Βιβλίο: Έγκλημα στο ελληνικό χαρτί

Νέες φωνές, παλιοί ήρωες, δυνατές ιστορίες – η άνθηση της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας

Λάζαρος Αλεξάκης, Σκιές του Νότου ,(Εκδόσεις Διόπτρα, σελ. 320)

Στην ταραγμένη Κρήτη του σήμερα, ένας παλιός μύθος μοιάζει να ξυπνά ένα πτώμα εντοπίζεται σε μια ερημική τοποθεσία, θυμίζοντας ανεξιχνίαστα εγκλήματα του παρελθόντος. Ο αστυνόμος Λαγουδάκης επιστρέφει στον τόπο του για να βρεθεί αντιμέτωπος όχι μόνο με την υπόθεση αλλά και με την ίδια του την ιστορία. Οι «Σκιές

του Νότου» είναι ένας καθρέφτης που αντανακλά τη βία, την ενοχή και τη συλλογική αμνησία μιας κοινωνίας σε κρίση. Ο Αλεξάκης συνθέτει μια αφήγηση από οικογενειακά μυστικά, ξεχασμένες βεντέτες και το άγριο φως του νότου, σε  ένα μυθιστόρημα ατμοσφαιρικό και κοινωνικά ανήσυχο, όπου το έγκλημα γίνεται αφορμή για αυτογνωσία.

Άννα Δάρδα – Ιορδανίδου, Τρανσαλόνικα (Εκδόσεις Καστανιώτη, σελ. 128)

Η Θεσσαλονίκη, πάντα πόλη των αντιφάσεων, γίνεται σκηνικό για μια μικρή αλλά εκρηκτική ιστορία εγκλήματος. Ένας τρανς άντρας βρίσκεται νεκρός σε διαμέρισμα της Άνω Πόλης και ο δημοσιογράφος Στέλιος, παλιός ρεπόρτερ του αστυνομικού, καλείται να ξεδιαλύνει τον γρίφο, και σταδιακά εμπλέκεται προσωπικά. Το Τρανσαλόνικα είναι ένα ευθύβολο και ασυνήθιστο νουάρ, με κοινωνική ραχοκοκαλιά και ματιά που δεν φοβάται να κοιτάξει κατάματα τον αποκλεισμό και την προκατάληψη. Με λιτό, αιχμηρό ύφος και καταιγιστικό ρυθμό, η Δάρδα-Ιορδανίδου ανασυνθέτει την πόλη ως τόπο ανεκπλήρωτων ταυτοτήτων και πληγών, φτιάχνοντας μια αφήγηση που κόβει σαν λεπίδα, ενώ ταυτόχρονα συγκινεί.

Ευτυχία Γιαννάκη, Υπέροχος πόλεμος (Εκδόσεις Ίκαρος, σελ. 344)

Ένα παιδί αγνοείται. Ένα ζευγάρι ταξιδεύει στην άγονη γραμμή του Αιγαίου. Μια γυναίκα εξαφανίζεται ενώ αναζητά το δίκιο της σε έναν κόσμο ανδρικής σιωπής. Στο Υπέροχος πόλεμος, η Ευτυχία Γιαννάκη μετατρέπει το θρίλερ σε ψυχολογικό και κοινωνικό καθρέφτη, υφαίνοντας μια ιστορία που αγγίζει τα όρια του εφιάλτη. Η πλοκή ξετυλίγεται αργά, βασανιστικά, όπως ξεδιπλώνονται οι τραυματικές μνήμες ενός κόσμου που δεν συγχωρεί. Με γλώσσα ρέουσα, ελλειπτική και υπαινικτική, συνθέτει ένα από τα πιο ώριμα έργα της, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά πως η αστυνομική λογοτεχνία μπορεί να είναι βαθιά πολιτική, υπαρξιακή και συναισθηματική ταυτόχρονα.

Γιώργος Σύρμας, REC (Εκδόσεις Ίκαρος, σελ. 544)

Το REC είναι μια τολμηρή τομή στο σώμα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Στην εποχή των κοινωνικών δικτύων, των reality shows και της αδιάκοπης καταγραφής, ένας φόνος γίνεται viral και μια αναζήτηση της αλήθειας μετατρέπεται σε αγώνα ενάντια στον ίδιο τον χρόνο. Ο Γιώργος Σύρμας στήνει ένα πολυπρισματικό αφήγημα, γεμάτο αλλεπάλληλες γωνίες θέασης, ψευδείς ταυτότητες και θραυσματική μνήμη. Η αφήγηση, πυκνή σχεδόν κινηματογραφική, κινείται με άνεση ανάμεσα στο θρίλερ, την πολιτική κριτική και την φιλοσοφία της πληροφορίας. Ένα μυθιστόρημα για τον τρόμο του εκτεθειμένου, για την αλήθεια που χάνεται στον θόρυβο και για το έγκλημα ως παγίδα θέασης.

Γρηγόρης Αζαριάδης, Καμία προσευχή για τους πεθαμένους (Εκδόσεις Bell, σελ. 376)

Ένα εκτελεστικό απόσπασμα, μια σιωπηλή συνοικία και μια υπόθεση που αρνείται να κλείσει. Ο αστυνόμος Χάρης Κόκκινος επιστρέφει σε μία από τις σκοτεινότερες περιπέτειές του, σ’ ένα μυθιστόρημα που εξερευνά τα κατάλοιπα της Μεταπολίτευσης, τα μυστικά της μνήμης και τις γραμμές αίματος που ενώνουν το τότε με το τώρα. Ο Αζαριάδης χειρίζεται με μαεστρία την πλοκή και την ατμόσφαιρα, δημιουργώντας ένα έργο που ισορροπεί ανάμεσα στο πολιτικό θρίλερ και την εσωτερική τραγωδία. Οι νεκροί ζητούν λύτρωση – ή μήπως απλώς σιωπή; Μια αφήγηση ακριβείας, γεμάτη κλειστά δωμάτια, ξεχασμένες υποθέσεις και αναπάντεχα πρόσωπα.

