Προεκλογικό «γκάζι» πατάει ο Τσίπρας

Μετά το αριστερό «στρίψιμο του τιμονιού» ήρθε ο ρεαλισμός

Σε φουλ προεκλογικούς ρυθμούς βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία με αφετηρία την Πανελλαδική Προγραμματική Συνδιάσκεψη με την οποία άνοιξε ουσιαστικά και το θερινό πρόγραμμα περιοδειών του Αλέξη Τσίπρα. Σήμερα αναμένεται να μιλήσει στην Κρήτη (Ηράκλειο), ενώ τη Δευτέρα είχε μιλήσει στη Θεσσαλονίκη.

Την ίδια ώρα οι παρεμβάσεις του έχουν πυκνώσει θεαματικά τις τελευταίες μέρες, καθώς πραγματοποιούνται σε καθημερινή βάση με κεντρικά στοιχεία τον εμβολιασμό και τη διαχείριση της πανδημίας, την εφ’ όλης της ύλης αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και την αποδόμηση του αφηγήματός της, την τρέχουσα επικαιρότητα.

Χθες, η επίθεση που εξαπέλυσε σε οξύτατους τόνους είχε αφορμή τη διαδικασία στην Ολομέλεια για την απόφαση επί της παραπομπής του Νίκου Παππά για την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών.

Ουσιαστικά ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε χαρακτήρα πολιτικής δίωξης στην Προανακριτική, λέγοντας προς τους βουλευτές τής κυβερνητικής πλειοψηφίας ότι στήνουν Ειδικά Δικαστήρια γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο υπουργός του τόλμησαν να αξιώσουν από τους λεγόμενους «νταβατζήδες» να πληρώσουν στο δημόσιο ταμείο για τις άδειες. Χαρακτήρισε φιάσκο την Επιτροπή καθώς, όπως είπε, δεν βρήκε τίποτα και αναγκάστηκε να αποσύρει τη βασική κατηγορία της δωροληψίας. «Στο εδώλιο της συνείδησης του λαού μας, ιδιαίτερα μετά το φιάσκο της Ν.Δ. στην Προανακριτική, δεν πρόκειται να κάτσει ο Νίκος Παππάς, γιατί κάθεται ήδη άλλος: Ο κ. Μητσοτάκης» ήταν η χαρακτηριστική αναφορά του.

Επί της ουσίας μετέτρεψε τη χθεσινή διαδικασία σε ευκαιρία για να ταυτίσει τη Νέα Δημοκρατία και την κυβέρνηση με τη διαπλοκή – στην οποία, όπως είπε, κάνει τα χατίρια, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μόνη έντιμη κυβέρνηση –, και να αποδείξει ότι επιβεβαιώνεται η εκτίμηση και η κριτική του περί πρόκλησης διχασμού την ώρα που θα έπρεπε να υπάρχει ενότητα για να αντιμετωπιστεί η πανδημία.

Παράλληλα, επιχείρησε να παρουσιάσει τη Ν.Δ. ως το κόμμα της ανομίας και της συγκάλυψης «σκοτεινών» υποθέσεων – όπως και στο πρόσφατο παρελθόν με την υπόθεση Λιγνάδη – με αφορμή την υπόθεση της 18χρονης από την Ηλιούπολη. Έτσι διερωτήθηκε «γιατί δεν έχουν δοθεί ακόμα τα στοιχεία και η φωτογραφία των εμπλεκομένων στη δημοσιότητα», κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι δίνει το μήνυμα «μη μιλάτε» προς τα θύματα της κακοποίησης και φαίνεται πως κάποιους καλύπτει και, τέλος, έθεσε εκ νέου το ερώτημα αν ο συλληφθείς αστυνομικός είναι ή όχι μέλος της Νέας Δημοκρατίας: «Αν δεν είναι, πείτε το. Αν είναι αποπέμψτε τον» σημείωσε, προειδοποιώντας ότι δεν θα περάσει στα ψιλά.

