Το ξημέρωμα μιας προοδευτικής νεολαίας

Με αφορμή την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

Πανευρωπαϊκά, ο προοδευτικός και αριστερός χώρος βιώνουν μια κρίση ταυτότητας. Η απουσία ηγετών που να εμπνέουν, αλλά και ιδεών που να αφομοιώνονται με τις ανάγκες της κοινωνίας και των μικρομεσαίων τάξεων, έχει οδηγήσει στην πλήρη παρακμή τον χώρο.

Η αριστερά ολοένα και κλείνει προς το κέντρο, κι όλο δυσκολότερα διακρίνουμε τα κεντροαριστερά από τα κεντροδεξιά σχήματα, μιας και δεν διαφέρουν σχεδόν καθόλου στα προγράμματά τους, παρά μόνο σε καταστατικά που καμία αξία δεν έχουν πλέον.

Οι ιδεολογίες σβήνουν, οι

προσωπικότητες του χώρου λιγοστεύουν και απουσιάζουν, η δεξιά και η ακροδεξιά όλο και αυξάνονται, και η ελπίδα για την ανασύνταξη της αριστεράς «αργοπεθαίνει». Κομματικά, πολλοί αριστεροί μένουν ανένταχτοι, καθώς τα πρώην προοδευτικά σχήματα μετατράπηκαν σε συστημικά και αστικά παρακλάδια μιας μηχανής που όλο και περισσότερο διοχετεύει και ενισχύει τον συντηρητισμό· και στην κρίσιμη αυτή κατάσταση η νεολαία είναι πιο απολιτίκ από ποτέ.

Είναι επιτακτική ανάγκη η νεολαία, και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκόσμια και ειδικά στην Ευρώπη, να ταυτιστεί με το κοινωνικό και πολιτικό αφήγημα των προοδευτικών δυνάμεων και να χαράξει εκ νέου έναν καινούργιο δρόμο. Να δημιουργηθεί ένα νεανικό κίνημα που δε θα φοβάται να ασκήσει κριτική στους κομματικούς φορείς και στις κυβερνήσεις, που δε θα λυγίζει στις αντιξοότητες, δε θα συμβιβάζεται, αλλά θα παλεύει, θα διεκδικεί, θα μάχεται και διόλου δε θα προωθεί το δεξιό αφήγημα του «όλοι είναι ίδιοι».

Και κυρίως θα παραμείνει να παλέψει, δε θα υποχωρεί, δε θα κάνει ούτε βήμα πίσω και δε θα φεύγει για το εξωτερικό.

Το φαινόμενο του brain drain, για παράδειγμα, της μαζικής μετανάστευσης νέων επιστημόνων και εργαζομένων στο εξωτερικό, αποτελεί μια ακόμη τρανή απόδειξη της αποτυχίας του πολιτικού μας συστήματος να προσφέρει ευκαιρίες, προοπτική και αξιοκρατία. Η νεολαία φεύγει όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά κυρίως επειδή δεν βρίσκει ένα πλαίσιο που να την εμπνέει να μείνει, να δημιουργήσει και να ονειρευτεί εδώ. Αν δεν υπάρξει άμεσα ένα προοδευτικό όραμα που να επενδύει στους νέους, στις δεξιότητές τους και στα οράματά τους, τότε το μέλλον της χώρας και της Ευρώπης θα συνεχίσει να φεύγει με το αεροπλάνο.

Επιβάλλεται οι νέοι και οι νέες να κάνουν μια αναδρομή στην ιστορία. Να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, φτιάχνοντας το δικό τους μέλλον και το δικό τους πλαίσιο στο οποίο θέλουν να ζουν. Να κουβαλήσουν το βαρύ αυτό φορτίο της ανασυγκρότησης των αριστερών και προοδευτικών κινημάτων ανά τον κόσμο. Για να το κάνουν αυτό όμως, πρέπει να επιμείνουν στην πάλη εναντίον του σάπιου αυτού συστήματος, πρέπει να μείνουν να σώσουν τον τόπο τους. Όπως, άλλωστε, έγινε εκατοντάδες φορές από τα νεανικά, φοιτητικά και συνδικαλιστικά κινήματα στο παρελθόν.

Γιατί έτσι προστάζει η βιολογική μας φύση, η ιδεολογία και η νεανική μας ηλικία. Γιατί μόνο έτσι θα γυρίσει ο τροχός. Αυτή ήταν και είναι η κληρονομιά μας.

*Ο Γεώργιος Σπυρίδων Βαγγόπουλος είναι Φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης ΔΠΘ και μέλος της ΠΑΣΠ Κομοτηνής

Διαβάστε επίσης:

Αιώνιοι «Γκρούεζες»

Δυσκολότερο από τα Τέμπη το σκάνδαλο των επιδοτήσεων

Γράμμα στον Πρωθυπουργό για την Πρόληψη των Εξαρτήσεων και την Προαγωγή της Ψυχικής Υγείας

Keywords
Τυχαία Θέματα
Το ξημέρωμα μιας προοδευτικής νεολαίας,