Μεγάλη Εβδομάδα: ποιά η σημασία της και οι συμβολισμοί της

Η Εκκλησία αμέσως πριν την είσοδό μας στη Μεγάλη Εβδομάδα εορτάζει και πανηγυρίζει δύο γεγονότα. Την Ανάσταση του Λαζάρου και την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Τα γεγονότα αυτά έχουν τη σημασία και το μήνυμά τους μέσα στην περίοδο που διανύουμε. Η Ανάσταση του Λαζάρου μετά την Ανάσταση του ιδίου του Χριστού είναι το σπουδαιότερο θαύμα του Χριστού που επιτέλεσε στον κόσμο. Αυτό γίνεται και μνημονεύεται αυτή τη μέρα για να δει ο κόσμος της δύναμη του Χριστού και να καταλάβει ότι αυτός είναι ο κύριος της ζωής και του θανάτου, όπως ακόμα και να προετοιμάσει τον κόσμο για την δική του Ανάσταση. Ο Χριστός ήταν Θεός και Άνθρωπος, ήταν Θεάνθρωπος. Σαν άνθρωπος συμπονεί και δακρύζει από τον πόνο των αδελφών του Λαζάρου, σαν Θεός όμως κυριεύει το θάνατο και Ανασταίνει το Λάζαρο.Μεθαύριο είναι η Κυριακή των Βαΐων, η Εκκλησία μας μνημονεύει την πανηγυρική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Και είναι πανηγυρική διότι ήδη είχε διαδοθεί και γίνει γνωστό το Θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου και ο οι Ιουδαίοι πίστεψαν στο νέο τους Βασιλιά. Τον υποδέχθηκαν λοιπόν μετά βαΐων και κλάδων, σαν ένα επίγειο βασιλιά ψάλλοντας με μεγάλη φωνή το ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ωσαννά εν τοις υψίστοις. Για μας όμως είναι μια υπενθύμιση… να μην σκανδαλιστούμε από το Πάθος αλλά να θυμόμαστε την είσοδο του Χριστού.. να θυμόμαστε ότι αυτός είναι ο βασιλεύς της δόξης. Με το πέρας του δειλινού της ερχομένης Κυριακής, εισερχόμαστε στην τρίτη περίοδο, τη Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου. Η Εκκλησία μας, σαν μάνα και παιδαγωγός έχει ορίσει για κάθε μέρα της μεγάλης σε σημασία αυτής εβδομάδας, και ένα ειδικό περιεχόμενο, ένα θέμα. Όσον αφορά τις ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας μας, υπάρχει μια παραδρομή. Για εξυπηρέτηση των πιστών της την πρωινή ακολουθία της Μεγάλης Δευτέρας την τελεί το προηγούμενο βράδυ της Κυριακής. Το ίδιο θα συμβαίνει και με τις άλλες μέρες.Έτσι λοιπόν, η Εκκλησία μας τη νύκτα της επόμενης Κυριακής, στον όρθρο της Μεγάλης Δευτέρας όρισε να θυμόμαστε ένα πρόσωπο και ένα γεγονός. Τον πάγκαλο Ιωσήφ και τη ξηρανθείσα συκή. Από τη μια, η ιστορία του Ιωσήφ του υιού του Ιακώβ που συμβολίζει τη ζωή του Χριστού. Την προδοσία από τους αδελφούς του, τη δόξα της δικαίωσης στη Βασιλεία του και τη συγχώρεση και την ανοχή των αδελφών του. Από την άλλη η συκή την οποία καταράστηκε ο Χριστός συμβολίζει τους ανθρώπους που αγωνίζονται μέσα στην Εκκλησία αλλά όμως δεν έχουν κανένα καρπό καμιά ωφέλεια, όπως ακριβώς η περίπτωση των Εβραίων, οι οποίοι ενώ τηρούσαν τα πάντα στην ουσία έμεναν οι ίδιοι γεμάτοι από κακία άνθρωποι.Την Μεγάλη Τρίτη η Εκκλησία  μας θυμίζει την παραβολή των δέκα παρθένων και τη παραβολή των ταλάντων. Μας προειδοποιεί, ότι είναι εντελώς άγνωστη και απρόβλεπτη η μέρα και η ώρα της έλευσής του. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει το πότε θα φύγει από τον ψεύτικο και απατηλό αυτό κόσμο, γι’ αυτό θα πρέπει να είναι πάντα σε εγρήγορση και αναμονή, να μεριμνά συνεχώς για το καλό της ψυχής και της καρδιάς του. Αυτό θα γίνει, αν ακούσει προσεκτικά την άλλη πα