Η ζυγαριά της κάλπης

Αν και ο Αλέξης Τσίπρας είχε διακηρύξει από τα τέλη του προηγούμενου μήνα ότι πλέον η πολιτική επικαιρότητα μπαίνει σε φάση κανονικότητας και δεν θα αφήσει την κυβέρνηση «σε χλωρό κλαρί», είχε στείλει δηλαδή το μήνυμα ότι ετοιμάζεται για «σκληρό αντιπολιτευτικό ροκ», τα στοιχεία που ήρθαν να προστεθούν στη μεγάλη εικόνα, κάνοντας την Κουμουνδούρου να αναβαθμίσει στο έπακρο τον εκλογικό συναγερμό, ήταν:

Η επίθεση του πρωθυπουργού στον ΣΥΡΙΖΑ, κατά την πρόσφατη συνέντευξή του στην «Καθημερινή», με την κατηγορία περί «υγειονομικού σαμποτάζ», που έκανε τον Αλέξη Τσίπρα να σηκώσει περαιτέρω τους τόνους και να πληθύνει τις αναφορές περί «διχασμού».Τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, που δείχνουν κλίμα δυσαρέσκειας για την οικονομία. Στο μικροσκόπιο τέθηκαν τις τελευταίες μέρες τα ευρήματα της δημοσκόπησης της MRB, που καταγράφουν δυσαρέσκεια για την οικονομία σε ποσοστό 71,6% (με το 43% να απαντά ότι η κατάσταση είναι «κακή» και το 28% «πολύ κακή»). Την ίδια ώρα, σε σχέση με τα κονδύλια του ταμείου ανάκαμψης, το 55,3% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι θα διατεθούν με λάθος τρόπο, ενώ το 32,6% έχει την αντίθετη γνώμη.

Πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. εξακολουθούν να πιστεύουν ότι στη ζυγαριά του Κυριάκου Μητσοτάκη, όσον αφορά την προσφυγή σε πρόωρες κάλπες, βαραίνουν η αναζωπύρωση της πανδημίας από τη μία, η διαχείριση των κονδυλίων του ταμείου ανάκαμψης από την άλλη, αλλά και η όποια πληρωμή «γραμματίων» στην ελίτ που τον στήριξε, όπως τον έχει κατηγορήσει η αξιωματική αντιπολίτευση. Εν τούτοις ο Αλέξης Τσίπρας στην πρόσφατη συνέντευξή του στην ιστοσελίδα ieidiseis.gr έβαλε από την άλλη πλευρά της ζυγαριάς την αρνητική, σύμφωνα με τον ίδιο, προοπτική της οικονομίας.

Είπε, ειδικότερα, ότι ποτέ ο Μητσοτάκης δεν έβγαλε από το μυαλό του την προοπτική των εκλογών, διότι ξέρει ότι:

Η πολιτική του θα παραγάγει αδιέξοδα.Η «επικοινωνιακή φούσκα» που έχει δημιουργήσει γύρω του δεν θα τον προστατεύει για πολύ ακόμα.Ρεαλιστική στροφή

Παρά το γεγονός πάντως ότι μέχρι στιγμής έχει επιχειρήσει να επαναφέρει τις σκληρές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ Αριστεράς – Δεξιάς, στην προσπάθεια να προκαλέσει αντιδεξιά συσπείρωση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, στην παραπάνω συνέντευξη εμφανίστηκε να λειαίνει τις αιχμές, μια εβδομάδα μετά τα περί αριστερής στροφής που εκφώνησε την τελευταία μέρα της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, ενώπιον του κομματικού ακροατηρίου. Ως γνωστόν, η αναφορά Τσίπρα ότι «για να κερδίσουμε το Κέντρο πρέπει να στρίψουμε το τιμόνι αριστερά», μπορεί ευρύτερα να αξιολογήθηκε ως μια παραδοξολογία που στόχο είχε να ικανοποιήσει τον… μισό ΣΥΡΙΖΑ και να τηρηθούν οι ισορροπίες, η «Ομπρέλα» όμως έδειξε ικανοποιημένη, καθώς θεώρησε ότι στη διατύπωση αυτή καταγράφεται μια δήλωση που θα μπορεί να δεσμεύσει τον πρόεδρο στο μέλλον.

