ΑΦΙΕΡΩΜΑ | Ο Αϊβερσον που αγάπησα(με)…

Ο Αλεν Αϊβερσον το πήρε απόφαση και ύστερα από δύο χρόνια στο… ταμείο ανεργίας έκλεισε οριστικά έναν κύκλο που άνοιξε το 1996 με την επιλογή του στο #1 του ντραφτ από τους Σίξερς.

Αν βρεθείτε περαστικοί, όμως, από αυτήν την ιντερνετική «πορτοκαλή» γωνιά και σας ενδιαφέρει να μάθετε την άποψη του υπογράφοντος, τότε να ξέρετε πως η φανέλα του Αϊβερσον δεν… κρεμάστηκε στις 30 Οκτωβρίου με την συγκινητική συνέντευξή αποχαιρετιστήρια συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε. Δεν… κρεμάστηκε ούτε τα τελευταία χρόνια, τα οποία το λατρεμένο παιδί των Σίξερς τα πέρασε

μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας περιμένοντας μάταια, όπως αποδείχθηκε, μία ευκαιρία για να επιστρέψει στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ.

O «Answer θα συνεχίσει να αγωνίζεται και μάλιστα έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο και στο υψηλότερο επίπεδο! Μην ανησυχείτε, δεν βρεθήκατε ξαφνικά σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου ο 38χρονος θρύλος των Σίξερς βρήκε το ελιξίριο της νιότης και δάμασε τα… πάθη εκείνα που τα τελευταία έτη έκαναν την πορεία του πτωτική.

Απλά είναι εκείνες οι… απαντήσεις που μοίρασε στα παρκέ, κυρίως με την φανέλα της ομάδας της Φιλαδέλφεια, που ακόμη σε κάνουν να πιστεύεις πως θα εμφανιστεί ξανά φορώντας την φανέλα με το #3, θα πάρει τους Σίξερς από το χέρι και θα τους οδηγήσει στην… άλωση του Staples Center, όπως συνέβη το 2001, στο πρώτο παιχνίδι της σειράς των τελικών του καλύτερου πρωταθλήματος του κόσμου. Ετσι κι αλλιώς η παρουσία του στο ματς των Σίξερς με τους πρωταθλητές Χιτ αποδείχθηκε αρκετή για να πάρει τη νίκη η αγαπημένη του ομάδα (114-110).

Οι διακρίσεις του Αϊβερσον είναι πολλές. Μόνο και μόνο η αναφορά τους ίσως είναι αρκετή για να κουράσει. Ετσι κι αλλιώς, το μεγαλύτερό του επίτευγμα δεν είναι κρυμμένο στην στατιστική του απεικόνιση και στα βραβεία που κέρδισε. Αυτό που κάνει τον Αϊβερσόν να ξεχωρίζει είναι το… παραμύθι της ζωής του, στο οποίο φυσικά δεν λείπουν και οι «δράκοι». Αυτός ο μικροκαμωμένος τυπάκος, κατά πάσα πιθανότητα κοντύτερος από 1.80 μ., τα έβαζε με… τέρατα και συνήθιζε να βγαίνει νικητής.

«Είμαι η ζωντανή απόδειξη πως όλα μπορούν να συμβούν και πως μπορείς να γίνεις ό,τι θέλεις στη ζωή. Μία φορά ζει κανείς και η ζωή δεν κρατάει πολύ. Εγώ, όμως, είμαι υπερήφανος για αυτά που έχω επιτύχει», δήλωσε μεταξύ άλλων ο Αϊβερσον στο «αντίο» του και είχε δίκιο. Αυτό ήταν το στοιχείο που τον έκανε να ξεχωρίζει. Ενα παιδί από τα γκέτο, γεμάτο τατουάζ και το οποίο δεν συνήθιζε να… προπονείται, βρήκε τον τρόπο να γράψει το όνομά του στην ιστορία κι έγινε το παράδειγμα για όσους η φύση δεν ήταν τόσο απλόχερη μαζί τους. Ηταν ο… Δαυίδ της τελευταίας 20ετίας που νικούσε παλικαρίσια τον κάθε Γολιάθ!

Ο Αϊβερσον πιθανώς να αποτελεί τον καλύτερο «street baller» όλων των εποχών και η πρωταγωνιστική του παρουσία στο ΝΒΑ, έφερνε σε αυτό λίγο από το… άρωμα των ανοιχτών γηπέδων, από τα οποία όλοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουμε να θυμόμαστε ευχάριστες αναμνήσεις.

Οσον αφορά για τους προσωπικούς του… δράκους, ήταν πολλοί κι έκαναν ένα… κουβάρι την ζωή του, ενώ σίγουρα επηρέασαν και το παιχνίδι του «κόβοντας» με την πάροδο του χρόνου αργά αλλά μεθοδικά στιγμές από τις… απαντήσεις του. Αν πρέπει να παραδειγματιστούμε για κάτι ακόμα από τον Αϊβερσον, καλό θα ήταν να κρατήσουμε κυρίως τα εκτός παρκέ λάθη του, ώστε να τα αποφύγουμε.

Πολλά videos και αμέτρητες φωτογραφίες θα μπορούσαν να συνόδευαν ένα κείμενο, όπως το παρόν, που αναφέρεται στον Αϊβερσον, αλλά αντί για επίλογο κλείστε τα μάτια και κρατήστε, όπως ο υπογράφων, την αναγκαία εικόνα του «Δαυίδ» Αϊβερσον να… βγαίνει νικητής από τη «μάχη» του με τον Γολιάθ. Ετσι κι αλλιώς ο Αϊβερσον, -ο οποίος φρόντισε να σε πείσει πως ακόμα και τα πιο απίστευτα μπορούν να συμβούν - θα συνεχίσει να αγωνίζεται, μέχρι να εμφανιστεί ο επόμενος… Δαυίδ.