Περί FYROM και Μακεδονίας

Επωνύμως

Το ζήτημα της ονομασίας του σημερινού κρατιδίου στα βόρεια της Ελλάδας, έχει καταδήλως εκτραπεί είτε σε διαπραγμάτευση μεταξύ ανόητων είτε σε δημαγωγία για ανόητους. Έχει δημιουργηθεί ζήτημα εκ του μη όντος, ένθεν κακείθεν, ανοήτως ή σκοπίμως ανοήτως.

Στα βόρεια της Ελλάδας, έχουν αναμφισβήτητα πραγματοποιηθεί «εθνογενέσεις», εθνογενέσεις όμως επισφαλείς ως προς τη βιωσιμότητά τους. Δημιουργήθηκαν κοινωνίες στηριγμένες σε συλλογικά

φαντασιακά, όπως δηλαδή γεννιούνται τα έθνη, δημιουργήθηκαν κοινωνίες που πράγματι δικαιούνται να επικαλεσθούν τον χαρακτηρισμό τους ως «έθνος». Τα έθνη όμως αυτά είναι σχετικά νέα, άνευ δηλαδή στέρεου ιστορικού βάθους, και γι’ αυτό υπαρξιακώς επισφαλή. Ένα τέτοιο έθνος δημιουργήθηκε και στο χώρο της σημερινής FYROM, χώρο συσσώρευσης λαών διαφορετικής ιστορικής προέλευσης/θεμελίωσης, όπου, περιέργως, επιλέχθηκε σαν δήθεν ιστορική του θεμελίωση ο Μεγαλέξανδρος και η Μακεδονία του.

Σε αντίθεση με την εικόνα των ανίσχυρων ιστορικά, αλλά και οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά, κρατιδίων της πρώην Γιουγκοσλαβίας, συμπεριλαμβανομένης της FYROM, η σημερινή Ελλάδα αντιπροσωπεύει έθνοςμε ιστορία χιλιετιών. Η σημερινή Ελλάδα είναι ευρωπαϊκό έθνος-κράτος που αιτιολογεί ισχυρότερα από όλα τα άλλα ευρωπαϊκά έθνη-κράτη τον όρο έθνος. Αδιάψευστη μαρτυρία η γλώσσα της, που έχει παραμείνει ουσιαστικώς η ίδια για χιλιετίες.

Η FYROM διεκδικεί να ονομαστεί Μακεδονία και έχει φτιάξει αγάλματα του Αλεξάνδρου για να σηματοδοτηθεί ως έθνος. Μα η ίδια η λέξη Μακεδονία είναι ελληνική. Προέρχεται από την περιοχή «Μακεδνόν» -βλ. Ηροδότου Ιστορίαι, βιβλίο 1- από το «μάκος», τον Δωρικό τύπο του Αττικού «μήκος», με άλλα λόγια Μακεδνός σήμαινε «μακρύς». Ομοίως η λέξη Αλέξανδρος, από το αλεξ-ανδρας, ο απωθών τους άνδρες, ο ανδρείος, ο μαχητής.

H σλαβική δηλαδή σήμερα FYROM προσπαθεί, χωρίς ίσως να το καταλαβαίνει, να αποκτήσει ελληνική ταυτότητα. Ουδεμία υφίσταται αμφιβολία, σε κανένα στον κόσμο τούτο, για το αν η Μακεδονία, με το ελληνικό όνομα, ήταν ελληνική, ούτε αν ο Αλέξανδρος ή ο Φίλιππος, με τα ελληνικά ονόματα, ήσαν Έλληνες. Προφανώς λοιπόν δεν είναι η Ελλάδα που κινδυνεύει. Με την προσπάθειά της να ονομαστεί Μακεδονία (του Μεγάλου Αλεξάνδρου), το μόνο που μπορεί να καταφέρει η γειτονική μας χώρα –και ίσως ενδόμυχα το ποθεί- είναι να θεωρηθεί ελληνικό αποπαίδι, που ….μεγάλωσε σε ξένα χέρια, που του μίλαγαν σλαβικά.

