ΣΥΡΙΖΑ: Γιατί ο Τσίπρας αναφέρθηκε στα εσωκομματικά δημοψηφίσματα

Συνεχίζεται ο προσυνεδριακός διάλογος στον ΣΥΡΙΖΑ με βασικό στοιχείο τις αλλαγές που προτείνει η ηγεσία και το πώς αυτές επιδρούν στη φυσιογνωμία του κόμματος.

Ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη που έδωσε σε πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΪ (ύστερα από 2,5 χρόνια απουσίας από τον συγκεκριμένο σταθμό, όπως επισημάνθηκε)

υπερασπίστηκε την πρόταση για εκλογή ηγεσίας και Κεντρικής Επιτροπής από τα μέλη του κόμματος και υποστήριξε πως οι προτάσεις του απηχούν την πρόθεσή του να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ το πιο δημοκρατικό κόμμα της Ευρώπης. Για μια ακόμη φορά διαχώρισε την εκλογή από τη βάση που προτείνει η ηγεσία στο προσεχές συνέδριο από τις πρακτικές που έχουν ακολουθήσει τα άλλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛΛ και Ν.Δ.), δηλαδή το άνοιγμα της εκλογικής διαδικασίας του σε «φίλους» και όχι μόνο μέλη, πρακτικά στον «κάθε περαστικό», ο οποίος μπορεί να είναι και οπαδός άλλου κόμματος που επιχειρεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα.

Ως μεγαλύτερη καινοτομία αλλά και πιο δημοκρατική πρακτική ανέδειξε – πέρα από την εκλογή από τη βάση και την ψηφιακή λειτουργία – τα δημοψηφίσματα, τη δυνατότητα τα μέλη του κόμματος να αποφασίζουν ακόμα και για θέματα όπως αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπει «σε κάποια κυβέρνηση». Κάτι που, όπως άφησε να εννοηθεί, είναι δέσμευση για τον άμεσο χρονικό ορίζοντα (μετά τις προσεχείς εκλογές της απλής αναλογικής). Με αυτό τον τρόπο ο Τσίπρας επιχείρησε να απαντήσει στην εσωκομματική κριτική περί αρχηγισμού, ωστόσο κάποιοι διάβασαν στην αναφορά αυτή και σενάρια συγκυβέρνησης (οικουμενική, συγκυβέρνηση με Ν.Δ.) πέραν των όσων διακηρύσσει επισήμως ο ΣΥΡΙΖΑ για κυβέρνηση των προοδευτικών δυνάμεων.

Στο μεταξύ, στην ίδια συνέντευξη ο Αλέξης Τσίπρας, αν και κράτησε ο ίδιος αποστάσεις από πρόσφατες δημόσιες δηλώσεις του Παύλου Πολάκη (εθελουσίες στο δικαστικό σώμα, κρατικοποίηση ΔΕΗ κ.λπ.) και της Τασίας Χριστοδουλοπούλου, εν τούτοις παρέπεμψε στην πολυφωνία και επί της ουσίας παρείχε στήριξη. Όπως είπε, ο ίδιος δεν συμφωνεί πάντα με τις απόψεις που εκφράζουν τα στελέχη – αφήνοντας να εννοηθεί πως πρόκειται για προσωπικές απόψεις εν προκειμένω –, πρόσθεσε ωστόσο πως έχουν δικαίωμα και δυνατότητα να τις εκφράζουν, καθώς «όλα τα λουλούδια ανθίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ» (παραπέμποντας στο παραφρασμένο σύνθημα του Μάο).

Από την πλευρά της Ομπρέλας η κριτική αυτή την εβδομάδα με αρθρογραφία και συνεντεύξεις στον κυριακάτικο Τύπο εκφράστηκε από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ο οποίος εστίασε στο γιατί δεν διασφαλίζεται η λογοδοσία της ηγεσίας στα μέλη, ενώ υποστήριξε ότι οι αλλαγές που προτείνονται θα καταστήσουν την επικοινωνία με τα μέλη «επιφανειακή και όχι αμφίδρομη» και αντί να αυξηθεί η ενεργός συμμετοχή στο κόμμα θα συμβεί το αντίθετο, «άρα, αντί για δημοκρατική τομή, θα είναι πισωγύρισμα». Από την άλλη, ο Νίκος Φίλης, πέραν των γνωστών και διατυπωμένων ενστάσεων, άφησε αιχμές για την πολιτική φυσιογνωμία και το αντιπολιτευτικό ύφος, λέγοντας π.χ. πως «δεν είναι προοδευτική και αριστερή πολιτική» το άγχος «να εκφράζεις όλες τις τάσεις της κοινωνίας» και πως «δεν γίνεται να έχεις μαζί σου και τον οπαδό του ορθού λόγου και της επιστήμης και τον αντιεμβολιαστή. Τελικά χάνεις από παντού». Κι επιπλέον πως δεν είναι «ελκυστική μια ‘‘φωνακλάδικη’’ αντιπολιτευτική ατζέντα που έχει πιο ψηλά απ’ ό,τι τους αναλογούν, π.χ., τον Φουρθιώτη και τα υπαρκτά –αλίμονο – σκάνδαλα, αντί για μια συνεκτική αριστερή πολιτική και προγραμματική πρόταση που να πείθει την κοινωνία».

ΡΕΝΕ για το σύγχρονο κόμμα

Κείμενο συμβολής στον εσωκομματικό διάλογο, στην πορεία προς το συνέδριο, δημοσιοποίησε την Κυριακή («Αυγή») και η τάση ΡΕΝΕ. Το κείμενο υπογράφουν 10 κεντρικά στελέχη της τάσης και συγκεκριμένα οι Σταύρος Αραχωβίτης, Γιάννης Βουλγαράκης, Αντώνης Κοτσακάς, Βαγγέλης Πιλάλης, Παναγιώτης Ρήγας, Δημήτρης Σακελλάρης, Νίκος Σκορίνης, Χάρης Τσιόκας, Διονύσης Τεμπονέρας και Σωκράτης Φάμελλος.

Η ΡΕΝΕ ουσιαστικά στηρίζει τις προτάσεις της ηγεσίας για τις αλλαγές στο κόμμα και διακηρύσσει πως «το μοντέλο του κόμματος πυραμιδικού τύπου έχει εξαντλήσει τα όριά του», καθώς «έχει αποδειχθεί ικανό σε περιόδους έντασης εργασίας», αλλά σήμερα «έχουμε μεταβεί σε περίοδο έντασης γνώσης και κεφαλαίου».

Κρίσιμα συστατικά για τον μετασχηματισμό του κομματικού μοντέλου και τη μετάβαση σε έναν σύγχρονο προοδευτικό φορέα είναι, κατά τη ΡΕΝΕ, τα εξής:

– Δημοκρατία, ενεργά μέλη, χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, αποτελεσματικότητα και κοινωνική αλληλοτροφοδότηση.

– Αξιοποίηση των ψηφιακών εργαλείων.

– Ανοιχτό κι ελκυστικό πρόσωπο απέναντι στη νεολαία, πρέπει να την προσκαλεί «να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο.

– Αποτροπή δημιουργίας πολλών ενδιάμεσων αποφασιστικών (γραφειοκρατικών) οργάνων που απομακρύνουν τη σχέση της βάσης με το κέντρο.

– Ανεμπόδιστη ανάπτυξη πρωτοβάθμιων οργανώσεων ή πυρήνων σε όλους τους εργασιακούς ή γεωγραφικούς χώρους.

– Κινητικότητα και αξιοποίηση όλων των στελεχών και αυτό μπορεί να επιτευχθεί με καταστατικές προβλέψεις (ασυμβίβαστα και θητείες).

Τα παραπάνω θεωρείται ότι ευνοούν την οικοδόμηση μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας, που κρίνεται απαραίτητη για τη στήριξη μιας «ριζοσπαστικής προοδευτικής διακυβέρνησης», καθώς «θα την ελέγχει, θα στηρίζει, αλλά και θα επιταχύνει / εμβαθύνει τις κοινωνικές και οικονομικές ρήξεις και μεταρρυθμίσεις».

Όσο για τις δυνάμεις που συγκροτούν την προοδευτική διακυβέρνηση και πρέπει να συμπορευθούν με την κοινωνία σε μια πλατιά κοινωνική συμμαχία, αυτές είναι «δυνάμεις από το ευρύτερο δημοκρατικό Κέντρο, τη σοσιαλδημοκρατία, την οικολογία, τον σοσιαλισμό, την Αριστερά, τον κομμουνιστικό χώρο και όχι μόνο».

Σημειώνεται επίσης ότι «η παγκόσμια Αριστερά, ο προοδευτικός κόσμος, δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο σ’ έναν ρόλο υπερασπιστή των κατακτήσεων του παρελθόντος, αλλά οφείλει να επεξεργάζεται και να καταθέτει σύγχρονη πολιτική και προγραμματική εναλλακτική πλατφόρμα διεκδικώντας την κυβερνητική εφαρμογή τους». Και εν προκειμένω σημειώνεται πως «στόχος της νέας προοδευτικής πλειοψηφίας με κορμό τη σύγχρονη μεγάλη Αριστερά δεν είναι μόνο η υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων και η δίκαιη αναδιανομή του πλούτου αλλά και η αναγκαία διεύρυνση του παραγόμενου πλούτου».

Επίσης, σε ό,τι αφορά τη μεγάλη εικόνα, ασκείται κριτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση και επισημαίνεται μεταξύ άλλων πως «η σημερινή Ευρώπη, ως συλλογική οντότητα, αντί να έχει λόγο στις εξελίξεις, είναι κυριολεκτικά απούσα», ιδιαίτερα «στη Ν.Α. Ευρώπη, τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, όπου εξελίσσονται διεργασίες ανακατατάξεων, γεγονός που δίνει τη δυνατότητα δυναμικής έκφρασης και του τουρκικού αναθεωρητισμού».

Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται λόγος για «πατριωτική στρατηγική υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων στη βάση των κανόνων του διεθνούς δικαίου».

Διαβάστε επίσης:

ΣΥΡΙΖΑ: Μετωπική για την ακρίβεια

Συνάντηση Τσίπρα – Πάιατ στη Βουλή

Ελληνοτουρκικά: Διάβημα της Αθήνας στην Άγκυρα για την αμφισβήτηση των νησιών