Ο Γιάνης, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ/Κίνημα Αλλαγής

Εκ των πραγμάτων το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τον Γιάνη Βαρουφάκη και το ΜΕΡΑ25 δεν φαντάζει το πιο απλό πράγμα στον κόσμο όμως την προοπτική αυτή ήρθε να δυσκολέψει ή και να κάψει παντελώς η δήλωση του πρώην υπουργού Οικονομικών του πρώτου εξαμήνου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ότι «θα ήμασταν καλύτερα σήμερα αν είχαμε βγει εκτός ευρώ».

Δήλωση που ασφαλώς «τρομάζει» τα πιο κεντρώα ακροατήρια στα

Εν προκειμένω, ο Γιάνης Βαρουφάκης, τη δουλειά του κάνει, μαζεύει ψήφους, απευθυνόμενος σε διάφορα ακροατήρια της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, του αριστερού «αντισυστημισμού» και των απογοητευμένων οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, εν μέσω σκληρής προεκλογικής κούρσας όπου η πόλωση κάθε τρεις και λίγο αναμένεται να χτυπάει κόκκινο, συμπιέζοντας τα μικρά κόμματα.

Πρόσφατα δε επιχείρησε να πιέσει ευθέως τον ΣΥΡΙΖΑ, καλώντας, λίγες μέρες πριν ο Αλέξης Τσίπρας ανέβει στη ΔΕΘ, σε προγραμματική συμφωνία προ των εκλογών και όχι μετά. Κίνηση που επιζητούσε να αναδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα δυσκολευόταν να προσέλθει σε μια συζήτηση σαν κι αυτή γιατί η συστημική προσαρμογή του θα τον εμπόδιζε να συμφωνήσει πάνω σε ένα πραγματικά ριζοσπαστικό πρόγραμμα όπως υπονοείται ότι είναι αυτό του ΜΕΡΑ25, το οποίο μεταξύ άλλων περιλάμβανε την κρατικοποίηση της ΔΕΗ. Εν ολίγοις, επρόκειτο μάλλον για ένα τρικ που αποσκοπούσε στο να αποκαλύψει τον «συστημισμό» του ΣΥΡΙΖΑ ενώπιον του αριστερού κοινού.

Βέβαια, ο Αλέξης Τσίπρας εξήγγειλε τελικά στην ΔΕΘ την κρατικοποίηση της ΔΕΗ.

Επιπλέον είναι σαφές ότι τέτοιες συζητήσεις προγραμματικής συνεργασίας, ζορίζουν τα μικρά κόμματα: αυτά είναι που καλούνται να κάνουν τους περισσότερους συμβιβασμούς επί της πλατφόρμας που προτείνει το μεγαλύτερο κόμμα, διότι έχοντας και τους περισσότερους ψηφοφόρους και το μεγαλύτερο ακροατήριο προφανώς προσέρχεται σε μια τέτοια συζήτηση με προνομιακούς όρους. Τα μικρότερα κόμματα είναι αυτά που συνθλίβονται στον κομματικό ανταγωνισμό και την προεκλογική πόλωση των δύο μεγάλων κομμάτων και κατά κανόνα πασχίζουν να συσπειρώσουν τα ακροατήριά τους διακηρύσσοντας την αυτονομία τους.

Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, είτε πραγματικά εννοεί μια τέτοια σύμπραξη, είτε απλώς πρόκειται για ένα αφήγημα ευνοϊκό προς την ρητορική υπεράσπισης της απλής αναλογικής, είτε ενσωμάτωνε και τις επιθυμίες της εσωκομματικής αντιπολίτευσης για αμφίπλευρη διεύρυνση (και προς τα αριστερά, όχι μόνο στο κέντρο), το προφανές είναι ότι η βασική του προτεραιότητα είναι το ΠΑΣΟΚ/Κίνημα Αλλαγής.

Κοινά σημεία μπορεί να βρει κανείς στην ρητορική και των τριών κομμάτων που πρόσκεινται στα αριστερά του πολιτικού φάσματος δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ25, όμως η στόχευση ακροατηρίου είναι άλλη πλέον για τον ΣΥΡΙΖΑ που επιθυμεί να απευθύνεται πλέον σε αυτό που θεωρεί ότι είναι η μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων, το κέντρο, που κατά το γνωστό κλισέ «βγάζει κυβερνήσεις».

Προφανώς το «παιχνίδι» των συνεργασιών δεν είναι αγνό καθώς, αυτός που καλεί σε συνεργασία αύριο, σήμερα πιέζει για να πετύχει όσο μεγαλύτερη διαρροή ψήφων προς την πλευρά του μπορεί. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον δείχνει να διαθέτει περισσότερα κοινά με το ΠΑΣΟΚ που αν και φαίνεται πως θα παραμείνει σε οριακά διψήφια ποσοστά, εξακολουθεί να φέρει και τη μνήμη της τεχνογνωσίας της εξουσίας, είναι ένας μηχανισμός διακυβέρνησης.

Διαβάστε επίσης

Αστυνομία στα Πανεπιστήμια, τις πταίει;

Έφτασε η ώρα για εκεχειρία στην Ουκρανία;

Στις εκλογές με όπλο το έργο μας