Συνταγματική αναθεώρηση: Πολιτική σταθερότητα uber alles

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η συνταγματική κατοχύρωση της απλής αναλογικής, οι εγγυήσεις για την εξάντληση της τετραετούς κυβερνητικής θητείας, η μερική ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας, η συνταγματική κατοχύρωση του δημόσιου ελέγχου (αντί της δημόσιας ιδιοκτησίας) κοινωνικών αγαθών όπως το νερό και η ενέργεια, η αιρετότητα του αξιώματος του πρωθυπουργού (μη δυνατότητα να αναλαμβάνει πρωθυπουργός τεχνοκράτης μη εκλεγμένος) είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της πρότασης Τσίπρα για

την Συνταγματική Αναθεώρηση.

Επί της ουσίας η πρόταση αυτή χαρακτηρίζεται από τις τροποποιήσεις που περιλαμβάνονται στην πρώτη δέσμη προτάσεων επί της «αρχιτεκτονικής του πολιτεύματος»: στοχεύει στην διασφάλιση μεγαλύτερης πολιτικής σταθερότητας απέναντι στην νέα πραγματικότητα που εδραίωσε η υλοποίηση των μνημονίων από το 2010 και εφεξής, αυτή της πολιτικής αποσταθεροποίησης λόγω της απαξίωσης και του κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων. Παρά το γεγονός ότι και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρωθυπουργός «αξιοποίησαν» αυτή την αστάθεια και τον κατακερματισμό προκειμένου να ανέλθουν στην εξουσία, πλέον o επιδιωκόμενος στόχος από τη σκοπιά της κυβερνητικής πλειοψηφίας αποτελεί η σταθερότητα έναντι σχεδίων «παρένθεσης» από τους εγχώριους πολιτικούς αντιπάλους αλλά και ως ανταπόκριση σε σταθερό τα τελευταία χρόνια αίτημα των δανειστών.

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι το «εργαλείο» των πρόωρων εκλογών (είτε ως αποτέλεσμα της προεδρικής εκλογής είτε ανεξάρτητα από αυτήν) με το οποίο «έπαιξε» ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή της εκτίναξής του το 2012, πλέον επιχειρείται να αποδυναμωθεί, με δύο τρόπους: με την πρόταση για την εποικοδομητική ψήφο δυσπιστίας (δηλαδή την υποχρέωση η πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης, να συνοδεύεται και από πρόταση για νέο Πρωθυπουργό ώστε να διασφαλίζεται η κυβερνητική σταθερότητα) και με την αποσύνδεση της προεδρικής εκλογής από τη διάλυση της Βουλής.

Αυτή, με μια πρώτη ματιά, φαίνεται να είναι η ραχοκοκαλιά και η ουσία της πρότασης για τη Συνταγματική αναθεώρηση, η οποία συνδυάζεται με μερική ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας (δικαίωμα να απευθύνεται στη Βουλή για σπουδαίο λόγο, να συγκαλεί το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, και να παραπέμπει ψηφισμένο νόμο σε ειδικό γνωμοδοτικό όργανο, αποτελούμενο αποκλειστικά από δικαστές, για να κρίνει επί της συνταγματικότητας του).

Όσον αφορά το ειδικό γνωμοδοτικό όργανο, και στο πλαίσιο του άξονα των προτάσεων για την ενίσχυση του κράτους δικαίου, ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι επιλέγει να αποφύγει τον «πειρασμό» του Συνταγματικού Δικαστηρίου που θεωρείται ότι έχει «συγκεντρωτικά» χαρακτηριστικά στην άσκηση του ελέγχου της συνταγματικότητας και όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας μετατρέπει τον δικαστή και σε νομοθέτη. Προτείνεται λοιπόν, η «θεσμοθέτηση ενός ειδικού γνωμοδοτικού οργάνου, αποτελούμενου αποκλειστικά από δικαστές των Ανώτατων Δικαστηρίων που σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μετά από πρόταση του ΠτΔ ή της Κυβέρνησης ή 120 Βουλευτών θα γνωμοδοτεί επί ψηφισμένου νομοσχεδίου εντός συντομότατης μάλιστα προθεσμίας, βρίσκει το απαιτούμενο σημείο ισορροπίας μεταξύ των αρχών που θέλουμε να υπηρετήσουμε».

