Η κρίση στο τένις

Ο αναγνώστης Αλέκος Μητρόπουλος γράφει στη στήλη “Η άποψή μου” για την κρίση που βιώνει το τένις

Οδεύοντας προς την ολοκλήρωση του τρίτου Grand Slam για το 2019, η κατάσταση στο ανδρικό τένις παραμένει ίδια και απαράλλακτη. Φέντερερ, Τζόκοβιτς και Ναδάλ θα παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις για την κατάκτηση του Wimbledon, με τον Μπαουτίστα Αγκούτ να συμπληρώνει την τελική τετράδα.

Είναι απόλυτα λογικό,  όλος ο κόσμος του αθλήματος να περιμένει με κομμένη την ανάσα

την τιτανομαχία Φέντερερ – Ναδάλ, όμως κοιτάζοντας λίγο πιο σφαιρικά την κατάσταση, εύκολα διαπιστώνει κανείς την κρίση που περνάει το άθλημα τα τελευταία χρόνια.

“Θέλω να δω κάτι διαφορετικό φέτος στο Wimbledon. Μακάρι να είμαι εγώ αυτός που θα μπορέσει να κατακτήσει το τουρνουά. Είναι λίγο βαρετό να βλέπεις τους κορυφαίους να κερδίζουν συνέχεια. Η νέα γενιά θα πρέπει να βγει μπροστά, να δουλέψει σκληρά, να πιστέψει ότι μπορεί να το κάνει. Εύχομαι όλα να πάνε καλά και να γίνει η έκπληξη φέτος στο Λονδίνο” ήταν η δήλωση του Τσιτσιπά πριν ταξιδέψει στο Λονδίνο, όπου τελικά αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο.

Πολλοί έκαναν λόγο μέχρι και για ασέβεια προς τους τρεις μεγάλους του αθλήματος. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Η δήλωση του Στέφανου δεν περιείχε κάποιου είδους ασέβεια, ήταν όμως άστοχη με βάση τη ρεαλιστική ανάγνωση των ισορροπιών στο παγκόσμιο τένις.

Η νέα γενιά τενιστών δεν έχει καταφέρει σε καμία περίπτωση να κοιτάξει στα μάτια τους κορυφαίους. Μεμονωμένα παραδείγματα (νίκη Τσιτσιπά επί του Φέντερερ στη Μελβούρνη) δεν μπορούν να αποτελέσουν τον κανόνα, καθώς κανένας νέος παίκτης δεν εμφανίζεται έτοιμος να κατακτήσει ή έστω να διεκδικήσει ένα μεγάλο τίτλο.

Η μεγαλύτερη απογοήτευση ακούει στο όνομα του Σάσα Ζβέρεφ, ενός τενίστα που βρίσκεται εδώ και χρόνια στις κορυφαίες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης, αλλά που δεν έχει καταφέρει να φτάσει ούτε μέχρι τον ημιτελικό κάποιου major. Οι δύο σερί τελικοί του Ντομινίκ Τιμ στο Παρίσι προσφέρουν μια στοιχειώδη παρηγοριά, είναι όμως τέτοια η δύναμη του Ναδάλ στο χώμα, που κάνει τη δεύτερη θέση να μοιάζει με ταβάνι για τον οποιονδήποτε.

Στην κουβέντα για τους επίδοξους διεκδικητές θα μπορούσε κάλλιστα να μπει και ο Νικ Κύργιος, ωστόσο ο προβληματικός χαρακτήρας του έχει αποτελέσει και θα αποτελεί πάντα εμπόδιο σε οποιαδήποτε φιλοδοξία για διάκριση.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς αναμφίβολα ανήκει στο group των υπολογίσιμων αντιπάλων για τους big 3, βρίσκεται όμως μόλις στο 21ο έτος της ηλικίας του με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε σχέση με τη σταθερότητα που εμφανίζει στο παιχνίδι του. Είναι πάντως βέβαιο ότι το μέλλον του ανήκει, καθώς τα στοιχεία που εμφανίζει στο κορτ είναι δυσεύρετα για τόσο νεαρούς αθλητές.

