Συνέδριο - τομή ή μια απ’ τα ίδια;

ΠΟΛΙΤΙΚΗΈντυπη Έκδοση

Σε πλήρη εξέλιξη οι διεργασίες για τον έλεγχο του κομματικού μηχανισμού

Σε παράταξη «μάχης» φαίνεται να βρίσκονται οι τάσεις και οι εσωκομματικές ομαδοποιήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ εν όψει του 2ου Συνεδρίου που ξεκινά σε μία εβδομάδα από σήμερα (13-16 Οκτωβρίου). Βασικό ερώτημα που μένει να απαντηθεί, είναι αν η κορυφαία αυτή κομματική διαδικασία θα πάει τον ΣΥΡΙΖΑ ένα βήμα παρακάτω και προς ποια κατεύθυνση ή αν θα περιοριστεί σε

επιβεβαίωση του Τσίπρα και σε εσωτερικές διευθετήσεις για την ανακατανομή της εσωκομματικής εξουσίας υπό όρους πλέον διακυβέρνησης της χώρας.

Η προσυνεδριακή διαδικασία, κατά πληροφορίες, κινήθηκε κατά έναν μεγάλο βαθμό σε κλίμα υποτονικότητας (ιδιαίτερα σε σύγκριση με συνέδρια του παρελθόντος) χτυπώντας καμπανάκι σε πολλές περιπτώσεις για ενδείξεις αποσυσπείρωσης της κομματικής βάσης, με σχετικά μέτριο βαθμό προσέλευσης στις οργανώσεις τόσο για τον προσυνεδριακό διάλογο όσο και σε ψηφοφορίες για ανάδειξη συνέδρων.
Ενδεχομένως, τα παραπάνω να απογοητεύουν τους επιτελείς του κόμματος, αλλά ταυτόχρονα θεωρούνται και σε κάποιον βαθμό αναμενόμενα δεδομένου του ότι το 2ο Συνέδριο διεξάγεται πλέον όχι σε συνθήκες αντιπολίτευσης και προσδοκίας ανάληψης της εξουσίας (και δη με την υπόσχεση ανατροπής του μνημονίου), αλλά σε συνθήκες διακυβέρνησης (η οποία σε λίγο καιρό κλείνει τη διετία, συνολικά), με καταγεγραμμένα τα δείγματα γραφής τόσο στο επίπεδο της διακυβέρνησης και της διαχείρισης του κράτους όσο και στο επίπεδο της διαπραγμάτευσης και της προσαρμογής στη ρότα της υλοποίησης του μνημονίου.

Το βασανιστικό ερώτημα «πόσο είμαστε με το μνημόνιο;» είναι ένα από τα κεντρικά ζητήματα που αναμένεται να απασχολήσουν το συνέδριο: από τη μία πλευρά… στα αριστερά της τάσης των «53» (αν θεωρήσουμε ότι στο εσωτερικό της κάθε τάσης υπάρχουν αποχρώσεις) κυριαρχεί η άποψη ότι η κυβέρνηση πρέπει να διαχωρίζεται από το μνημόνιο και να κάνει σαφές ότι της επιβλήθηκε με εκβιασμό, ενώ στον αντίποδα το κομμάτι των προεδρικών υιοθετεί τη λογική του «ρεαλισμού» και της «βίαιης ωρίμανσης», ενώ όσοι τοποθετούνται κάπου ενδιάμεσα επικεντρώνονται στην ανάγκη η κυβέρνηση να προχωρήσει σε όσα υπέρ της κοινωνίας μπορεί να κάνει παράλληλα προς το μνημόνιο.

