ΛΕΑΝΗΣ | Κακώς δεν γίναμε... κακοί

Ο Κόπονεν 29 πόντους!!! Και μάλιστα στο ένα από τα πιο κρίσιμα ματς της πρώτης φάσης;

Συγνώμη αλλά και ο Αλ Κοπόνεν να ήταν, ο γνωστός μαφιόζος και εκτελεστής και να έπρεπε να τον υπολογίζουμε πάλι στην Εθνική Ελλάδας, το νούμερο 29 θα ήταν απαγορευτικό.

Ετσι δεν γίνεται δουλειά. Μόνοι μας ακυρώνουμε τους εαυτούς μας και μόνοι μας αδικούμε τις δυνατήτητές μας,

Η ομάδα χρειάζεται επειγόντως να σκληρύνει, να καταλήξει ότι με άμυνα συμβατική, ευγενική και στα όρια της...θεσμικής αντιμετώπισης, δεν φτάνει

ψηλά.

Δημόσιες σχέσεις μπορείς να κάνεις, να σε αγαπάνε όλοι. Να καταθέτεις στο παρκέ συμπεριφορά καλού παιδιού. Αλλά όπως ο θυμόσοφος λαός λέει "καλύτερα να σε φοβούνται, παρά να σε σέβονται".

Η Εθνική έχει δικαιολογία, μόνο μία και σοβαρή. Οτι μέσα σε 36 ώρες έδωσε τρεις αγώνες. Δεν είναι εύκολη υπόθεση σε ένα τουρνουά υψηλού επιπέδου σε λιγότερο από 24 ώρες να γεμίζεις μπαταρίες.

Απέναντι μάλιστα σε μια ομάδα όπως η Φινλανδία, που το physical game είναι η ταυτότητά της ή την Ιταλία που σαν τον δημόσιο υπάλληλο το ωράριό της ήταν σταθερό.

Πέρα όμως από αυτά, σοβαρή δικαιλογία δεν υπάρχει, ούτε χρειάζεται να μπούμε στον κόπο να εφεύρουμε νέες.

Πάμε στην επόμενη φάση με τη χειρότερη συγκομιδή! Οσο κι αν ακούγεται παράξενο, όσο και αν αδικεί την Εθνική, είναι σαν να μην έχουμε κάνει νίκη στο τουρνουά.

Τώρα είναι που επιβάλλεται ανασυγκρότηση σε όλα τα επίπεδα. Γιατί η Εθνική έχει ποιότητα, αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Αλλά η ποιότητα από μόνη της δεν επιβραβεύτηκε ποτέ.

Ο μπασκετικός εγωισμός των παικτών, πρέπει - επιβάλλεται να λειτουργήσει.

Τα αντανακλαστικά επίσης. Να αντιληφθούν βαθιά ότι πρέπει να σκληρύνουν σαν ομάδα, να γίνουν πραγματικά κακοί, να πονάει πριν από το παιχνίδι ψυχικά ο κάθε αντίπαλος. Και μόνο στη σκέψη ότι θα μας αντιμετωπίσει και η κόρνα της λήξης θα τον βρίσκει σωματικά καταπονημένο, με τα σημάδια της επικράτησης στο κορμί του.

Μόνο έτσι θα έχουμε συνέχεια, μόνο έτσι θα έχουμε το μέλλον που μας αξίζει, αλλά κανείς δεν μας το δωρίζει.