστεί μέσα από την υποκριτική τέχνη ακολουθώντας τον μοιραίο της δρόμο.

Το κορίτσι με το καρέ μαλλί, τα μαύρα μαλλιά και τα μελαγχολικά μάτια, ήταν σχεδόν 20 ετών, όταν πρωτοεμφανίστηκε στο τραγούδι.

Δύο χρόνια αργότερα το 1972 η συμμετοχή της στο δίσκο «Μικρά Ασία» του Απόστολου Καλδάρα με το Γιώργο Νταλάρα, έγινε η απαρχή μιας λαμπρής καριέρας. Ακολούθησε η συμμετοχή στο «Καλημέρα Ήλιε» του Μάνου Λοίζου και το 1979 ο δίσκος «Τα τραγούδια της Χαρούλας» την οδήγησε στην πρώτη γραμμή του ελληνικού τραγουδιού.

Συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους μεγάλους καλλιτέχνες τραγουδιστές, μουσικοσυνθέτες στιχουργούς, παλαιότερους και νεότερους, είτε δισκογραφικά, είτε σε μουσικές σκηνές και συναυλίες. Ταξίδεψε τη ζεστή και εκφραστική φωνή της σε όλο τον κόσμο, άπλωσε την Ελλάδα και τους δημιουργούς της παντού, ενώ τιμήθηκε με σημαντικές διακρίσεις.

Κατέχει την πρώτη θέση σε πωλήσεις δίσκων μεταξύ των Ελληνίδων τραγουδιστριών, ενώ έχει ηχογραφήσει πάνω από 30 προσωπικούς δίσκους που έχουν γίνει χρυσοί και πλατινένιοι.

Παντρεμένη δύο φορές με τον παραγωγό Αχιλλέα Θεοφίλου και εδώ και χρόνια με τον μάνατζέρ της Σωτήρη Μπασιάκο, έχει υιοθετήσει ένα γιο δίνοντάς του το όνομα του αγαπημένου της φίλου Μάνου Λοίζου. Σήμερα συνεχίζει να καθορίζει την Ελληνική μουσική πραγματικότητα, τραγουδώντας, συνθέτοντας τραγούδια και γράφοντας στίχους, ενώ η ερμηνεία της χαρακτηρίζεται από ένα βιωματικό στοιχείο, που διαπερνά τον ακροατή.

Η μετρημένη Αιγοκερίσια παρουσία της αναρριχήθηκε αργά και σταθερά μέσα από τις ανατροπές της ζωής της που έδωσε το Ταυ – τετράγωνο Ήλιου – Κρόνου – Ουρανού, σημαδεύοντας και τα παιδικά της χρόνια με την απώλεια του πατέρα της και την οικογενειακή πάλη. Στην περίφημη «Μπαλάντα της Ιφιγένειας» αποτυπώνει ένα μοναδικό αυτοβιογραφικό τραγούδι αφιερωμένο στη μάνα της.

Η Σελήνη στο Λέοντα ανέλαβε να βρει διέξοδο ψάχνοντας για έναν αρχηγό που με τα χρόνια έγινε ο εαυτός της.
Το τετράγωνο του Ποσειδώνα με τον Ερμή και την Αφροδίτη στον Αιγόκερω, χόρεψαν το «Ταγκό της Νεφέλης» διαχρονικά στη ζωή της, κάνοντάς την να περνάει από όλα τα μουσικά ρεύματα, να δοκιμάζει, να απορρίπτει, να πλανάται και να αναζητά πάντα την ομορφιά και την αγάπη, για να τις αναδείξει μέσα από την ερμηνεία και τους στίχους της.

Η καταξίωση ήταν γι αυτήν ένα στοίχημα που συχνά έδινε το χέρι με νοσταλγία τραγουδώντας το «Όλα σε θυμίζουν» με συγκλο