Γιώργος Σεφέρης: Ο θυελλώδης έρωτας και τα γράμματα προς τη Μαρώ

Ο Γιώργος Σεφέρης έγινε ο πρώτος Έλληνας που κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας / Βίντεο openΣαν σήμερα, στις 20 Σεπτεμβρίου του 1971, έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ποιητής, Γιώργος Σεφέρης, ο οποίος ήταν ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η κηδεία του, η οποία έγινε δύο μέρες αργότερα, μετατράπηκε σε λαϊκό προσκύνημα και σε σιωπηρή πορεία κατά της δικτατορίας.Γιώργος Σεφέρης: «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει»Γνωρίζοντας τον Γιώργο ΣεφέρηΤο πραγματικό του όνομα ήταν Γιώργος Σεφεριάδης και ήταν γεννημένος στη Σμύρνη στις 29 Φεβρουαρίου - 13 Μαρτίου του 1900Το 1914 άρχισε να γράφει τους πρώτους στίχους του, με το ξέσπασμα του Μεγάλου ΠολέμουΣτις 14 Ιουλίου 1917, μεταβαίνει με τη μητέρα του, τους δύο αδελφούς του και την αδελφή του στο Παρίσι, όπου ο πατέρας τους Στέλιος εργαζόταν ως δικηγόρος, έχοντας μόλις αποφοιτήσει από το Πρότυπο Κλασσικό Γυμνάσiο ΑθηνώνΑκολουθεί σπουδές λογοτεχνίας και αποκτά το πτυχίο της Νομικής και στην πορεία πηγαίνει στο Λονδίνο για την τελειοποίηση των αγγλικών του εν όψει των εξετάσεων στο Υπoυργείο ΕξωτερικώνΤον Μάιο του 1932 δημοσιεύεται το πρώτο έργο του «Μια νύχτα στην ακρογιαλιά» και τον Οκτώβριο η «Στέρνα», αφιερωμένη στον Γιώργο ΑποστολίδηΤο 1933 ο πατέρας του, Στέλιος, εκλέγεται Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και εγγράφεται ως μέλος της Ακαδημίας ΑθηνώνΤο 1934 ο Γ. Σεφέρης επιστρέφει στην Αθήνα και τον Ιανουάριο του 1935 αρχίζει η συνεργασία του με τις εκδόσεις Νέα Γράμματα, αναδημοσιεύοντας τη ΣτέρναΣτις 22 Ιουλίου 1971 εισήχθη στον Ευαγγελισμό με συμπτώματα έλκους, το οποίο τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Πέθανε στις 20 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάςΜετά τον θάνατό του εκδόθηκε το προσωπικό του ημερολόγιο με τίτλο «Μέρες…», καθώς και το «Πολιτικό» του ημερολόγιο.Ο θυελλώδης έρωτας και τα γράμματα προς τη ΜαρώΗ σχέση του Σεφέρη και της Μαρώς ήταν ένας έρωτας για τον οποίο μιλούσε όλη η Ελλάδα. Παντρεύτηκαν μία ημέρα μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς, δηλαδή στις 10 Απριλίου του 1941. Δεν απέκτησαν ποτέ παιδιά.Στις 22 Απριλίου του ίδιου έτους, το ζευγάρι ακολουθεί την ελληνική κυβέρνηση. Σταθμεύουν στην Κρήτη, στα Χανιά, όπου ο Σεφέρης εργάζεται ως γραμματέας του Νικολούδη και εποπτεύει την έκδοση του πρώτου Φύλλου της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως μετά την αποχώρηση της Ελληνικής Κυβέρνησης. Ακολουθεί μετάβαση στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή.     