Πάντως, η συγκρότηση Συνταγματικού Δικαστηρίου περιλαμβάνεται στις προτάσεις στελεχών της αντιπολίτευσης και είναι ενδεικτικό το σχετικό άρθρο του Βαγγέλη Μαϊμαράκη στην κυριακάτικη Real News. Τι μπορεί να βγάλει, επομένως, η διαβούλευση επ’ αυτού μένει να το δούμε.

Να σημειωθεί ότι στη συζήτηση η κυβέρνηση βάζει και τον τρόπο κοινοβουλευτικού ελέγχου των Ανεξάρτητων Αρχών και ενός πιο ευέλικτού τρόπου ανάδειξής τους (ύστερα από την αποτυχία να εκλεγεί νέο ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο από το φθινόπωρο του 2015, λόγω της μη συγκέντρωσης της απαιτούμενης πλειοψηφίας των 4/5).

Η προοδευτική «γαρνιτούρα»

Την πρόταση αυτή η οποία φαίνεται να ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό στις επιταγές της μνημονιακής εποχής, πλαισιώνουν «αντισταθμιστικές» πρόνοιες που στόχο έχουν να «υπενθυμίσουν» τον αριστερό – προοδευτικό προφίλ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως:

τα δημοψηφίσματα τα οποία θεωρητικά ενισχύουν τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και πάντως τέτοια δεν προβλέπονται για δημοσιονομικά θέματα,η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας και η «τροποποίηση» της διάταξης περί ευθύνης υπουργών στο πλαίσιο της διασφάλισης της ισονομίας των πολιτών,η θεσμοθέτηση των βουλευτικών θητειών – όχι πάνω από δύο συνεχόμενες κοινοβουλευτικές θητείες ή οκτώ συνεχόμενα έτη.αποκλεισμός της δυνατότητας για «φυτευτούς» τεχνοκράτες πρωθυπουργούς μέσα από την υποχρέωση πρωθυπουργός, εκτός φυσικά των υπηρεσιακών, να ορίζεται αποκλειστικά αιρετός από το λαό, δηλαδή μόνο εν ενεργεία Βουλευτής.η κατοχύρωση της «θρησκευτικής ουδετερότητας» του Κράτους και του πολιτικού όρκου στις ορκωμοσίες αιρετών, δικαστικών δημόσιων λειτουργών, πάντα μέσα από τις αναγκαίες συναινέσεις και προκρίνοντας την «διατήρηση για ιστορικούς και πρακτικούς λόγους της αναγνώρισης της Ορθοδοξίας ως κρατούσας Θρησκείας».Η απαγόρευση της άρσης του δημοσίου ελέγχου των αγαθών του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειαςΗ συνταγματική κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της διαιτησίας.

Βεβαίως, σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να αναζητηθούν τα «ψιλά γράμματα» όπως για παράδειγμα τι ακριβώς σημαίνει ο δημόσιος έλεγχος στο νερό και την ενέργεια, τι βαθμούς απώλειες της δημόσιας ιδιοκτησίας επιτρέπει και τι αποκαλύπτει για την προοπτική των αποκρατικοποιήσεων στους δύο αυτούς τομείς, ή στην περίπτωση των εργασιακών δικαιωμάτων ποια θα είναι η ντε φάκτο πραγματικότητα όταν, στην επόμενη κοινοβουλευτική θητεία, θα ολοκληρωθεί η συνταγματική αναθεώρηση.

Σημειώνεται ότι οι παραπάνω προτάσεις τίθενται στη διαδικασία διαβούλευσης καταρχάς στην κοινωνία και με τα άλλα κόμματα η οποία θα διαρκέσει ως την άνοιξη του 2017, οπότε η διαδικασία θα μπει στην τελική ευθεία καθώς θα εισαχθεί στη Βουλή, για να εκκινήσει η κοινοβουλευτική διαδικασία, με βάση το άρθρο 110 του Συντάγματος και τον κανονισμό της Βουλής.

Συνταγματική ΑναθεώρησηΤσίπραςκυβερνητική θητείαHas video: Exclude from popular: 0