ΣΥΡΙΖΑ: Ο δύσβατος δρόμος μέχρι τις εκλογές και τα «πρέπει» που θα βρει μπροστά του

Η τρέχουσα προεκλογική περίοδος – είτε βραχεία εάν οι εκλογές προκηρυχθούν για το φθινόπωρο είτε μακρά εάν οι κάλπες στηθούν την άνοιξη – θέτει πολλά ζητήματα στρατηγικής στους πρωταγωνιστές του πολιτικού συστήματος.

Τα δυσκολότερα εκ των πραγμάτων τίθενται στην αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία δεν έχει κεφαλαιοποιήσει στον βαθμό που θα ήθελε τη δυσαρέσκεια των Ελλήνων πολιτών από τις αλλεπάλληλες κρίσεις που ταλανίζουν τη χώρα.

Ενδεικτικά,

● Το 83% ανησυχεί για την οικονομία.

● Το 90% ανησυχεί για την ακρίβεια σε ηλεκτρικό ρεύμα, καύσιμα, τρόφιμα, φυσικό αέριο.

● Το 66% ανησυχεί «πολύ ή αρκετά» και το 17% «μέτρια» για τη στάση της Τουρκίας και τα ελληνοτουρκικά θέματα.

Παρότι όμως η ελληνική κοινωνία βιώνει μια έντονη ανησυχία για τη συρροή προβλημάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει από την πρώτη θέση κατά 8% στην πρόθεση ψήφου (24% έναντι 32% της Ν.Δ.) και 8,5% στην πρόθεση ψήφου με αναγωγή επί των εγκύρων (25% έναντι 33,5% της Ν.Δ.).

Σύμφωνα δε με τις έρευνες της ίδιας εταιρείας, ενώ η Ν.Δ., στην πρόθεση ψήφου με αναγωγή επί των εγκύρων, έχει υποχωρήσει κατά 3% από τον Σεπτέμβριο του 2021 (36,5%) έως τον Ιούνιο του 2022 (33,5%), ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στάσιμος στο 25%, και μάλιστα καθ’ όλο το αναφερόμενο διάστημα κινήθηκε χαμηλότερα από αυτό το ποσοστό, με κατώτερο σημείο το 22,5% του Ιανουαρίου του 2022.

Τα στοιχεία αυτά, στον βαθμό που μπορούν να αποτυπώσουν τις διαθέσεις του εκλογικού σώματος (ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για έρευνες που διεξήχθησαν χωρίς να είναι ορατή η προοπτική διεξαγωγής εκλογών), εκλαμβανόμενα μόνο ως τάση και όχι φυσικά ως πρόγνωση εκλογικού αποτελέσματος, υποδεικνύουν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έχει πολλά να κάνει για να διεκδικήσει την πρωτιά, που είναι ο διακηρυγμένος στόχος της.

Πριν απ’ όλα οφείλει να διεκδικήσει ένα πολύ σοβαρό μέρος από τη μεσαία τάξη, η οποία έχει διάφορα πολύ ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά:

● Έχει πληγεί – καθ’ ομολογίαν και του ίδιου του Τσίπρα – φορολογικά κατά τη διάρκεια του τρίτου μνημονίου και έχει δει μειώσεις φόρων από τη μετέπειτα κυβέρνηση της Ν.Δ.

● Είναι η πλέον αποδεσμευμένη από ιδεολογικά «κρατήματα» και ψηφίζει κατά βάση με κριτήριο το πορτοφόλι της.

● Επενδύει πρωτίστως στην πολιτική και οικονομική σταθερότητα, η οποία διασφαλίζει την ομαλή λειτουργία της αγοράς και, βεβαίως, τα εισοδήματά της.

● Έχει έντονα πατριωτικά χαρακτηριστικά και βλέπει τη σταθερότητα στα εθνικά θέματα ως κρίσιμο παράγοντα ομαλότητας.

● Απεχθάνεται τις κοινωνικές αναταράξεις και κάθε παράγοντα που υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής της, συνεπώς έχει ψηλά στην ατζέντα της την ασφάλεια και τη δημόσια τάξη.

● Θεωρεί αναπτυξιακό φρένο το διογκωμένο και διεφθαρμένο κράτος και ταυτοχρόνως απαιτεί από αυτό υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.

