Η Αλίκη στη Χώρα Χωρίς Σεξ

Αν είσαι χωρισμένη ή γενικά έχεις μείνει καιρό χωρίς σεξ, καταλαβαίνεις πολύ καλά για τι πράγμα μιλάμε. Ναι, πρόκειται για μια πολύ ενοχλητική κατάσταση. Υπάρχει τρόπος επιβίωσης στη Χώρα Χωρίς Σεξ; Από την Ηρώ ΝικολαΐδουΉταν έντεκα το βράδυ. 1η Νοεμβρίου, έντεκα η ώρα το βράδυ. Τι μου θύμιζε, τι μου θύμιζε; Α, ναι. Σήμερα έκλεινα ένα χρόνο χωρισμένη. Ευχαριστώ, εύχομαι να μην τα χιλιάσω. Σαν σήμερα τα φτιάξαμε, σαν σήμερα το διαλύσαμε πριν από ένα χρόνο –τι σύμπτωση!– και μέχρι σήμερα είχα να ομολογήσω πως από τότε το μόνο αρσενικό που είχε καβαλήσει το κρεβάτι μου ήταν ο σκύλος μου (που δεν έχει διάθεση για σεξ). Αλλά δε με πείραζε αυτό, θα ήμουν μια χαρά αν έκανα σεξ σε κάποιο άλλο κρεβάτι – αλλά δεν υπήρχε τέτοιο κρεβάτι. Τα κρεβάτια και οι καναπέδες εδώ και ένα χρόνο για μένα ήταν φτιαγμένα μόνο για ύπνο.Βόλτα στη No Sex LandΌταν χώρισα από την πρώτη μου σχέση, ήμουν 24 χρόνων και δε σκεφτόμουν το σεξ. Ήταν η πρώτη μου μεγάλη σχέση, αλλά ο φίλος μου, όπως αποδείχτηκε αργότερα, δεν ήταν και σούπερ στο κρεβάτι· οπότε δε με πείραζε και πολύ η αποχή από το άθλημα. Βασικά, δεν το σκεφτόμουν καν. Όταν όμως έκανα την επόμενη σχέση, της 1ης Νοεμβρίου, κατάλαβα τι θα πει «χαρά του σεξ», τι θα πει «με φτιάχνει σεξουαλικά αυτός ο άντρας και θέλω να το κάνω μαζί του», και στην αρχή ένιωθα πολύ έντονα την έλλειψη. Ειδικά την πρώτη βδομάδα ο φίλος μου μου έλειπε τρομερά και τον σκεφτόμουν συνέχεια – ιδιαίτερα τα βράδια.Όταν μου πέρασε το πρώτο σοκ και το πήρα απόφαση ότι είχα χωρίσει, άρχισα να έχω και το πρώτο στερητικό σύνδρομο. Σκεφτόμουν «σεξ» και με έπιανε κάτι σαν λιγούρα. Δεν είναι ότι μου έλειπε το σεξ ως πράξη, μου έλειπε το σεξ μαζί του, ήθελα να χαϊδευτούμε. Είπα λοιπόν να το δοκιμάσω μόνη μου. Και το δοκίμασα με επιτυχία, δε λέω. Όταν τελείωνα ένιωθα καλά, αλλά μετά από πέντε λεπτά το είχα ξεχάσει και ήταν σαν να μην είχε συμβεί. Oι ενδορφίνες είχαν ανέβει, ωραία, αλλά μετά τίποτα, κενό. Για μένα ήταν απλώς μια ανακούφιση. Στο τέλος με έπιανε και μελαγχολία που ο φίλος μου δεν ήταν ξαπλωμένος δίπλα μου κι ένιωθα χειρότερα από πριν. Έτσι, ξαναγυρνούσα σε ό,τι έκανα και περίμενα τον άντρα της ζωής μου.O άντρας της ζωής μου, όπως καταλαβαίνεις, δεν ήρθε. Το διάστημα αυτό φαντασιωνόμουν διάφορους άντρες που μου άρεσαν, τον αδελφό μιας φίλης, το παιδί από το βιβλιοπωλείο, αλλά χωρίς απαραίτητα να καταλήγω κάπου. Ήταν απλώς φαντασιώσεις. Πες από άρνηση, πες από πείσμα, όταν είδα πως δεν κουνιόταν τίποτα στον ορίζοντα άρχισα να αντιδρώ περίεργα, σαν να ήταν το σεξ γρίπη και φοβόμουν μην κολλήσω. Έμπαινα στα εσωρουχάδικα για να πάρω ένα καλσόν, έβλεπα τα δαντελωτά στρινγκ, τα περιεργαζόμουν και μετά έλεγα «Για ποιον να τα πάρω; Άντρα δεν έχω να τα δει» και τα άφηνα. Άφηνα επίσης τα πόδια μου και το μπικίνι χωρίς χαλάουα για τον ίδιο λόγο, έπαιρνα υδατικές σώματος και δεν τις έβαζα, ξανά για τον ίδιο λόγο, και τα σέξι μπλουζάκια μου τα φορούσα όταν δεν είχε πολύ κρύο, δεν έβρεχε και είχα αυτοκίνητο στη διάθεσή μ