Πέραν όμως της νέας γενιάς, η κρίση στο άθλημα οφείλεται και στην πτώση της δεύτερης ταχύτητας της προηγούμενης φουρνιάς, με παίκτες που συνήθιζαν να βάζουν δύσκολα στους τρεις μεγάλους.

Οι σοβαροί τραυματισμοί των Μάρεϊ, Βαβρίνκα και Ντελ Πότρο αφαίρεσαν από την εξίσωση τρεις πραγματικά καλούς τενίστες, ικανούς για τη ζημιά σε οποιονδήποτε αντίπαλο και σε οποιαδήποτε επιφάνεια. Μην ξεχνάμε ότι οι τρεις τους μετρούν συνολικά 7 τίτλους Grand Slam, ενώ ο Μάρεϊ κατέκτησε και το χρυσό μετάλλιο στις δύο τελευταίες Ολυμπιάδες. Παράλληλα, ο Μαρίν Τσίλιτς, νικητής του Us Open το 2014 και φιναλίστ σε Wimbledon (2017) και Μελβούρνη (2018), διανύει περίοδο ντεφορμαρίσματος με πρόωρους αποκλεισμούς στα φετινά Grand Slam.

Ακόμα και παίκτες, όπως οι Τσονγκά και Μπέρντιχ, που αποτελούσαν δυσκολότερα εμπόδια από τα αντίστοιχα τωρινά (π.χ Νισικόρι, Γκοφέν), δείχνουν πλέον πολύ μακριά από το κορυφαίο επίπεδο.

Άμεση συνέπεια όλων αυτών, είναι η χαρακτηριστική άνεση με την οποία προχωρούν οι big 3 στα τελευταία στάδια των τουρνουά, μέχρι δηλαδή να έρθει η ώρα ώστε να τεθούν αντιμέτωποι. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στην πορεία τους μέχρι τον ημιτελικό του Wimbledon, Τζόκοβιτς και Ναδάλ έχουν χάσει μόλις ένα σετ, με τον Φέντερερ να έχει παραχωρήσει ένα περισσότερο. Έτσι, το ενδιαφέρον του κόσμου έχει μειωθεί αισθητά, καθώς τα πρώτα 4-5 παιχνίδια των τουρνουά μοιάζουν με τυπική διαδικασία για τους κορυφαίους.

Ασφαλώς και δεν χορταίνουμε να τους παρακολουθούμε. Είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε στη γενιά τους, καθώς αποτελούν τους μεγαλύτερους τενίστες όλων των εποχών. Μετρούν συνολικά 53 τίτλους Grand Slam, μας έχουν χαρίσει συναρπαστικές μονομαχίες και έχουν ανεβάσει το άθλημα πολλά επίπεδα τα τελευταία χρόνια. Όταν ο Φέντερερ έμοιαζε με μια ανίκητη μηχανή, ήταν ο Ναδάλ αυτός που τον κοίταξε στα ίσια και δημιούργησε το μεγαλύτερο δίπολο στο ανδρικό τένις. Και όταν οι δυο τους έδειχναν πως θα είναι οι μόνιμοι νικητές των Grand Slam, ήταν ο Τζόκοβιτς αυτός που ήρθε για να αυξήσει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του κόσμου για το άθλημα.

Είναι ευχή όλων να συνεχίσουμε να τους απολαμβάνουμε για πολλά ακόμη χρόνια. Όμως επειδή ο χρόνος είναι ανίκητος και το άθλημα οφείλει να εξελίσσεται, είναι πραγματικά ανησυχητικό να μην υπάρχουν νέοι αθλητές ικανοί να κοιτάξουν τους big 3 στα μάτια, έστω και τώρα που οδεύουν σιγά σιγά προς τη δύση της καριέρας τους.

Αλέκος Μητρόπουλος – αναγνώστης  Tennis24

The post Η κρίση στο τένις appeared first on Tennis24.