Κάποιοι ίσως θα πρότειναν να θέσουμε εμείς στο Σύνταγμά μας αλυτρωτικές διατάξεις, όχι μάλιστα μόνο για τη χώρα που καταλαμβάνει η σημερινή FYROM. Δεν νομίζω όμως πως κάτι τέτοιο χρειάζεται, δεν έχει πλέον νόημα. Τα βεστφαλιανά έθνη-κράτη έχουν κλείσει τον κύκλο ζωής τους. Η Ελλάδα, που ουδέποτε υπήρξε και ουδέποτε λειτούργησε ως «οικόπεδο» κλεισμένο στον εαυτό του, θα πρέπει να αναθεωρήσει τον τρόπο ύπαρξης της στον σημερινό κόσμο που αναδιοργανώνεται. Αλλά και αν δεν το κάνει, είμαι βέβαιος πως θα της ζητηθεί να το κάνει. Αυτό ζητούσε διαρκώς η Ιστορία.

Παλαιότερος πολιτικός είχε εύστοχα πεί πως οι βαλκανικές χώρες είναι «ορφανά του Βυζαντίου». Εμείς θα συμπληρώναμε πως «Βυζάντιο» δεν είναι παρά η ανατολική ελληνορωμαϊκή αυτοκρατορία. Ουδέποτε υπήρξε βυζαντινή αυτοκρατορία ή βυζαντινό κράτος, όλοι οι «βυζαντινοί» δεν ήσαν παρά πολίτες μιας ελληνορωμαϊκής ή ελληνοποιημένης οικουμένης. Ο διαχωρισμός της ελληνορωμαϊκής οικουμένης σε «Ρωμαϊκή» και «Βυζαντινή» αυτοκρατορία, υπήρξε επινόηση δυτικών διανοουμένων τους 18ο αιώνα (για λόγους που δεν είναι του παρόντος να εκθέσουμε). Ελληνική ιστορία έχουν όλες οι βαλκανικές χώρες. Τα αρχαιολογικά μουσεία τους είναι γεμάτα με ελληνικά γλυπτά και αρχαιο-ελληνικές επιγραφές, ομοίως και τα εκκλησιαστικά μουσεία είναι γεμάτα με χριστιανικές εικόνες με ελληνικές γραφές. Αλλά όχι μόνα τα Βαλκάνια. Μη ξεχνάμε πως οι Τούρκοι αποκαλούν τους Έλληνες Ίωνες/Γιουνάν, και την Ελλάδα Γιουνανιστάν και ότι όταν συνέβη η επανάσταση του -21, το Ερζερούμ ήταν εξ’ ίσου ελληνικό με την Αθήνα. Υπάρχει ιστορία που να αμφισβητεί την ελληνικότητα ή ελληνο-ρωμαϊκότητα της Κωνσταντινούπολης, της Πόλεως δηλαδή του Κωνσταντίνου;

Φοβόμαστε αλυτρωτικές διεκδικήσεις του κρατιδίου των Σκοπίων, ενώ αντίθετα το κρατίδιο των Σκοπίων θα έπρεπε να φοβάται ελληνικές αλυτρωτικές διεκδικήσεις. Αρνούνται άραγε ή αγνοούν οι Έλληνες πολιτικοί την εμβέλεια του ελληνισμού ως φορέα οικουμενικής σημασίας πολιτισμικής παράδοσης; Υποτιμούν μήπως το σημερινό ελληνικό κράτος, κράτος που υφίσταται εξ αιτίας τόσο -και ίσως κυρίως- της ιστορίας του, όσο άλλωστε και της γεωπολιτικά σημαντικής γεωγραφικής του θέσης ;

Το κράτος αυτό θα εξακολουθεί υφιστάμενο ως Τόπος κομίζων ελληνική πολιτισμική πρόταση που δημιούργησε τη Δύση. Η εμβέλεια και ισχύς της ελληνικής ιστορίας είναι ευρύτερη της ισχύος των όποιων συγκυριακών κρατιδίων. Η ιστορία αποδεικνύει περίτρανα την υπαρξιακή ανάγκη της Ευρώπης για την Ελλάδα, την Ελλάδα ως Ελλάδα, τόσο ως ιστορική ταυτότητα της όσο και ως κράτος/ασπίδα της με γεωπολιτική σημασία. Τούτο θα ισχύσει ακόμα και μετά την λειτουργική απαξίωση των εθνών-κρατών ή ιδίως μετά την απαξίωση των εθνών-κρατών. Ας ελπίσουμε κάποτε το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων…

ΠΓΔΜΕλλάδαΜακεδονίαγλώσσαΔύσηHas video: Exclude from popular: 0