Βαγγέλης Γιαννίσης, Βινούσκα (Εκδόσεις Διόπτρα, σελ. 318)

Ένας ερευνητής επιστρέφει στην κρύα, επιβλητική Ουψάλα, όπου μια σειρά ανεξήγητων θανάτων συγκλονίζει τη σκανδιναβική κοινωνία. Η Βινούσκα είναι ένα βορειο νουάρ με ελληνική ψυχή, όπου ο Γιαννίσης, απόλυτα εξοικειωμένος με τη γλώσσα και τη θερμοκρασία του είδους, φέρνει στον αφρό θέματα όπως η γυναικοκτονία, η ατιμωρησία και οι μυστικοί δεσμοί εξουσίας και βίας. Το κλίμα παγωμένο, η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη, ο ρυθμός αμείλικτος. Ένα βιβλίο με ένταση, κοινωνικό βλέμμα και χαρακτήρες που μένουν στο νου.

Κική Τσιλιγγερίδου, Η καλύβα στο δάσος (Εκδόσεις Bell, σελ. 360)

Μια ομάδα φίλων απομονώνεται σ’ ένα δάσος, σ’ ένα υποτιθέμενο σαββατοκύριακο αναψυχής. Το τοπίο ειδυλλιακό· η πρόθεση αγνή. Κι όμως, τίποτα δεν θα μείνει όρθιο όταν ξυπνήσουν τα φαντάσματα του παρελθόντος. Η Καλύβα στο δάσος είναι ένα υποδειγματικό κλειστοφοβικό θρίλερ, που διαχειρίζεται τις θεματικές της εμπιστοσύνης, της ενοχής και της προδοσίας με κινηματογραφική ένταση. Η Τσιλιγγερίδου δομεί τον φόβο μεθοδικά, χτίζει χαρακτήρες ρεαλιστικούς και διατηρεί την αγωνία μέχρι την τελευταία παράγραφο. Ένα απολαυστικό page-turner με ψυχολογικό βάθος.

Ιερώνυμος Λύκαρης, Ω, τι μέρες κι αυτές! (Εκδόσεις Καστανιώτη, σελ. 352)

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα αλλιώτικο, βαθιά σατιρικό και πνευματώδες, με ήρωα έναν παραιτημένο φιλόλογο που μπλέκει άθελά του σε μια υπόθεση εξαφάνισης – ή και δολοφονίας. Ο Ιερώνυμος Λύκαρης γράφει με χιούμορ, τρυφερότητα και δηλητηριώδη ματιά για την ελληνική πραγματικότητα, κατασκευάζοντας έναν αντι-ήρωα που θυμίζει περισσότερο παρατηρητή παρά δράστη. Η αφήγηση κινείται με άνεση ανάμεσα στην παρωδία, το μυστήριο και την κοινωνική σάτιρα, ενώ το αστυνομικό στοιχείο λειτουργεί ως αφορμή για στοχασμό, αυτοσαρκασμό και απρόσμενη τρυφερότητα. Ένα ευφυές, λοξό αστυνομικό μυθιστόρημα που θα διασκεδάσει τον απαιτητικό αναγνώστη.

Μίνως Ευσταθιάδης, Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους (Εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 300)

Ένα γράμμα χωρίς παραλήπτη. Ένας άνδρας σε απομόνωση, παγιδευμένος σ’ έναν εσωτερικό λαβύρινθο. Το νέο μυθιστόρημα του Μίνου Ευσταθιάδη είναι ένα υπαρξιακό νουάρ, γραμμένο σαν εξομολόγηση, σαν μονόλογος που θυμίζει αρχαία τραγωδία. Στην «κοιλιά του κτήνους» δεν κατοικεί μόνο το έγκλημα· κατοικεί η ενοχή, η μετάνοια, η σύγχυση του ανθρώπου που κοιτάζει μέσα του και δεν αναγνωρίζει τίποτα. Το ύφος δωρικό, η γλώσσα πυκνή, η ένταση υπόγεια. Ένα μοναχικό, ελεγειακό, σκοτεινό μυθιστόρημα που συνομιλεί με την υψηλή λογοτεχνία.

Χρήστος Μαρκογιαννάκης, Ο δολοφόνος στις σελίδες (Εκδόσεις Μίνωας, σελ. 328)

Ένα πρωτότυπο βιβλίο που ενώνει τη λογοτεχνία με το έγκλημα. Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης, διαβάζει ξανά μεγεθυντικά μερικά από τα πιο εμβληματικά εγκλήματα στην ιστορία της αστυνομικής λογοτεχνίας από την Άγκαθα Κρίστι μέχρι τον Σιμενόν. Εξετάζει πώς φτιάχτηκε ο «τέλειος φόνος», πού κρύβεται ο συμβολισμός, τι είναι αυτό που κάνει έναν λογοτεχνικό δολοφόνο αξέχαστο. Συνδυάζοντας το ύφος του μελετητή με το ένστικτο του αφηγητή, ο Μαρκογιαννάκης προσφέρει ένα έργο για μυημένους και μη· ένα βιβλίο που διαβάζεται σαν απολαυστικό δοκίμιο αλλά και σαν μια ερωτική επιστολή στο ίδιο το είδος του αστυνομικού.

Διαβάστε επίσης:

Bιβλίο: Μια νουβέλα για τη σιωπηλή ελευθερία της ύπαρξης

Βιβλίο: Μια στάση στη νεοελληνική λογοτεχνία

Ο σκοτεινός κόσμος της κατάθλιψης