Το βελονάκι της γιαγιάς…

Μάθε τέχνη κι άστηνε... λένε και κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι αυτά τα σοφά λόγια να βγαίνουν κάθε λίγο και λιγάκι από το στόμα της αγαπημένης μου γιαγιάς. Κάθε καλοκαίρι, θυμάμαι, με παρακαλούσε να καθήσω κοντά της για να μου μάθει να πλέκω με το βελονάκι. Φυσικά, όμως, εγώ δεν ήμουν διατεθειμένη να χαραμίσω ούτε λεπτό από το παιχνίδι έξω στην αυλή, προκειμένου να μάθω να φτιάχνω μακραμέ σεμέν και όλα τα συναφή. Μα είναι δυνατόν να μου χρειαστεί το πλέξιμο ποτέ? Όχι.