Στην πράξη αυτό δεν φαίνεται να ισχύει όμως.

Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή του αποκήρυξε το «αριστερόμετρο» και επανέφερε τον όρο «μεσαίος χώρος», δείχνοντας και προς το κεντροδεξιό ακροατήριο:

«Δεν μας αρκεί να μετράμε με το αριστερόμετρο τον λόγο μας και να παίρνουμε καλό βαθμό. Γιατί στόχος μας είναι να ξανακερδίσουμε τις εκλογές και οι εκλογές κερδίζονται από όποιον καταφέρει να κερδίσει τους πολίτες που αυτοπροσδιορίζονται ως πολίτες του Κέντρου ή του λεγόμενου μεσαίου χώρου» σημείωσε.

Στη συνέχεια επιχείρησε έναν «ιδεολογικό αποχρωματισμό» λέγοντας περίπου ότι το αριστερά ή δεξιά δεν είναι αυτό που ενδιαφέρει τον κόσμο, αλλά το αν απαντούν με ρεαλιστικό τρόπο στις ανάγκες του. Σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα, το κεντρώο ακροατήριο κερδίζεται από ισχυρά, πειστικά εν τέλει «ρεαλιστικά πολιτικά αφηγήματα που αφορούν τη ζωή τους, το σήμερα και το αύριο που προσδοκούν». «Τον κόσμο του μεσαίου χώρου δεν τον νοιάζει αν τα αφηγήματα είναι αριστερά ή δεξιά, αλλά εάν λένε κάτι για τη ζωή τους, για τον μισθό, την επιχείρηση, την κοινωνική δικαιοσύνη και ένα κράτος που θα είναι δίπλα τους και όχι απέναντί τους». Κοινώς, ρεαλισμός είναι η απάντηση.

Το φρέσκο «αίμα»

Ενισχυτικά στο αφήγημα περί ρεαλισμού ο Αλέξης Τσίπρας ανέδειξε ως προσωπικό του στοίχημα την ανάδειξη – στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης διεύρυνσης – νέων στελεχών από την κοινωνία, δηλαδή ανθρώπους ικανούς να στελεχώσουν κρίσιμες θέσεις, όχι μόνο «στις δομές της επόμενης κυβέρνησης», αλλά και στο κόμμα. Ανανεώνει έτσι το μήνυμα ότι στόχος είναι να εμπλουτιστεί το δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ και να δοθούν ρόλοι πρώτης γραμμής σε πρόσωπα που θα φέρουν φρέσκο αέρα και θα αφίστανται «παλαιοκομματικών» αντιλήψεων και πρακτικών.

Όχι ΣΥΡΙΖΑ… and friends

Όσο για τις πολιτικές συμμαχίες, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να σπάσει την εικόνα αφενός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απομονωμένος και να απαντήσει το ερώτημα πώς θα κυβερνήσει την επόμενη μέρα αν δεν συγκεντρώνει αυτοδυναμία. Αφετέρου υιοθετεί μια τακτική «μαστίγιο και καρότο» προς τις πολιτικές δυνάμεις στις οποίες απευθύνεται και κυρίως στο ΚΙΝΑΛΛ.

