Θρήνος στη Θεσσαλονίκη: «Έρχομαι για την κηδεία σου αντί για τον γάμο σου»

Δεν έχουν τέλος τα θανατηφόρα τροχαία με θύματα νέους ανθρώπους - Βίντεο από StarΣυγκλονισμένη είναι η τοπική κοινωνία της Θεσσαλονίκης από τον τραγικό θάνατο 27χρονης νηπιαγωγού σε τροχαίο δύο ημέρες πριν από τον γάμο της. Η άτυχη κοπέλα επέστρεφε από το bachelor party της όταν συνέβη το μοιραίο. Η κηδεία της θα πραγματοποιηθεί σήμερα στη Θεσσαλονίκη.Η άτυχη νηπιαγωγός που σκοτώθηκε πριν τον γάμο της (Φωτογραφία από Facebook)Η κοπέλα επέστρεφε σπίτι της από το bachelor party του γάμου της το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. Όμως το άτυχο κορίτσι παρασύρθηκε από έναν 20χρονο οδηγό μηχανής, ο οποίος την εγκατέλειψε αιμόφυρτη μπροστά στο Θεαγένειο.Επέστρεφε από το bachelor party της όταν βρήκε μοιραίο θάνατο (Φωτογραφία από Facebook)Θεσσαλονίκη: Νεκρή σε τροχαίο 27χρονη, δύο ημέρες πριν τον γάμο τηςΗ 27χρονη εργαζόταν σε ΚΔΑΠ της Κοζάνης και ο διευθυντής του συγκεκριμένου κέντρου την «αποχαιρέτησε» με μια σπαρακτική ανάρτηση στη σελίδα του κέντρου στο Facebook.Σήμερα η κηδεία της 27χρονης στη Θεσσαλονίκη (Φωτογραφία από Facebook)Μεταξύ άλλων ο διευθυντής του κέντρου έγραψε: «Ειρήνη μου καλημέρα... Αυτήν η καλημέρα δεν είναι καλή σαν όλες τις άλλες που στέλνω κάθε μέρα στους φίλους μου...Σαν αυτήν που έλεγες κάθε μέρα όταν μου άνοιγες την πόρτα με ένα φαρδύ πλατύ χαμόγελο... Αυτήν την ώρα θα έπρεπε να είμαστε στο ΚΔΑΠ και να είμαστε με τα παιδιά που τόσο λάτρευες, που τόσο σε λάτρευαν... Έρχομαι στην Θεσσαλονίκη αλλά όχι για τον γάμο σου, αλλά...δε μπορώ να το πω... Δε μπορώ να πιστέψω ότι δε θα σε δω χαμογελαστή, όπως ήσουν πάντα... Δε μπορώ να το πιστέψω ότι κάποιος αλήτης σε πήρε από κοντά μας... Ένας «άνθρωπος» που ακόμα κι αν συλληφθεί σε μερικά χρόνια (με τους νόμους που έχουμε) θα ξαναβγεί έξω στην κοινωνία και θα συνεχίσει τη ζωή του και μάλλον θα κάνει τα ίδια ή και χειρότερα σε κάποια άλλη Ειρήνη... Βλέπεις δεν είχε την τύχη να τον εκπαιδεύσεις εσύ. .. Να του μάθεις αυτά που μάθαινες στα παιδιά μας στο ΚΔΑΠ... Να του μάθεις τι είναι ενσυναίσθηση, ότι δεν είναι καλό πράγμα το να πίνεις αλκοόλ και ειδικά, αν πιεις, να μην οδηγήσεις, γιατί μπορεί να κάνεις κακό... Να παίξεις μαζί του, να του μάθεις να ζωγραφίζει, να χειροτεχνεί, να του μάθεις να αγαπά τα άλλα παιδιά και να κάνουν φίλους... Σταμάτησα στα διόδια για να γράψω το κείμενο αυτό, γιατί  δεν ήμουν σε θέση να οδηγήσω... Θυμάμαι την πρώτη ημέρα που σε γνώρισα στη συνέντευξη, όταν ήρθες... Η συνάδελφος του συντρόφου σου μου είχε πει για σένα, μου είπε τα καλυτέρα και μου ζήτησε να σε δω, αν και ξέρει πόσο αυστηρός είμαι στην επιλογή προσωπικού... Σε θυμήθηκα, όταν μου ανέφερε το επίθετο σου, γιατί μου είχε μείνει χαραγμένο το βιογραφικό σου... Δεν ήταν σαν όλα τα άλλα... Ήταν υπέροχο, κατέγραφες όλο σου το εκπαιδευτικό έργο, αλλά στη φωτογραφία είχες ένα αυστηρό ύφος και η αλήθεια είναι ότι για αυτό  δεν σε είχα καλέσει νωρίτερα... Χάρη στην Κατερίνα όμως...σε κάλεσα! Λέω μέσα μου... ας κάνω το ψυχικό... Και σκας μέσα στο γραφείο μου με το χαμόγελο σου, με την άνεση και τον τσαμπουκά που σε διέκρινε... Στο τρίτο δευτερόλεπτο είχες κερδίσει...με το σπαθί σου τη θέση του νηπιαγωγού στο ΚΔΑΠ... Ειρήνη μου  ποσό θα μας λείψεις... Καμμιά φορά σε μάλωνα για να σε συγκρατήσω, καθώς έβγαζες πολύ πάθος πάνω στη δουλειά, αλλά το ήξερες κι εσύ τι ομαδάρα ήμασταν όλοι μαζί... Ένιωθα τόσο ασφάλεια για τη λειτουργία του ΚΔΑΠ που μπορούσα να φύγω για τις άλλες δουλειές μου χωρίς να ανησυχώ... Μαζί με τη Μαρία, την Σπυριδούλα και τη Ραφαέλα κάναμε μια αχτύπητη ομάδα που φάνηκε και από τα αποτελέσματα τόσο στην ποιότητα όσο και στην ποσότητα... Γράφω το όνομά σου και δακρύζω... Είμαι εδώ στα ψηλά, στα διόδια στον Πολύμηλο και σου γράφω, πριν έρθω να σε χαιρετίσω με τα αλλά κορίτσια για τελευταία φορά... Ειρήνη μου, κορίτσι μου...καλό σου ταξίδι... Έκανες αυτό που πάντα ήθελες να κάνεις... Άφησες το στίγμα σου... Έκανες δουλειά σε αυτή τη ζωή... Όσο πρόλαβες... Όσο σε άφησαν..