ΜΑΡΟΥΣΙ | Λινάρδος: "Κλείνει ένα μεγάλο κεφάλαιο του ελληνικού μπάσκετ"

Μία αναδρομή στα όσα κατάφερε το Μαρούσι τα τελευταία 14 χρόνια έκανε ο Νίκος Λινάρδος, υπογραμμίζοντας ότι με την αναμέτρηση κόντρα στον Ικαρο κλείνει ένα σημαντικό κεφάλαιο του ελληνικού μπάσκετ...

Παράλληλα, ο έμπειρος τεχνικός της ομάδας των βορείων προαστίων, τόνισε ότι όσοι δούλεψαν στο Μαρούσι φέτος αξίζουν παράσημο, αλλά και μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά των φιλάθλων...

"Με το παιχνίδι αυτό κλείνει μια λαμπρή περίοδος 14 χρόνων στην ιστορία του Αμαρουσίου και ένα μεγάλο κεφάλαιο του ελληνικού μπάσκετ. Αυτή η ομάδα, με τον τρόπο που λειτούργησε,

μέχρι να παρασυρθεί από την κρίση, κατέθεσε μια ξεχωριστή πρόταση στο άθλημα, ένα μοντέλο που πολλοί προσπάθησαν και προσπαθούν να αντιγράψουν. Προσέφερε αναρίθμητα στελέχη σε όλα τα πόστα των Εθνικών ομάδων και παράλληλα με τα αγωνιστικά κατορθώματα της (κατάκτηση Σαπόρτα, Τοπ-16 Ευρωλίγκας, φιναλίστ πρωταθλήματος, κυπέλλου, FEL κ.ά) ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Κι όλα αυτά χωρίς στρατιές φιλάθλων, αλλά με όπλα την σοβαρότητα, τον προγραμματισμό και την οικογενειακή ατμόσφαιρα. Με δεδομένα τα αξεπέραστα προβλήματα, η φετινή πορεία έμοιαζε προδιαγεγραμμένη. Ωστόσο, με το δικαίωμα που μου δίνει η πολυετής παρουσία μου στην ομάδα, θεωρώ ότι τα στελέχη που εργάστηκαν φέτος και κυρίως αυτά τα παιδιά που φόρεσαν αυτή τη φανέλα, ειδικότερα δε αυτοί που έμειναν μέχρι τέλος δίνοντας και την ψυχή τους, αξίζουν παράσημο και μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά των φιλάθλων γιατί όχι μόνο σεβάστηκαν την ομάδα, αλλά και γιατί προσπάθησαν και κατάφεραν να τελειώσουν τη σεζόν με σπάνια αξιοπρέπεια, χωρίς την παραμικρή διοικητική υποστήριξη. Ενας υποβιβασμός δεν πρέπει να είναι τέλος, αλλά η αφετηρία μιας απαραίτητης αναδιοργάνωσης με βάση τα νέα δεδομένα στο περιβάλλον της χώρας αλλά και του αθλήματος".

Ο αρχηγός Πρόδρομος Νικολαΐδης, από μεριάς του, άνοιξε την καρδιά του λέγοντας : "Τελειώνει μια χρονιά που θα περάσει καιρός να την ξεχάσω γιατί έζησα πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ως αρχηγός νιώθω μόνο υπερηφάνεια για τη αυτοθυσία των συμπαικτών, των προπονητών και του επιτελείου, που έδειξαν ότι πονάνε την ομάδα πιο πολύ από ορισμένους Μαρουσιώτες και δεν την άφησαν να διαλυθεί και να εξευτελιστεί, όπως θα ήταν το φυσιολογικότερο με βάση την κατάσταση στα διοικητικά και τα οικονομικά".