ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ | Όταν ήρθε ο "Τσίλι" (pics+videos)

Κοιτώντας όλο αυτό το χαμό για τον Σαβιόλα, σε συνδυασμό με την αναζήτηση παίκτη για τη θέση "3" στους πρωταθλητές Ευρώπης, το μυαλό έπαιξε περίεργα παιχνίδια καλοκαιριάτικα.

Ναι, τέλη Ιούλιου είχε σκάσει και τότε η βόμβα, στα γραφεία των αδερφών Αγγελόπουλων αυτή τη φορά. Στις 23 Ιουλίου του 2008, πάτησε Ελλάδα ο αγαπητός "αφάνας".

Ο Τζος Τσίλντρες μόλις είχε μείνει ελεύθερος από τους Ατλάντα Χοκς και ήταν από τους πλέον περιζήτητους "έκτους παίκτες" στο ΝΒΑ.

Απόφοιτος

του Stanford, to 2004 επιλέχτηκε στο Νο.6 του ντραφτ από τα "γεράκια" και για μια τετραετία αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι της ομάδας, καθώς ερχόταν από τον πάγκο για να σκοράρει 11.2 πόντους, να μαζεύει 5.5 ριμπάουντ και να κλέβει μια φορά τη μπάλα ανά αγώνα, καθ' όλη την τετραετία.

Η ΚΑΕ Ολυμπιακούς του έστρωσε χαλί εκατομμυρίων στο οποίο δεν μπόρεσε να πει "όχι" και οι πρόεδροι των "ερυθρολεύκων" έγιναν ο φόβος του ΝΒΑ εκείνη την εποχή, για τη δυνατότητα τους να δελεάζουν παίκτες που είχαν μέλλον στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου.

Την πρώτη του χρονιά στο ελληνικό πρωτάθλημα και την Ευρωλίγκα, ο Τζος είχε 11.1 πόντους και 4.2 ριμπάουντ κατά μέσο όρο και στις δυο διοργανώσεις, ενώ τη δεύτερη χρονιά του που έκανε "δίδυμο" με την έτερη "μεταγραφή αεροδρομίου", τον Λίνας Κλέιζα, είχε 15.2 πόντους και 5,1 ριμπάουντ.

Ωστόσο η συγκομιδή τροπαίων ήταν φτωχή, αφού και τις δυο χρονιές, παρά τη σπάταλη των εκατομμυρίων από τους Αγγελόπουλους (καθώς εκτός από τον Τζος, είχαν φέρει Παπαλουκά, Βούισιτς, Χαλπερίν), ο Ολυμπιακός την έβγαλε με... ένα κύπελλο (2010) και μια συμμετοχή στον τελικό της Ευρωλίγκα τον Μάιο του 2010 στο Παρίσι, όπου για να πάει χρειάστηκαν τα "χέρια του... Θεού" (του Τσίλι, όχι του Μαραντόνα) κόντρα στην Παρτιζάν, για να χάσει στο τέλος, σχεδόν αμαχητί τον τελικό από τη Μπαρτσέλονα.

Η περίπτωση Τσίλντρες , ίσως ήταν ένα από τα σκληρά μαθήματα στους ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού. Πως τα λεφτά και θεαματικές μεταγραφές δεν φέρνουν την ευτυχία και δη, τα τρόπαια και πως ό,τι... πηδάει πολύ ψηλά, ίσως να μην φτάνει για το άλμα της ομάδας προς έναν τίτλο.

Τη συνέχεια εκείνου του καλοκαιριού του '10, τη ξέρουμε. Έφυγε ο τίμιος, πλην μισθοφόρος, Τζος για το ΝΒΑ(ακολούθησε αργότερα και ο Κλέιζα), για να έρθει ο παίκτης που θα εξελισσόταν σε ηγέτη μιας ομάδας που διψούσε για να μπει και πάλι στον χάρτη, όχι με τις ακριβότερες, αλλά με τις καλύτερες ομάδες, τον Βασίλη Σπανούλη.

Πέρσι ο Τζος, βολόδερνε στο Μπρούκλιν μέχρι και το Δεκέμβριο όπου και έμεινε ελεύθερος, φέτος άγνωστο ακόμα που θα συνεχίσει να βγάζει το επιούσιο του και να "ίπταται". Μπορεί να μην άφησε πίσω του κληρονομιά τίτλων, αλλά τουλάχιστον έχουμε κάποια αξέχαστα highlights να μας συντροφεύουν τις ζεστές καλοκαιρινές νύχτες.

Απολάυστε...