Τα παράδοξα του δημοψηφίσματος

ΣΤΗΛΕΣΙστορίες για αγρίους

Πλέον καταφέραμε μια οικονομική κρίση να τη μετατρέψουμε σε δράμα. Ωστόσο, στις συγκυρίες που ζούμε αναδεικνύονται καταιγιστικά όλες οι παγιωμένες αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν την εθνική μας ασυναρτησία, με πρώτη και καλύτερη τη βαθύτατη αποστροφή μας στον ορθολογισμό.

Έχει ενδιαφέρον να εξετάσει κανείς με την απλή λογική μερικές από τις πολλές και πολυσήμαντες παραδοξότητες του πρόσφατου και αιφνίδιου δημοψηφίσματος.

Πριν

από όλα κληθήκαμε να ψηφίσουμε ένα δημοσιονομικό κείμενο του οποίου το περιεχόμενο δεν μπορούσε, για αντικειμενικούς λόγους, πρώτον, να κατανοήσει σε επαρκές αλλά και στοιχειώδες επίπεδο η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων, καθότι ήταν ένα τεχνοκρατικό κείμενο. Δεύτερον, ο πολίτης δεν είχε την επάρκεια να το αναζητήσει και να το βρει για να το διαβάσει. Τρίτον, το κείμενο είχε αποσυρθεί από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Τέταρτον, εξυπηρετούσε καταφανέστατα άλλον σκοπό με τρόπο προκλητικό από αυτό που επικαλούνταν. Πέμπτον, πάνω σε αυτό το ακατανόητο κείμενο, με το οποίο κληθήκαμε να αποφασίσουμε ναι ή όχι και κανείς μας δεν το διάβασε, συντελέστηκε μια σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση με διχαστικές διατάσεις.

Πάνω λοιπόν σε ένα κείμενο άγνωστο, που δεν ίσχυε και με κλειστές τράπεζες (πρόβλημα το οποίο το έχουμε αντιληφθεί ως μια ταλαιπωρία που θα λυθεί ως εκ θαύματος) τοποθετηθήκαμε απέναντι στο ΝΑΙ και στο ΟΧΙ. Το δε ΟΧΙ είχε σαφή πολιτική και προσωπική εκπροσώπηση από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Το μπλοκ του ΟΧΙ εκπροσωπούσαν κυρίαρχες τάσεις που επιζητούσαν μια «αξιοπρεπή» συμφωνία εντός της Ευρώπης: δηλαδή να διαγραφεί το χρέος, να μην γίνει καμιά μεταρρύθμιση και να λυθεί το ζήτημά μας με παροχές τις οποίες θα διαχειριστεί ο Λαφαζάνης και ο Στρατούλης κατά κύριο λόγο. Μια άλλη εκ διαμέτρου αντίθετη επιθυμούσε την άμεση έξοδο από την Ευρώπη και την ευρωζώνη με τον κυρίαρχο λόγο της Χρυσής Αυγής.

Μια άλλη συνιστώσα επίσης επιθυμούσε διακαώς γενικά τη ρήξη μέσα από έναν επαναστατικό συνεπαρμό, μια παράλλη σε αυτό το δημοψήφισμα υποστήριξε την ιδέα της παγκόσμιας επανάστασης επαναφέροντας δυναμικά τον ριζοσπαστικό διεθνισμό στο προσκήνιο της ιστορίας, πέρα από το ότι αναπτύχθηκε ένα σαφές κίνημα μπαταχτσήδων, οι οποίοι ονειρεύονταν μέσα σε αυτές τις συνθήκες αναταραχής την απαλλαγή τους από τις δανειακές τους υποχρεώσεις.

Όλα αυτά επενδεδυμένα ηθικά με την αρχή της Αξιοπρέπειας και ενός ασυγκράτητου δακρύβρεχτου πατριωτισμού, όπως τον εκπροσωπεί επαξίως ο Πάνος Καμμένος. Μια άλλη εμφανής συνιστώσα ήταν αυτή των δραχμολάγνων ευρέου φάσματος που εκπέμπεται από τις λαϊκές συχνότητες του Ταύρου ώς τις εθνικές φαρμακοβιομηχανίες της Παλλήνης και τις επαναστατικές μπροσούρες των Χωνιών.

Αντίθετα το Μπλοκ του ΝΑΙ είχε ένα αδιαπραγμάτευτο αίτημα, την πάση θυσία και με κάθε κόστος παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη.

Το ΝΑΙ και το ΟΧΙ, τέλος πάντων, είχε τόσο πολλές διαστάσεις και επιδεχόταν τόσες ερμηνείες, που θα χρειαζόταν εξειδικευμένες ομάδες επιστημόνων για να το εξετάσουν ενδελεχώς. Με δυο λόγια, ωστόσο, το δημοψήφισμα αυτό ανταποκρινόταν πλήρως στον διασαλευμένο μας εθνικό ψυχισμό και στην αποστροφή μας στον ορθολογισμό.

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι το αποτέλεσμα, το οποίο ήταν συντριπτικό υπέρ του ασαφούς και περήφανου ΟΧΙ, ο πρωθυπουργός, ο οποίος ηγήθηκε στα όρια της πολιτικής απρέπειας υπέρ του, αμέσως μετά δικαίωσε σε όλους τους τόνους με μια νέα και ήπια ρητορική τους ψηφοφόρους του ΝΑΙ. Δηλαδή είχαμε ένα δημοψήφισμα στο οποίο ψηφίσαμε ΟΧΙ και θα ακολουθήσουμε την πολιτική όσων υποστήριζαν το ΝΑΙ.

Πλάκα έχουν ωστόσο και οι πολιτικές εξελίξεις που ακολούθησαν.

Από τη μια έχουμε την παγκόσμια περίπτωση του κυρίου Βαρουφάκη, ο οποίος ένιωσε εν πρώτοις την απόλυτη δικαίωση από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, το οποίο αποθέωνε τις σκληρές – πρωτοποριακές – διαπραγματεύσεις του που είχαν σαν συνέπεια το κλείσιμο των τραπεζών, τις ουρές, τα Capital Controls και τη χρεοκοπία της χώρας. Αντί άλλης επιβραβεύσεως ο πρωθυπουργός τον απέπεμψε, πράγμα ασυνεπές ως προς τις επιτυχείς διαπραγματεύσεις.

Ένα άλλο ενδιαφέρον είναι η αυτόβουλη παραίτηση του αρχηγού της Ν.Δ., ο οποίος με καθυστέρηση έξι μηνών κατάλαβε το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιανουαρίου.

Γενικότερα θα υποστήριζε κανείς ότι η πολιτική στη χώρα μας ασκείται με «όρους» νταντά και σουρεαλισμού.

Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια!

ΥΓ.: Όλα αυτά επιφυλασσόμενοι μέχρι νεότερης εκπλήξεως!

Ξενοφών Α ΜπρουντζάκηςΔημοψήφισμαHas video: