Ουκρανία, ένας τόπος μαρτυρίου!

Μπάμπι Γιάρ «Η χαράδρα της γιαγιάς»…

Σκεπτόμουν να γράψω, για μιαν ακόμα φορά, ένα κείμενο για την ηρωική Ουκρανία που αντιστέκεται ενάντια στον σταλινικό ιμπεριαλιστικό αναθεωρητισμό της Ρωσίας αλλά είδα πως σήμερα, 27 Ιανουαρίου, είναι η  Διεθνής Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Ολοκαυτώματος. Είπα, λοιπόν, να κάνω έναν συνδυασμό καθώς είναι μια μέρα που μας φέρνει στο νου ανατριχιαστικές μνήμες που δυστυχώς για την ανθρωπότητα, ξαναζωντανεύουν με την εγκληματική και τυχοδιωκτική τους δράση τα ρώσικα στρατεύματα 

Έναν χρόνο τώρα από την έναρξη αυτού του βάρβαρου και εκτός εποχής, πολέμου όπου η Ρωσία προσπαθεί να ρίξει την ανθρωπότητα στο σκοτάδι του απολυταρχισμού και της βίας, στην Ουκρανία συντελούνται φρικιαστικά έγκλημα εναντίον αιχμαλώτων πολέμου και αμάχων. Ομαδικοί τάφοι -κάτι που γνωρίζουν καλά οι Ρώσοι…-  χώροι βασανιστηρίων που αποκαλύπτονται συνεχώς και στοχευμένοι βομβαρδισμοί αμάχων, μας συνδέουν ευθέως με την φρικιαστική δράση των Ναζί. 

Παρόλο που έχουν περάσει τόσες δεκαετίες και έχουν ειπωθεί τα πάντα, έχουν γραφτεί τα πάντα, έχουν γυριστεί ταινίες, έχουν αποκαλυφτεί όλες οι φρικαλεότητες, πάντα σε εκείνη την σκοτεινή περίοδο κάτι μένει  ακόμα θαμμένο στη λήθη και στη λησμονιά καθώς στα μεγάλα εγκλήματα συντελούνται και μεγάλες συγκαλύψεις. Μια σκοτεινή όσο και σχετικά άγνωστη περίοδος της ιστορίας είναι η ουκρανική κατοχή από τη ναζιστική Γερμανία και κυρίως η άθλια διαστρέβλωση των γεγονότων από την σοβιετική προπαγάνδα που θέλουν την Ουκρανία και τους Ουκρανούς συνεργούς των Ναζί. Και αυτά τα ισχυρίζονται  αυτοί που είχαν υπογράψει σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της ναζιστικής Γερμανίας, αυτοί που διαμέλισαν την Πολωνία και διέπραξαν την μαζική σφαγή στο Κατίν, το έγκλημα των μαζικών εκτελέσεων χιλιάδων Πολωνών αξιωματικών, αστυνομικών, διανοούμενων, πολιτικών κρατουμένων και αιχμαλώτων πολέμου. Μια σφαγή που διαπράχθηκε από τη μυστική αστυνομία «Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεων», γνωστότερο από τα αρχικά NKVD για την οποία μετά κατηγόρησαν τους Ναζί συμμάχους τους ως υπαίτιους.  

Η αλήθεια πάντα είναι περισσότερο πολύπλοκη και σύνθετη από τις γενικεύσεις. Τότε η Σοβιετική Ένωση προσάρτησε πολωνικά εδάφη που κατοικούνταν από Ουκρανούς, όπως επίσης την Μπουκοβίνα και τη Βεσαραβία. Κατ τα άλλα, οι Ουκρανοί ήταν Ναζί…

Ωστόσο, μετά το 1941, όταν η «φιλία» των δυο συμμάχων έσπασε, οι Ναζί κατέλαβαν την Ουκρανία και την Κριμαία. Τα απίστευτα δεινά που είχαν καταταλαιπωρήσει και αποδεκατίσει τους Ουκρανούς στο διάστημα της σταλινικής περιόδου, είχαν σαν αποτέλεσμα πολλοί Ουκρανοί να υποδεχτούν τους Ναζί ως απελευθερωτές από την σοβιετική τυραννία. Από την άλλη όμως, ήταν πολλοί αυτοί που πολέμησαν εναντίον των Γερμανών, των Πολωνών αλλά και των Σοβιετικών εισβολέων. Στην διάρκεια της γερμανικής επίθεσης, στην Ουκρανία σκοτώθηκαν 6,8 εκατομμύρια άνθρωποι εκ των όποιων 600 χιλιάδες Εβραίοι και 1,4 εκατομμύρια στρατιώτες. Ακόμα 2 εκατομμύρια πολίτες στάλθηκαν στη Γερμανία ως «σκλάβοι εργάτες».

Το 1944, όταν τα γερμανικά στρατεύματα απομακρύνθηκαν από το σοβιετικό ουκρανικό έδαφος ο Στάλιν θεωρώντας ότι όλες οι εθνότητες που διαβιούσαν στην Κριμαία, πλην των Ρώσων, στήριξαν τους Γερμανούς, εκτόπισε τους Τατάρους της Κριμαίας στην Κεντρική Ασία με αποτέλεσμα περίπου οι μισοί από αυτούς να χάσουν τη ζωή τους από τις κακουχίες και την πείνα. Λίγο αργότερα, την ίδια τύχη επεφύλαξε ο Πατερούλης πασών των Ρωσιών και σε όσους Έλληνες και Αρμένιους είχαν μείνει στην ευρύτερη περιοχή.

Οι Γερμανοί κατέλαβαν το Κίεβο στις 19 Σεπτεμβρίου 1941 κατακτώντας την μαρτυρική Ουκρανία η οποία ήταν ήδη κατεστραμμένη από την σταλινική θηριωδία των δυο προηγούμενων δεκαετιών (λεπτομέρειες στο κείμενό μου στην  στήλη της Ιστορίας της ερχόμενης Πέμπτης, 2 Φεβρουαρίου, στην έντυπη έκδοση).  Μερικές μέρες αργότερα, έγινε ένα σαμποτάζ το οποίο πιθανότατα είχαν οργανώσει  στελέχη της Μυστικής Αστυνομίας του Σοβιετικού καθεστώτος, της διαβόητης NKVD, οι οποίοι  είχαν τοποθετήσει βόμβες σε γερμανικούς στόχους. Η έκρηξη των βομβών αυτών είχε σαν συνέπεια να σκοτωθούν  και να τραυματιστούν πολλοί Γερμανοί στρατιώτες και να εξαπλωθεί μια μεγάλη πυρκαγιά στη πόλη. Οι Ναζί βρήκαν την ευκαιρία να θεωρήσουν υπαίτιους τους Εβραίους της πόλης. Έτσι δόθηκε διαταγή να τους συλλάβουν. Όσοι  είχαν προλάβει να διαφύγουν στη Ρωσία σώθηκαν. Οι υπόλοιποι οδηγήθηκαν στις 29 Σεπτεμβρίου 1941 στην χαράδρα Μπάμπι Γιαρ, κοντά στην οποία υπήρχε και εβραϊκό νεκροταφείο. Εκεί επί δυο μέρες -κατ’ άλλους επί τέσσερεις- οι Ναζί τους εκτελούσαν, με αποτέλεσμα ο αριθμός των εκτελεσθέντων να φτάσει περίπου τις 35.000 ψυχές σύμφωνα με το Ίδρυμα Σίμον Βίζενταλ.

Σήμερα, με αφορμή τις φρικαλεότητες που διαπράττονται σε βάρος της Ουκρανίας τιμούμε και την μνήμη των Εβραίων του Κίεβου, των θυμάτων της χαράδρας Μπάμπι Γιάρ που έπεσαν θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. Η ιστορική μνήμη θα τους μνημονεύει, όπως και όλα τα αθώα θύματα τυχοδιωκτικών πόλεμων – πλην των γνωστών Λακεδαιμονίων που είναι με την ειρήνη και τον άνθρωπο! 

Διαβάστε επίσης

Το ΠΑΣΟΚ ως ο αναγκαίος πολιτικός ζωτικός χώρος

Ο Μητσοτάκης υπόσχεται «καλύτερες μέρες» – Μπορεί κανείς να τον πιστέψει;

«Αυτόκλητοι προσκεκλημένοι» και «αυτόκλητοι ωτακουστές»