7 κιλά σιτηρά για 9 κιλά βοδινό!

Η επισιτιστική κρίση πλανάται...
ως απειλή σε ολόκληρο τον πλανήτη όχι μόνο λόγω των κλιματικών συνθηκών και της κερδοσκοπίας των διεθνών αγορών, όπου τα επενδυτικά ταμεία και οι πολυεθνικές των τροφίμων... τζογάρουν καθημερινά δισεκατομμύρια δολάρια. Η ραγδαία αύξηση του...

παγκόσμιου πληθυσμού ως το 2050 (όπως προβλέπουν οι μελέτες του ΟΗΕ) προκαλεί αυτομάτως το αμείλικτο ερώτημα: Θα υπάρχουν ως τότε επαρκείς πόροι και τρόφιμα για να χορτάσουν τα 9 δισεκατομμύρια των κατοίκων της Γης; Οι πολυπληθέστερες χώρες που αντιμετωπίζουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο αναζητούν εναγωνίως νέες καλλιεργήσιμες εκτάσεις για να ανταποκριθούν στην αυξανόμενη ζήτηση τροφής.

Ένας ακήρυκτος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς την ίδια στιγμή κάποιες άλλες βιομηχανίες επιδιώκουν την εκμετάλλευση των ίδιων γαιών για την παραγωγή βιοκαυσίμων. Ωστόσο η αντιπαράθεση δεν είναι διπλή.

O τρίτος παράγοντας αποσταθεροποίησης μιας ούτως ή άλλως εύθραυστης ισορροπίας όπως η παραγωγή τροφίμων είναι η ακόρεστη σε πρώτες ύλες και ενέργεια βιομηχανία κρέατος.

Ο Οργανισμός Τροφίμων των Ηνωμένων Εθνών (FAO) σημειώνει σε έκθεσή του ότι «η ταχύτατη ανάπτυξη του τομέα της κτηνοτροφίας οξύνει τις αντιθέσεις στην παραγωγή τροφίμων, οδηγεί σε διαρκή άνοδο τις τιμές των σιτηρών και συνιστά μηχανισμό αποσταθεροποίησης της διατροφικής ασφάλειας».

«Η βιομηχανία τροφίμων καταβροχθίζει τον πλανήτη» έγραφε σε πρόσφατο άρθρο της η «Monde Diplomatique» επικαλούμενη τα στατιστικά στοιχεία που δικαιολογούν απολύτως τον τίτλο. Η αναλογία παραγωγής δημητριακών για εκτροφή βοοειδών είναι αποκαλυπτική: απαιτούνται κατ' ελάχιστο επτά κιλά σιτηρά για εννέα κιλά βοδινό κρέας, ενώ το χοιρινό κρέας απαιτεί σχεδόν τη μισή ποσότητα. Το 2009 σχεδόν το ήμισυ της συνολικής παγκόσμιας παραγωγής σίτου, κριθαριού και καλαμποκιού μετατράπηκε σε ζωοτροφή, ενώ μόνο οι βιομηχανίες παραγωγής κρέατος χρειάστηκαν 742 εκατ. τόνους σιτηρά.

Περισσότερο από το 80% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων του πλανήτη καλύπτεται αυτή τη στιγμή είτε από καλλιέργειες για ζωοτροφές είτε από εγκαταστάσεις κτηνοτροφικών μονάδων.

Αυτό που καθιστά όμως την παραγωγή κρέατος «ασύμφορη» ως προς τις ανάγκες καλλιέργειας ζωοτροφών είναι το ότι τα σιτηρά παράγονται αποκλειστικά για αυτόν τον σκοπό. Τεράστιες καλλιέργειες φυτεύονται, αρδεύονται και συλλέγονται αποκλειστικά ως ζωοτροφές αφαιρώντας από το παγκόσμιο ισοζύγιο παραγωγής τροφίμων εργατικά χέρια, φυσικούς πόρους και ενέργεια ενώ αφήνουν πίσω τους ένα πολύ βαρύ «οικολογικό αποτύπωμα». Οι οικολογικές επιπτώσεις της παραγωγής κρέατος είναι δυσανάλογα μεγαλύτερες της συμβολής τους στην παγκόσμια οικονομία.

«Όπως κάθε τομέας παραγωγής έτσι και η παραγωγή κρέατος ενέχει ένα περιβαλλοντικό κόστος. Ενώ όμως ο συγκεκριμένος τομέας αντιστοιχεί μόλις στο 2% του παγκόσμιου ΑΕΠ, οι ρύποι που εκλύονται αντιστοιχούν στο 18% των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου» τονίζ