Το παραπάνω ζήτημα και οι προεκτάσεις του, δηλαδή ποιος είναι ο ρόλος του κόμματος και η σχέση του με την κυβέρνηση, κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται κοντά ή απομακρύνεται από τις παραδοσιακές του θέσεις και κατά πόσο η κυβέρνηση διαθέτει «συριζικό» πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα ή υιοθετεί πρακτικές και ρητορική της σοσιαλδημοκρατίας, αποτελούν βάση πάνω στην οποία αναδιοργανώνονται οι εσωκομματικές συμμαχίες εν όψει της μάχης των συσχετισμών.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι σε εξέλιξη ζυμώσεις μεταξύ των «53» και ενός μετριοπαθούς τμήματος των προεδρικών (Ενωτική Κίνηση) απέναντι στην προσπάθεια του υπουργού Νίκου Παππά να ελέγξει συνολικά την Ενωτική Κίνηση και μέσω αυτής την Κεντρική Επιτροπή και, κατ’ επέκταση, το κόμμα. Σημειώνεται ότι οι προεδρικοί, στους οποίους συγκαταλέγονται τόσο τα στελέχη της Ενωτικής Κίνησης και των ΠΑΣΟΚογενών όσο και της Πλατφόρμας 2010 (τάση Μπαλάφα), θεωρούνται η βασική κομματική «δεξαμενή» στελέχωσης της κυβέρνησης και του κράτους.

Στις παραπάνω ζυμώσεις ρόλο φαίνεται να παίζουν και υπουργοί που κομματικά ανήκουν στο «κέντρο», όπως το ιστορικό στέλεχος και πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης (ο οποίος διά της κόντρας με την Εκκλησία διεκδικεί εσωκομματικούς πόντους) και ο υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος Πάνος Σκουρλέτης, οι οποίοι θεωρούνται μεν ισορροπιστές, αλλά σε ορισμένα ζητήματα βρίσκονται εγγύτερα στους «53».
Εκτός «τασικών» στοιχίσεων κινούνται και πρόσωπα όπως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης και ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης.

Σε γενικές γραμμές διακρίνεται μια παρασκηνιακή διαμάχη για το αν το κόμμα θα παραμείνει στα παραδοσιακά χαρακτηριστικά του από άποψη στελέχωσης και ρητορικής ή θα προσβληθεί από τον «κυβερνητικό» ιό.

Με το βλέμμα… στον Γκάμπριελ
Στο μεταξύ, το κόμμα αναμένεται να απασχολήσει και το θέμα των συμμαχιών με βασική κατεύθυνση την προσέγγιση με τη σοσιαλδημοκρατία και τον λεγόμενο «προοδευτικό χώρο». Ωστόσο, πραγματικές δυνατότητες στελεχιακών ανοιγμάτων στην εγχώρια σοσιαλδημοκρατία δείχνουν να είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Στην πραγματικότητα, άλλωστε, τον πρωθυπουργό ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα το θέμα των συμμαχιών στο ευρωπαϊκό επίπεδο και ιδιαιτέρως η προσέγγιση με τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, καθώς εν όψει γερμανικών εκλογών η κυβέρνηση επιθυμεί την ενίσχυση (ή μάλλον υπερίσχυση) του SPD έναντι των χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ.

Η κυβέρνηση έχει «αναθαρρήσει» από τη στροφή του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ εν όψει εκλογών και την αποστασιοποίησή του από την ευρωπαϊκή στρατηγική λιτότητας που ακολούθησε η Μέρκελ και εξαιτίας της οποίας δείχνει να υποχωρεί πολιτικά. Πολλώ δε μάλλον που ο ηγέτης των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών εκφράζει αυτήν τη στροφή και με δηλώσεις στήριξης των ελληνικών θέσεων για το χρέος. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του παρακολουθούν τις ζυμώσεις μεταξύ Γερμανών σοσιαλδημοκρατών με τους πράσινους και τη γερμανική Αριστερά Die Linke με στόχο την προοπτική σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού.

Το κυβερνητικό επιτελείο προφανώς «ευλογεί» μια τέτοια εξέλιξη και, όπου είναι δυνατόν, παρεμβαίνει διά του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς και κυρίως του Die Linke ώστε να ευοδωθεί η συνεργασία Γκάμπριελ - Λαφοντέν που θεωρείται ότι θα ευνοήσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛΛ και το «ελληνικό ζήτημα».

ΣΥΡΙΖΑΚυβέρνησηΑΝΕΛΤσίπραςσυνέδριο ΣΥΡΙΖΑIssue: 1937Issue date: 06-10-2016Has video: Exclude from popular: 0