Ernst & Young: Το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει

Το μέλλον της Ελλάδας στην ευρωζώνη δεν έχει ακόμη διασφαλισθεί, εκτιμά η Ernst & Young...
προσθέτοντας μάλιστα ότι η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων δεδομένης της υψηλής ύφεσης και χωρίς περαιτέρω διαγραφή χρέους, δεν είναι εφικτή. Βάσει των εκτιμήσεων μέχρι το 2020 η σχέση χρέους / ΑΕΠ θα βρίσκεται στα ίδια ή και σε χειρότερα επίπεδα από τα σημερινά.

Ωστόσο αφήνει ελπίδα, λέγοντας ότι δεδομένων των αρνητικών συνεπειών μιας Grexit για το σύνολο της ευρωζώνης, υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες να χαλαρώσουν οι όροι του ελληνικού μνημονίου, ενώ μιλά και για ενδείξεις για την υιοθέτηση από πλευράς πιστωτών ηπιότερης στάσης.
Κριτική ασκεί η Ernst & Young στη συνολική στάση της Ευρώπης απέναντι στην κρίση τονίζοντας ότι το αποκαλούμενο «μπαζούκας» της ΕΚΤ, με τη μορφή προγράμματος αγοράς ομολόγων, αν και απαραίτητο, αφού έχει μειώσει αισθητά τον κίνδυνο διάλυσης της ευρωζώνης στο προσεχές διάστημα, θα λειτουργήσει μόνο ως προσωρινή λύση για την Ευρωζώνη.

Η ευρύτερη πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης δε βοηθά στην αποκατάσταση, μακροπρόθεσμα, της σταθερότητας στην Ευρωζώνη, εκτιμά.
Προβλέποντας μάλιστα επιδείνωση της κατάστασης, υποστηρίζει ότι θα χρειαστεί μια πιο ριζοσπαστική προσέγγιση για να εξασφαλισθεί, έστω, μια μικρή ανάκαμψη κατά τον επόμενο χρόνο αλλά και στο μέλλον.

Το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει ...
Ειδικότερα, αναφορικά με την Ελλάδα η Ernst & Young αναφέρει ότι «η κυβέρνηση πραγματοποίησε νέο γύρο σκληρών πολιτικών διαπραγματεύσεων με τους δανειστές της. Η απόφαση για την εκταμίευση της επόμενης δόσης από τον μηχανισμό στήριξης προς την Ελλάδα έχει μετατεθεί στα μέσα Οκτωβρίου. Στη παρούσα φάση, το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρωζώνη δεν έχει διασφαλισθεί».
Όπως εκτιμά, «οι επιδόσεις της οικονομίας μέχρι στιγμής ήταν χειρότερες από τις επίσημες προβλέψεις για φέτος.»
Ως εκ τούτου, η Ελλάδα δυσκολεύεται να πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους. Το Μάρτιο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) εκτίμησε, ότι για να μειώσει η Ελλάδα τη σχέση χρέους/ΑΕΠ στο 120% μέχρι το 2020, θα πρέπει το ισοζύγιο του προϋπολογισμού να βελτιωθεί και να φθάσει το 7% του ΑΕΠ μέχρι το 2014, με την κυβέρνηση να επιτυγχάνει πρωτογενές πλεόνασμα της τάξεως του 4,5% του ΑΕΠ από το 2014.»
Ωστόσο αυτό φαίνεται πολύ δύσκολο χωρίς περαιτέρω διαγραφή του δημοσίου χρέους».

«Όμως, με τα 2/3 του ελληνικού χρέους, πλέον, να βρίσκεται στα χέρια του επίσημου τομέα (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ) η δυνατότητα περαιτέρω μείωσης του δημοσίου χρέους μέσω μιας νέας συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα είναι περιορισμένη» προσθέτει και συνεχίζει:
«Επομένως το βάρος πέφτει στον επίσημο τομέα να αποδεχθεί αναδιάρθρωση του χρέους. Τα μέτρα λιτότητας θα συνεχίσουν να αποδυναμώνουν την εγχώρια οικονομία, ενώ οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές καταγράφονται δυσοίωνες».
Το ΑΕΠ, επισημαίνει, «προβλέπεται να συρρικνωθεί κατά 6% φέτος και 3% το 2013, με την ανεργία να πλησιάζει το 28% μέχρι το 2016. Με δεδομένη τη συρρίκνωση αυτή της παραγωγής