Το παιχνίδι των πυραυλικών μηνυμάτων

Η Ρωσία εκτοξεύει πυραύλους στέλνοντας μηνύματα, το Ιράν το ίδιο, η Βόρειος Κορέα κάθε λίγο και λιγάκι, η Κίνα δεν μένει έξω από το χορό και πρόσφατα στο κλαμπ των επικίνδυνων για την ανθρωπότητα, χωρών προστέθηκε και η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ και στρατηγικός εταίρος της Δύσης, με ανοικτές συνομιλίες με την ΕΕ.

Ποιος είναι ο λόγος, σκέπτονται οι αναλυτές που ειδικεύονται στο να αποκωδικοποιούν

μηνύματα, που η Τουρκία επέλεξε αυτή τη χρονική στιγμή να μπει κι αυτή στο παιχνίδι αποστολής μηνυμάτων; Εδώ ο γρίφος δεν είναι το ίδιο το μήνυμα όσο οι αποδέκτες του. Σε ποιους λοιπόν απευθύνθηκε αυτή η επίδειξη ισχύος με τον Tayfun όπως επέλεξαν να ονομάσουν από την ελληνική μυθολογία, οι φίλοι μας Τούρκοι τον μεγάλης εμβέλειας πύραυλο τους;

Είναι προφανές βέβαια ότι κάποτε οι Τούρκοι θα δοκίμαζαν την εμβέλεια του Tayfun και όλοι θα έψαχναν να αναλύσουν την συγκυρία. Όταν διαθέτεις ένα τέτοιο όπλο, το θέτεις στην κυκλοφορία κάποια στιγμή που επιλέγεις όχι υποχρεωτικά για ένα λόγο αλλά ως ένα επιπλέον επιχείρημα στις διαπραγματεύσεις με βάση το διεθνές δίκαιο πάντα. Κάποια στιγμή οι χώρες της Δύσης οφείλουν να προστατεύσουν το περιεχόμενο των θεσμών και το ρόλο των διεθνών οργανισμών. Η χρησιμοποίηση του Tayfun κάλλιστα μπορεί να απευθύνεται και στο εσωτερικό της Τουρκίας καθώς η εθνικιστική έξαρση πουλάει στον φιλειρηνικό τουρκικό λαό.

Επανερχόμενοι στο θέμα μας που είναι οι αποδέκτες των μηνυμάτων, με σιγουριά θα μπορούσε κανείς να εντάξει σε αυτούς και την Ελλάδα καθώς οι σχέσεις των δυο χωρών τα τελευταία χρόνια δεν είναι οι καλύτερες δυνατές. Το μήνυμα προς την Ελλάδα είναι μάλλον σαφές: όλη η Ελλάδα βρίσκεται στο βεληνεκές των τουρκικών πυραύλων. Αυτό το έχει ανάγκη στην παρούσα συγκυρία η Τουρκία καθώς είναι εμφανές σε όλους ότι οι γείτονες δείχνουν ιδιαίτερα ενοχλημένοι από την ενίσχυση και τον εκσυγχρονισμό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και από την ανατροπή των συσχετισμών που συντελείται όσον αφορά στην πολεμική αεροπορία των δυο χωρών. Ταυτόχρονα γίνεται σε μια περίοδο  έντασης στις σχέσεις Τουρκίας – Ελλάδας, που έχει αναζωπυρώσει τους φόβους για ένα πολεμικό επεισόδιο μεταξύ των δύο κρατών-μελών του ΝΑΤΟ.

Την ίδια ώρα, η εκτόξευση αυτή η οποία κατέληξε στην Μαύρη θάλασσα το πιθανότερο είναι να έχει τον σύντροφο Πούτιν και ως αποδέκτη. Παρά  τη φιλία που δένει του δυο ισχυρούς άντρες, ο Ερντογάν πληροφορεί τον κατά περίσταση σύμμαχό του, ότι «ταβάριτς, έχω κι εγώ πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς για τις περιοχές όπου τα συμφέροντά  μας δεν συμπίπτουν».  Αλλά το μήνυμα μπορεί να στάλθηκε και στους Ιρανούς που κατά καιρούς κάνουν κατάχρηση των πυραυλικών τους συστημάτων επισημαίνοντάς τους ότι «είμαι κι εγώ σημαντικός ρυθμιστής στην ευθύτερη περιοχή».

Η πολιτική των μηνυμάτων δημιουργεί εντυπώσεις που άλλοτε συσκοτίζουν περισσότερο το παιχνίδι κι άλλοτε το φωτίζουν. Αλλά στις παρούσες περιπτώσεις, τα μηνύματα των χωρών που δεν φημίζονται για την προσήλωσή τους στην δημοκρατία και το διεθνές δίκαιο έχουν πληθύνει επικίνδυνα!

Διαβάστε επίσης:

Δραστικά μέτρα κατά της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης

Παιδική κακοποίηση – ένα έγκλημα διαρκείας

Κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της δικαιοσύνης