Είναι, σε γενικές γραμμές, μια τάξη που δεν καλοπέρασε με τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα πρέπει σοβαρό μέρος της να ανακτηθεί από αυτόν.

Επί της ουσίας η επαναπροσέγγιση της μεσαίας τάξης απαιτεί κάτι περισσότερο από τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι τίποτε στη δεύτερη διακυβέρνησή του δεν θα θυμίζει τις δύσκολες μέρες της εφαρμογής του τρίτου μνημονίου.

● Απαιτεί για παράδειγμα έναν οδικό χάρτη για την ουσιώδη αύξηση των επενδύσεων και το άνοιγμα θέσεων εργασίας – τομέας στον οποίο η νυν κυβέρνηση δεν κατέπληξε κανέναν παρά τις πάμπολλες δεσμεύσεις και διακηρύξεις της.

● Απαιτεί ακόμη μια σαφή φορολογική πολιτική που δεν θα κρύβει εκπλήξεις μετά την απομάκρυνση από την κάλπη – αίτημα το οποίο αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του επιχειρηματικού σχεδιασμού ακόμη και για το μαγαζάκι της γειτονιάς.

● Απαιτεί – ύστερα από δώδεκα χρόνια κρίσης και ατέλειωτες υποσχέσεις που ουδέποτε ικανοποιήθηκαν – ένα πλάνο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, το οποίο θα δίνει διεξόδους σε ένα δυναμικό που λιμνάζει ασχολούμενο με κακοπληρωμένες δουλειές του ποδαριού.

● Απαιτεί ανάδειξη των αναγκών της περιφέρειας και μεταφορά πόρων και δραστηριοτήτων που θα ζωντανέψουν την ύπαιθρο και θα τη βγάλουν από τη μιζέρια του καταναλωτή διαρκώς μειούμενων κοινοτικών επιδοτήσεων και του θύματος της αισχροκέρδειας πολλών κατηγοριών εμπόρων. Μια πολιτική που θα συνδέει πιο αποτελεσματικά τη διασύνδεση του πρωτογενούς και του δευτερογενούς τομέα.

● Απαιτεί να γνωρίζει τις θέσεις όλων για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας.

Στη διάρκεια της διακυβέρνησης της Ν.Δ. οι αλλεπάλληλες κρίσεις και ο τρόπος με τον οποίο τις διαχειρίστηκε η κυβέρνηση Μητσοτάκη δημιούργησαν έναν τεράστιο μηχανισμό επιδοματικής πολιτικής, στον οποίο εγκλωβίστηκε κάθε πλεονάζον ευρώ από τον προϋπολογισμό και επιπλέον η χώρα δημιούργησε νέα χρέη για να την εξυπηρετήσει.

Η δημοσιονομική επιβάρυνση έφτασε τα 30 δισ. ευρώ κατά τον Φραγκίσκο Κουτεντάκη, τον επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους που εδρεύει στη Βουλή.

Καθώς όμως τα χειρότερα δεν είναι πίσω, αλλά μπροστά – πόλεμος στην Ουκρανία χωρίς ορατό τέλος, ενεργειακή κρίση, πληθωρισμός, αύξηση επιτοκίων, επισιτιστική κρίση κ.λπ. – η δημοσιονομική εξισορρόπηση, η στήριξη των νοικοκυριών / επιχειρήσεων και η ενίσχυση παραγωγικών δραστηριοτήτων και θέσεων εργασίας συνθέτουν ένα πολύ δύσκολο σταυρόλεξο.

Σε μια περίοδο που οι έννοιες «κανονικότητα» και «κανονικό» δεν έχουν σαφώς προσδιορισμένο περιεχόμενο, οι πολίτες – και όχι μόνο οι ανήκοντες στη μεσαία τάξη – έχουν απόλυτη ανάγκη από σαφήνεια. Το πού θα πάει το καράβι – και κυρίως πώς – θέλουν να το γνωρίζουν με λεπτομέρειες, όσο και αν άπαντες αντιλαμβάνονται τον βαθμό της δυσκολίας και το μέγεθος του ρίσκου…

Διαβάστε επίσης

Τα τρία «αγκάθια» του καλοκαιριού

Ξεπουλάνε ακίνητα για να ξεχρεώσουν

Δραματική η εικόνα της βόρειας Εύβοιας σχεδόν έναν χρόνο μετά την καταστροφή – «Δεν αντέχεται η ζωή μας» λένε οι κάτοικοι