Από τη μία πετάει το μπαλάκι της ευθύνης στους άλλους: να είναι τα κόμματα της αντιπολίτευσης στα οποία απευθύνεται το κάλεσμα για συνεργασία που θα εξηγήσουν στον κόσμο τους τυχόν άρνησή τους να στηρίξουν μια προοδευτική κυβέρνηση που θα σημάνει τη διαιώνιση της Δεξιάς. «Όσοι αποφύγουν να πάρουν θέση σ’ αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα, θα βρεθούν, αργά ή γρήγορα, μπροστά σ’ ένα σαφές στρατηγικό αδιέξοδο» σημείωσε, διότι δεν μπορεί «να καλούν τον ελληνικό λαό να τους υπερψηφίσει χωρίς να γνωρίζουν ποια θα είναι η θέση και η στάση που θα κρατήσουν για την επόμενη μέρα».Από την άλλη, θέτει χαλαρούς όρους διαλόγου με ανοιχτή και δημόσια συζήτηση, όπου μπορεί να διαφανούν οι συγκλίσεις, και κυρίως όρους ισοτιμίας καθώς, όπως είπε, δεν είναι του δόγματος «ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» (κατά το «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις»), αλλά σέβεται την αυτονομία και τον ρόλο του κάθε κόμματος.Το πρόγραμμα και μια αντιπαράθεση – έκπληξη για την Παιδεία

Στο μεταξύ, περίπου 10 μέρες μετά την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα το οριστικό κείμενο του προγράμματος. Ορισμένοι εκτιμούν ότι έτσι κι αλλιώς το πρόγραμμα αυτό, όπως διαμορφώθηκε υπό τον Γιώργο Σταθάκη, αποτελεί μια πρώτη απόπειρα διαμόρφωσης κυβερνητικού προγράμματος, που όμως ώς τις εκλογές θα περάσει κι άλλες επεξεργασίες με στόχο τις βελτιώσεις και την κάλυψη τυχόν κενών.

Μεταξύ αυτών (για δικούς του λόγους ωστόσο) φαίνεται να είναι και ο Αντώνης Λιάκος, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου και της «Γέφυρας», των στελεχών εκείνων της διεύρυνσης, δηλαδή, που προέρχονται από τον εκσυγχρονιστικό χώρο. Σε κείμενό του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» («Λουδίτες και Αριστερά», 12.7.2021) υποστηρίζει ότι «το πρόγραμμα που ψηφίστηκε στη Συνδιάσκεψη δεν πρέπει να θεωρηθεί θέσφατο» αντιθέτως, προσθέτει, «είναι προσωρινή αποκρυστάλλωση μιας ροής, μιας αναζήτησης, η οποία πρέπει να αποκτήσει ανοικτό χαρακτήρα, ώστε να επικοινωνεί με καινούργιες ιδέες και συλλήψεις απ’ έξω».

Σύμφωνα με πληροφορίες, το κείμενο αυτό ήρθε ως απάντηση στη διαφωνία που εκδηλώθηκε κατά την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη από τα στελέχη της «Ομπρέλας» (προεξαρχόντων των στελεχών του τομέα Παιδείας) στην προγραμματική επεξεργασία για την Παιδεία, η οποία έφερε την υπογραφή του και έθετε στο επίκεντρο τον «ψηφιακό μετασχηματισμό», με την έννοια της υποκατάστασης της παραδοσιακής διά ζώσης εκπαιδευτικής διαδικασίας – τουλάχιστον αυτό κατάλαβαν οι περισσότεροι.

Προωθήθηκε τελικώς ένα συνθετικό κείμενο – ο ίδιος στο άρθρο του κάνει λόγο για «ξεδόντιασμα» του αρχικού κειμένου. Απαντά επίσης ότι επικράτησε η λογική των μαχών οπισθοφυλακής και η αντιπολιτευτική προτεραιότητα να χαραχθούν οι διαχωριστικές γραμμές, αφήνοντας αιχμές για τους συντρόφους του ότι είναι «λουδίτες», παρωχημένων δηλαδή αντιλήψεων.

Διαβάστε επίσης:

Η Ε.Ε. κατά του ομοφοβικού Όρμπαν

«Μάχες λοιμωξιολόγων»: Ποιος φταίει για το 4ο κύμα;

Του κλότσου και του… Μπάιντεν