ΠΑΟΚ | Ο,τι χτίζει με κόπο το γκρεμίζει εύκολα

Μια στροφή απέμεινε για το φινάλε της πρώτης φάσης του Eurocup κι από εκεί που ο ΠΑΟΚ φαινόταν πως κρατούσε την τύχη στα χέρια του, ήρθαν 2 αποτελέσματα να αλλάξουν άρδην την εικόνα του ομίλου.

Για δεύτερο συνεχόμενο εκτός έδρας παιχνίδι στον όμιλο ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε άσχημα με αποτέλεσμα να κυνηγάει στο σκορ. Σε σύγκριση όμως με το παιχνίδι στην Τουρκία οι παίκτες του Σούλη Μαρκόπουλου κατάφεραν να καλύψουν

τη διαφορά νωρίς, κάνοντας αυτό ακριβώς που έπρεπε. Να περιορίσουν δηλαδή τη δράση παικτών όπως ο Σούλερ, ο Τράβις και ο Ντιλέινι, βγάζοντας ενέργεια στην άμυνα. Τελικά, η λέξη «ενέργεια» είναι η λέξη κλειδί σε κάθε παιχνίδι της ομάδας.

Το πρώτο ημίχρονο και πιο συγκεκριμένα το δεύτερο δεκάλεπτο, ήταν από τα καλύτερα του «δικεφάλου» στη διοργάνωση. Όχι μόνο γιατί δέχθηκε σε διάστημα 10 λεπτών μόλις 8 πόντους, αλλά γιατί ήταν αποτελεσματικός στην επίθεση, έβγαζε φρεσκάδα και πάνω απ’ όλα είχε καθαρό μυαλό επιθετικά. Με ευκολία έχτισε προβάδισμα 10 πόντων μέχρι το φινάλε του πρώτου μέρους.

Όσο εύκολα όμως έχτισε τη διαφορά αυτή, άλλο τόσο την έχασε. Μάλιστα, δεν χρειάστηκε η Χιμίκ ένα δεκάλεπτο για να μαζέψει τη διαφορά, παρά μόνο μερικά λεπτά ενός δεκαλέπτου. Όταν ο Ντιλέινι πήρε μπρος και δεν βγήκαν τα μαρκαρίσματα για την ομάδα του Μαρκόπουλου ο ΠΑΟΚ έχασε τον αμυντικό του προσανατολισμό και μαζί τη διαφορά που είχε φτιάξει. Πραγματικά, ήταν κρίμα για όλα όσα –με κόπο- έχτιζε στο πρώτο μέρος να εμφανίζεται τόσο διαφορετικός στο τρίτο δεκάλεπτο.

Το τέταρτο ήταν η συνέχεια του τρίτου, με μόνη διαφορά τον επιθετικό οίστρο του Κούπερ. Ο Αμερικανός είναι βαρόμετρο για τον ΠΑΟΚ. Όσο είχε επαφή με το καλάθι, αλλά και έφτιαχνε φάσεις για τους συμπαίκτες του, τόσο ο «δικέφαλος» έμενε στη διεκδίκηση της νίκης. Όταν στο φινάλε ο νεαρός γκαρντ έκανε το ένα λάθος πίσω από το άλλο η ομάδα έχασε κάθε επαφή, μαζί όμως έχασε και τη διαφορά των 8 πόντων από το πρώτο παιχνίδι, δίνοντας τη δυνατότητα στη Χιμίκ να πανηγυρίζει την πρόκριση της στην επόμενη φάση 1 αγωνιστική πριν το φινάλε της φάσης των ομίλων.

Ο ΠΑΟΚ πλέον δεν κρατά την τύχη στα χέρια του. Αυτό είναι το βασικότερο που μένει από το παιχνίδι στην Ουκρανία. Θα έλεγε κανείς πως το χθεσινό παιχνίδι καταδεικνύει πλήρως και την εικόνα της ομάδας στην Ευρώπη. Καλό πρώτο μισό με φρεσκάδα και λύσεις, κακό δεύτερο με προβλήματα κόπωσης (είτε πνευματικής είτε σωματικής, σημασία δεν έχει στην παρούσα φάση). Θα είναι κρίμα –κι άδικο- να μείνει η ομάδα αυτή εκτός συνέχειας στην Ευρώπη, όμως από τη μία θα τις δώσει ανάσες ενόψει Ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά από την άλλη θα έπαιρνε μια σημαντική οικονομική ανάσα, η οποία είναι ορατό να χαθεί με τα υπάρχοντα δεδομένα.

Αντί επιλόγου, θα ήθελα να αναφερθώ στον κόσμο. Τα δύο επόμενα εντός έδρας παιχνίδια είναι πολύ σημαντικά για την ομάδα του Σούλη Μαρκόπουλου. Κόντρα σε Πανιώνιο και Νίζνι ο «δικέφαλος» παίζει –σχεδόν- τη σεζόν. Ο κόσμος της ομάδας καλό θα ήταν να στηρίξει έστω και τώρα την προσπάθεια. Δεν γίνετε ο ΠΑΟΚ να παλεύει να μείνει ανταγωνιστικός και να μην έχει κόσμο να του δώσει ώθηση. Σου κόβει τα φτερά κάτι τέτοιο…