In Spite Of Wishing And Wanting από την ομάδα Ultima Vez στα 51α Δημήτρια

Η παράσταση χορού In Spite Of Wishing And Wanting θα παρουσιαστεί από την ομάδα Ultima Vez στα 51α Δημήτρια, στις 7 Οκτωβρίου 2016 στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.

Βέλγιο, 1999. Η κορυφαία ομάδα χορού Ultima Vez πρωτοανεβάζει την παράσταση «In Spite of Wishing and Wanting». Ξεσπάει ντόρος. Για πρώτη φορά ο ιδρυτής της, χορογράφος, σκηνοθέτης και κινηματογραφιστής, ο θρυλικός Wim Vandekeybus -που το άστρο του μεσουρανούσε ήδη μια δεκαετία

και για πολλούς αποτελεί άξιο συνεχιστή του Μπεζάρ χάρη στις πρωτοποριακές μεν, αλλά πάντα ανθρώπινες προσεγγίσεις του- τόλμησε να δημιουργήσει μια παράσταση όχι μόνο για τη χημεία ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, αλλά και για την αρχέγονη επιθυμία σ’ ένα κόσμο μόνο αντρών.

Ήταν μια χορογραφία, που για πρώτη φορά η διανομή περιλάμβανε αποκλειστικά και μόνο άντρες χορευτές και στην οποία η επιθυμία και η απεικόνιση της με διάφορους τρόπους αποτελούσε τον πυρήνα της παράστασης. Σ’ ένα φανταστικό σύμπαν οι χορευτές κινούνταν στο μεταίχμιο του ονείρου και του βαδίσματος, του φυσικού και του μαγικού, του άγριου και του κομψού, του φωτός και του σκοταδιού.

Όποιος είχε δει εκείνη την πρώτη παράσταση σίγουρα κρατάει ακόμα στη μνήμη του σκηνές, όπως εκείνη με τα φτερά που πέφτουν παραπέμποντας στην ανάγκη του ανθρώπου να «πετάξει». Το 2016 ένα εντελώς νέο καστ - 11 ατόμων - αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας την πρόκληση αυτή. Η παράσταση διαφοροποιείται ελαφρά από την προσθήκη μιας μικρούς μήκους ταινίας, πηγή έμπνευσης της οποίας υπήρξαν δυο σύντομες ιστορίες. Πρόκειται για μια ιστορία από τον Αργεντίνο συγγραφέα Julio Cortazar και μια άλλη από τον Paul Bowles, που στοίχειωναν τον Wim Vandekeybus. Και οι δυο εστιάζουν στην κίνηση ανάμεσα στο οικείο και το άγνωστο, μια κίνηση που δεν μπορεί να εξηγηθεί ποτέ.

Μαγευτικά πλάνα χορού, που οδηγούν σε «μονολόγους» για το φόβο, την επιθυμία για ασφάλεια και τη μαγεία του ύπνου. Γιατί, ο φόβος του να κυριευτείς από κάτι ή από κάποιον κρύβει και μια αντίστροφη πλευρά: τη λαχτάρα του να αλλάξεις και να γίνει κάτι ή κάποιος άλλος. Ο φόβος και η επιθυμία κάνουν κύκλο γύρω από το ίδιο κέντρο. Και αυτή η επιθυμία για αλλαγή γίνεται από τα κεντρικά θέματα στην παράσταση.

Και όλα τα παραπάνω με την υποστήριξη των αισθησιακών σάουντρακ του David Byrne (ναι ναι των πρώην «Talking Heads» και ίσως ενός εκ των πιο σημαντικών καλλιτεχνών που βγήκε μέσα από το κίνημα του punk-new wave ). Ήταν δε ο ίδιος, που προσέγγισε τον Vandekeybus για να συνεργαστούν μετά από μια παράστασή του στη Νέα Υόρκη.

Το αποτέλεσμα της νέας αυτής εκδοχής; Ότι καλύτερο από καλλιτέχνες- δημιουργούς πρόθυμους να αγνοήσουν όλους τους κανόνες.

Σκηνοθεσία, χορογραφία, σκηνογραφία: Wim Vandekeybus

Πρωτότυπη μουσική: David Byrne

Χορεύουν: Rob Hayden, Eddie Oroyan, Yassin Mrabtifi, Guilhem Chatir, Grégoire Malandain, Luke Jessop, Luke Murphy, Flavio D'Andrea, Knut Vikström Precht, Cheng-An Wu και Baldo Ruiz

Συνδιοργάνωση με Δημοτικό Κέντρο Μουσικής και Χορού Δ.Θ

Ultima Vez Dance Workshop

Στις 4, 5 και 6 Οκτωβρίου 2016 θα προηγηθεί εργαστήριο χορού από τον German Jauregui, κατά τη διάρκεια του οποίου οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να μυηθούν στο «λεξιλόγιο» των Ultima Vez έτσι ώστε να κατανοήσουν τις πιο σημαντικές παραμέτρους του έργου τους.

Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να διερευνήσουν και να αντιμετωπίσουν το ενεργητικό λεξιλόγιο Vandekeybus μέσω δουλειάς εδάφους και ομαδικής δουλειάς περισσότερο ως «θεατρική πράξη» παρά ως «τεχνική».

Το σεμινάριο απευθύνεται σε επαγγελματίες και απόφοιτους από Ανώτερες Σχολές Χορού.

Συνδιοργάνωση με Δημοτικό Κέντρο Μουσικής και Χορού Δ.Θ.

Διαβάστε επίσης:

51α Δημήτρια – Αστυβάλ: Όχι πια χθες, μόνο αύριο!