Ο... Εωσφόρος στην πλατεία Καραϊσκάκη;

Ο Αετός του... Δον Χουάν φύλακας του σατανικού αγάλματος;...

Η πλατεία Καραϊσκάκη αποτελεί το γεωγραφικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής του Μεταξουργείου του δήμου των Αθηναίων. Μιας περιοχής δηλ., η οποία έλαβε αυτή την ονομασία άλλοτε, λόγω της ύπαρξης εκεί κατασκευαστηρίων μετάξης, μίας ύλης που έδινε οικονομική πνοή και ανάπτυξη στην πρωτεύουσα σε εποχές που μόνο προηγμένες δεν θα μπορούσαν να ονομαστούν...
Αλλά αποτελεί επίσης, αν ιδωθεί από ψηλά («απ’ αέρος») ή και σε έναν απλό χάρτη των Αθηνών, το κομβικό εκείνο σημείο, που «δένει» το κέντρο με τις τριγύρω όμορες περιοχές. Κάτι, το οποίο στις νεωτερικές συνθήκες έχει σημασία πολύ ευρύτερη, μιας και συνδέεται με τη σύγχρονη εν πολλοίς εφιαλτική πραγματικότητα που επικρατεί στο κέντρο της ελληνικής πρωτεύουσας: με τη διακίνηση «πασών ειδών» νεωτεριστικών ρευμάτων, πρωτόγνωρων για πολλούς, που σχετίζονται με το νεοεποχίτικο-νεοταξικό μέλλον της Αθήνας και της Ελλάδας όλης.

Με δυο λόγια: με τον ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟ της ελλαδικής επικράτειας και της πρωτεύουσάς της, μέσω «μαλακής γενοκτονίας» του πανάρχαιου γηγενούς πληθυσμού και της αντικατάστασής του από «αλλότριους» πληθυσμούς, που φυσικά θα μετατρέψουν τη χώρα μας σε... Ισλαμική Ρεπούμπλικα Μπουζουκιστάν!!!

Εκείνο που κάνει αμέσως εντύπωση στον επισκέπτη της πλατείας Μεταξουργείου είναι το κατασκεύασμα τέχνης που δεσπόζει στο κέντρο της. Πρόκειται σαφώς για «καλλιτεχνικό» έκτρωμα της σύγχρονης (;) τέχνης, που είναι όντως αισθητικά δύσμορφο και μάλλον «αντιαισθητικό», μιας και – πώς να το κάνουμε, ρε αδερφέ; - ΔΕΝ αρέσει!

Είναι χαρακτηριστική εκπροσώπηση και προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα διάφορων κακοτεχνιών και αδεξιοτήτων της... «μοντέρνας τέχνης» (αν είναι δυνατόν!), που επικράτησαν στην Ευρώπη (Δυτική και Ανατολική) τις τελευταίες δεκαετίες. Μορφές και σχήματα ακατανόητα δηλαδή, που δήθεν παριστάνουν τι; Ούτε ο ίδιος τους ο «κουλτουριάρης»... κακοτέχνης (!) δεν καταλαβαίνει τι ήθελε τελικά να κάνει, επηρεασμένος προφανώς από παραισθησιογόνες ουσίες!...

Υποτίθεται ότι αυτό το γλυπτό «μνημείο» (;;;) ήθελε να αναπαριστά τον Ίκαρο, τον γνωστό από την ελληνική μυθολογία γιο του Δαίδαλου, ή – άκουσον, άκουσον! – τον... κάθε πεσόντα αεροπόρο!

Τοποθετήθηκε δε εκεί, σ’ αυτό το νευραλγικό σημείο της πόλης των Αθηνών (4-5 λεπτά με τα πόδια απ’ την Ομόνοια και άλλα τόσα απ’ τον σταθμό Λαρίσης των τρένων), επί δημαρχίας Δημήτρη Αβραμόπουλου, κάτι που δημιουργεί διάφορους «περίεργους» συνειρμούς, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι ο σημερινός υπουργός άμυνας υπήρξε πάντοτε άνθρωπος με, τουλάχιστον, ενδιαφέρουσες διασυνδέσεις, ενώ ερευνάται και ο πραγματικός του ρόλος στην εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ το 2009 [γνωστές είναι οι διασυνδέσεις του με τη Μόσχα, αλλά και με την ισραηλιτική κοινότητα της Ελλάδας, για την οποία και βρίθουν τα στοιχεία που υπάρχουν σ’ εμάς και σε χέρια... «καλών κ’ αγαθών ανθρώπων»!].

Πηγαίνοντας όμως κανείς δίπλα στο άγαλμα που δεσπόζει επί της π