View this post on Instagram           A post shared by Elena’s Diary Blog (@elenasdiary_blog)Το πρώτο γράμμα του Γιώργου Σεφέρη προς την αγαπημένη του Μαρώ ήταν το παρακάτω:Κυριακή πρωί. [29 Σεπτεμβρίου 1940]«Μόλις τώρα πήρα το πρωινό μου και διάβασα το γράμμα σου. Ανάσανα που ξέρω πως έρχεσαι την Παρασκευή. Δεν ξέρεις πώς σε περιμένω. Γιατί αυτές τις τελευταίες μέρες σ’ έχω φριχτά επιθυμήσει. Τί τα θέλεις, σε στερήθηκα όλο το καλοκαίρι και γιατί ήσουν μακριά και γιατί ίσως, μ’ όλες αυτές τις ανόητες ιστορίες, κι όταν ήσουν ακόμα κοντά μου, δεν σε είχα όπως θα το ήθελα. – Όλο μου το σώμα πονεί από επιθυμία.Σκέπτομαι πως μπορεί να σε κρατήσω γυμνή απάνω μου και όλα χάνουνται, όπου και να βρίσκομαι, ό,τι και να κάνω. Είναι αστείο κάποτε να βλέπω τον εαυτό μου σαν έναν υπνοβάτη ή σαν έναν τυφλό που σε ψάχνει με τις παλάμες απλωμένες και με τα μάτια κλειστά...».Και δεν μπορώ να σου γράψω αλλιώς.ΓΙΩΡΓΟΣ[ΥΓ.] Γράψε μου δυο λόγια μόλις λάβεις το γράμμα. Και μην ξεχνάς να γράφεις σωστά τη διεύθυνσή μου.Γιώργος Σεφέρης: Η κηδεία του που έγινε αντιδικτατορική διαδήλωσηΑπό εκείνη την ημέρα το ζευγάρι αντάλλαξε αμέτρητες επιστολές.Αποσπάσματα από τα ερωτικά γράμματα του ποιητή προς στην αγαπημένη του Μαρώ «…Σου είπα ένα σωρό πράγματα, αλλά εκείνο που ήθελα να πω και μ έκανε να μουντζουρώσω τόσο χαρτί δεν το είπα: είναι σκληρή η ζωή χωρίς εσένα και άδικη…»«Ένα πράγμα με πείραξε, με πλήγωσε βαθιά μέσα στο γράμμα σου. Πώς μπόρεσες, έπειτα από τόση αγάπη, να αισθανθείς ξαφνικά μόνη σου. Αυτό το “μόνη μου έπρεπε” είναι κάτι, πώς να το πω, που με ατιμάζει»«Ποτέ δε φανταζόμουν πως θα μπορούσα ν’ αγαπήσω έτσι. Μου είναι αδύνατο να σου εξηγήσω τι είναι αυτό το τρομερά δυνατό και ζωντανό πράγμα που κρατώ μέσα στην ψυχή μου και μέσα στη σάρκα μου. Είμαι κάποτε σαν τρελός από τον πόνο και αισθάνομαι πως όλοι οι άλλοι μου δρόμοι έξω απ αυτόν τον πόνο, είναι κομμένοι. Πως μόνο απ΄ αυτόν μπορώ πια να περάσω.»«Καληνύχτα, αγάπη, έλα στον ύπνο μου. Ποτέ δεν έρχεσαι στον ύπνο μου. Σε συλλογίζομαι τόσο πολύ τη μέρα.»«Κι αν σου γράφω έτσι που σου γράφω, δεν είναι για να με καταλάβεις, αλλά για να με νιώσεις λίγο πιο κοντά σου όπως, αν ήταν βολετό να σε χαϊδέψω. Τίποτε άλλο»«Μου λείπεις. Σε πήρε το τραίνο και σε πάει όλο και πιο μακριά. Μια βραδιά χαμένη, χαμένη αφού δεν είσαι κοντά μου…»«Είμαι πονεμένος σ’ όλες τις μεριές και στο σώμα και στο πνεύμα. Δεν μπορώ να κάνω έναν συλλογισμό στοιχειώδη χωρίς να ρθεις ξαφνικά να τον κόψεις»«Τέτοια ώρα πριν ένα χρόνο ξεκίνησα να σ΄εύρω. Φανερώθηκες μέσα από ένα τίποτε-θυμάσαι; δεν μπορούσα να εξηγήσω από πού βγήκες. Ένας χρόνος και τι μαρτύριο. Σε θέλω. Ας ήσουν εδώ, ας παρουσιαζόσουν όπως εκείνη την αυγή κι ας με κάρφωναν έπειτα με τα εφτά καρφιά πάνω στα σανίδια του παραθύρου που είναι μπροστά μου..»«Φοβούμαι μήπως συνηθίσω έτσι πάντα από μακριά να σ αγαπώ».