Άσε ρε που θα μιλήσεις για την ομάδα μου

Το 50% της καλής ή της κακής απόδοσης στο ποδόσφαιρο, γενικώς οπουδήποτε αναμετρώνται δύο, είναι… ο αντίπαλος. Κανείς δεν παίζει, καλά ή κακά, μονάχος.

Είναι το ένα πράγμα που συνηθίζουν να λησμονούν ή έστω να παραβλέπουν, απ’ τη φυσική υπεροψία ότι δεν υπάρχουν άλλοι στον πλανήτη, οι Ολυμπιακο-Παναθηναϊκοί.Είναι, επίσης, η δυσκολία που αντιμετωπίζει κανείς όταν, μετά το ματς, καλείται να δώσει στον περιούσιο λαό την ερμηνεία που ο λαός θέλει, εκείνη τη στιγμή, ν’ ακούσει ή να διαβάσει.

Εάν η ομαδάρα έχει ηττηθεί, μπορείς να διαλέξεις (για να δώσεις στεγνά τον φταίχτη) από τον κλασικό κύκλο πρόεδρος -προπονητής -παίκτες-διαιτητής. Ακόμη και… δημοσιογράφοι που, σαν την Coca-Cola, πάνε με όλα. Αλλά ποτέ δεν μπαίνει στον κύκλο των πιθανών υπαίτιων, ο αντίπαλος. Η ομάδα παρείναι ομαδάρα για να ηττηθεί απ’ τον αντίπαλο!
Δοκίμασε να πεις σε γαύρο μετά την Τούμπα ότι, ναι, δεν έπαιξε η ομάδα μπάλα, αλλά καθοριστική συμμετοχή σ’ αυτό είχε και ο compact ΠΑΟΚ που δεν