How I met your style

Ποιο είναι το αντικειμενικά όμορφο ή άσχημο; Με ποια κριτήρια μπορεί κανείς να το ανιχνεύσει; Το στυλ και ο τρόπος που προσδιορίζεται αποτελεί συχνά κληρονομιά εμπειριών, τρόπου ζωής και εργασίας, ακόμα και του τόπου στον οποίο κατοικεί κάποιος. Αποτελεί στοιχείο της αισθητικής και του τρόπου που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα γύρω μας.

Εξατομικεύει την εμφάνιση, την κάνει μοναδική, ακόμα και όταν αυτό που φορά κάποιος στα μάτια μας φαντάζει

αδιανόητο. Αποτελεί αποτέλεσμα του marketing και της διαφήμισης: αρκεί να φανταστεί κανείς τούτη τη σκηνή: βλέπει μία γυναίκα ένα παπούτσι να το φορά κάποια άλλη και το θεωρεί οικτρό. Το ίδιο παπούτσι μόλις αντιλαμβάνεται σε ένα περιοδικό ότι είναι μίας συγκεκριμένης εταιρείας, σαν να αλλάζει οπτική. Γίνεται συμπαθές. Μόλις το φορέσει η ίδια μετατρέπεται σε λατρεμένο. Το ωραίο και το άσχημο αποτελούν γενικούς όρους. Μπορεί κάτι να μη μου ταιριάζει αλλά να είναι όμορφο. Μπορεί κάτι το οποίο να είναι αντιαισθητικό πάνω σε κάποιον, σε μένα να είναι όμορφο.

Η ομορφιά και η ασχήμια δεν κρύβονται στην εμφάνιση. Κρύβονται στη λέξη, στο μορφασμό που θα κάνουμε. Κρύβονται ουσιαστικά στη συμπεριφορά. Κρίνονται στον τρόπο που θα κρίνουμε όχι αυτό που μας αρέσει αλλά σε αυτό που δεν μας αρέσει. Κρίνεται στην υπερβολή και στην έλλειψη. Το ρούχο, το παπούτσι, το μακιγιάζ, μόνα τους ναι, έχουν μεγάλη δύναμη. Όμως, απογυμνώνονται και αποκαθηλώνονται ακόμα και με μία λανθασμένη λέξη. Με έναν λανθασμένο μορφασμό. Με μία λανθασμένη συμπεριφορά. Ακόμα και το πιο άσχημο ρούχο αποθεώνεται, όταν η αντίδρασή μας είναι χειρότερη από αυτό.