ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ | Το έτσι κι έτσι της Ελλάδας και το φεστιβάλ της Ισπανίας...

Το φιλικό με ένα κολλέγιο είναι από μόνο του περίεργο. Ο αντίπαλος παίζει μπάσκετ που δεν ταιριάζει με το ευρωπαϊκό στυλ, επί της ουσίας η προετοιμασία περνάει σε άλλο επίπεδο. Στο πνευματικό κομμάτι. Κι εκεί η Εθνική έδειξε χαλάρωση που μάλλον την ήθελε περισσότερο απ' όλους ο Τρινκιέρι.

Οι σπουδαίες εμφανίσεις στην προετοιμασία συνήθως φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα στα επίσημα ματς. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Ιταλός έκανε τις δηλώσεις που ήθελε, προκάλεσε μια μίνι τεχνητή - κρίση, συζήτησε με τους παίκτες του, μπήκε

σε μια διαδικασία που μπορεί να χρειαστεί και κατά τη διάρκεια του Ευρωμπάσκετ.

Επί της ουσίας, άλλωστε, τα φιλικά στην Κρήτη δεν έχουν να προσφέρουν πάρα πολλά. Περισσότερο δίνουν την ευκαιρία στον κόσμο της Κρήτης να δει από κοντά τους διεθνείς, παρά βοηθούν μέσα στο γήπεδο. Πανεπιστήμιο δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε στο Ευρωμπάσκετ, η Αγγλία δεν συγκαταλέγεται στις δυνατές ομάδες της Ευρώπης.

Όλα, όμως, έχουν τη χρησιμότητά τους και ο Τρικνιέρι εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία. Στον Ιταλό - και όχι μόνο - δεν άρεσαν ούτε τα ενθουσιώδη πρωτοσέλιδα, ούτε οι αισιόδοξες προβλέψεις περί χρυσού. Όχι γιατί φοβάται κάτι, αλλά γιατί χωρίς ταπεινότητα κανείς δεν προόδευσε. Το ότι χρησιμοποίησε τη σοφία των αρχαίων Ελλήνων, τη λέξη ταπεινότητα και τη φράση "να πετύχουμε με τη δουλειά, όχι με το στόμα", τα λέει όλα.

Αυτός πρέπει, λοιπόν, να είναι ο δρόμος μέχρι όχι μόνο την εκκίνηση, αλλά το τέλος του Ευρωμπάσκετ. Ούτως ή άλλως ακόμα δεν έχουμε δει την κανονική Εθνική στο παρκέ, σε όλα τα φιλικά υπήρχαν πολλές απουσίες. Τα κανονικά συμπεράσματα θα τα βγάλουμε μετά το "Ακρόπολις", αλλά η ομάδα θα βελτιώνεται κάθε μέρα μέχρι να φτάσουμε στο τέλος. Δυνατότητες για κάτι μεγάλο υπάρχουν, όμως η Ελλάδα δεν παίζει μόνη της. Υπάρχουν κι άλλες καλές ομάδες, που ακόμα κι αυτές δεν είναι έτοιμες. Η Γαλλία, η Ισπανία, η Σερβία έχουν σκαμπανεβάσματα στα φιλικά, κάτι φυσιολογικό. Με εξαίρεση τους Ισπανούς που πανηγύριζαν χθες για τη συντριβή της Γερμανίας και έκαναν λόγο για φεστιβάλ μπάσκετ (είχαν αγχωθεί μετά την εμφάνιση κόντρα στην Πολωνία), όλοι οι άλλοι κρατούν χαμηλούς τόνους... Κι αυτός είναι ο μόνος δρόμος, προκειμένου να φτάσεις ψηλά...

ΥΓ: Η Εθνική Παίδων έχει παίκτες που μπορεί να γράψουν τη δική τους ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ. Αν προσεχθούν και αν δουλέψουν. Η πρόκριση στην 4αδα λέει πολλά, αλλά μπορεί να μην λέει και τίποτα. Το ζητούμενο πάνω απ' όλα στις μικρές Εθνικές είναι η πρόοδος και η στελέχωση της μεγάλης Εθνικής. Οι περισσότεροι, άλλωστε, από τους παίκτες που βρίσκονται στην Εθνική Ανδρών, έχουν περάσει από τις μικρές Εθνικές, έφεραν επιτυχίες, αλλά συνέχισαν να δουλεύουν σκληρά. Όσοι δεν το έκαναν, έμειναν με τα μετάλλια στις μικρές Εθνικές...