Ο Adorno του Καρανίκα

ΣΤΗΛΕΣΙστορίες για αγρίους

«Το ''κάτι'' ως λογικά αναγκαίο υπόστρωμα της έννοιας, ακόμα και της έννοιας του είναι, είναι η έσχατη, αλλά διόλου καταργήσιμη από την παραπέρα πορεία της σκέψης αφαίρεση του αντικειμενικού περιεχομένου που δεν ταυτίζεται με τη σκέψη. Χωρίς το κάτι δεν μπορεί να νοηθεί η τυπική λογική. Δεν μπορεί να καθαρθεί από το μεταλογικό υπόλειμμα. Είναι αυταπάτη ότι με τη μορφή του ''γενικώς'' η σκέψη θα μπορούσε να αποσείσει το αντικειμενικό περιεχόμενο: να προϋποθέσει την απόλυτη μορφή. Συστατική για τη μορφή ''αντικειμενικό περιεχόμενο γενικώς'' είναι η καθ'ύλην εμπειρία

του αντικειμενικού περιεχομένου. »

Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μια ακόμα εμπνευσμένη ανάρτηση του στρατηγικού συμβούλου παρά τω πρωθυπουργώ, κυρίου Καρανίκα. Πρόκειται για ένα απόσπασμα από έναν φιλοσοφικό συλλογισμό που περιέχεται στο έργο του Adorno «Αρνητική Διαλεκτική, Έννοια και Κατηγορίες» Δεύτερο μέρος, (σελ. 169, εκδόσεις Αλεξάνδρεια, μετάφραση-σημειώσεις Λευτέρης Αναγνώστου).

Υστερόβουλα, το απόσπασμα παρατίθεται ανυπόγραφο. Ο Καρανίκας ευελπιστεί αυτή τη φορά να γίνει -λόγω του δυσνόητου φιλοσοφικού λόγου του Adorno- αντικείμενο περιπαιχτικών σχολίων από βιαστικούς χρήστες του διαδικτύου και να ξεπλύνει τις απείρου κάλλους ανοησίες που κατά καιρούς τροφοδοτεί την αδηφάγο επικαιρότητα. Θέλει να παρουσιαστεί ως θύμα προκαταλήψεων σε βάρος του, να …αναδομήσει το διανοουμενίστικο προφίλ του, προσόν που οφείλει να διαθέτει κάθε ευσυνείδητος αριστερός ο οποίος έχει καταναλώσει δεκάδες εκατοντάδων φραπέδες στα καφενεία, οραματιζόμενος την παγκόσμια επανάσταση που θα δικαιώσει την μοναδικότητά του στον πλανήτη. Άλλωστε, αυτός είναι και ο βαθύτερος λόγος της επανάστασής τους: να δικαιώνει την εξουσία του κάθε Καρανίκα που το σύστημα τον έχει αδικήσει παραβλέποντας την τεράστια αξία του.

Προσπαθεί απεγνωσμένα να πάρει το αίμα του πίσω, να επιστρέψει τον χλευασμό στους αγράμματους αντεπαναστάτες που τον διαβάλλουν: «Εδώ κοροϊδεύουν τον Adorno, πόσω μάλλον εμένα», μοιάζει να υπονοεί ο παρεξηγημένος …φιλόσοφος του στρατηγικού σχεδιασμού της κυβέρνησης.

Ταυτόχρονα, δεν είναι τυχαία η υποσυνείδητη παρόρμηση του συντάκτη να ταυτιστεί μ’ ένα περίπλοκο κείμενο προκειμένου να υποδηλώσει το εύρος της καλλιέργειάς του και της ελιτιστικής εξειδικευμένης του φιλοσοφικής παιδείας. Θα έλεγε κανείς ότι χρησιμοποιεί την τεχνοτροπία Ζουράρι (παλαιότερα και ο Βέλτσος επέβαλε την παρουσία με αυτή την επιλογή). Μόνο που οι προαναφερθέντες είχαν τα απαραίτητα εφόδια για να στηρίξουν την επιλογή τους…

Ο πνευματικά ισοϋψής με τον Adorno, Καρανίκας ως γνήσιος εκπρόσωπος της Σχολής της Φρανκφούρτης, επιζητεί ουσιαστικά τον χλευασμό τού Adorno για να αποδείξει πόσο παρεξηγημένοι είναι από την αντίδραση οι αριστεροί διανοητές. Έτσι, παραλείπει «διακριτικά» την λεπτομέρεια να αναφέρει τον Adorno ως συντάκτη του αποσπάσματος. Εύκολα μπορεί να αιτιολογήσει ότι το λησμόνησε πάνω στον οίστρο που προκαλεί η απόλαυση του νοήματος. Εδώ δικαιολόγησαν δίχως να ανοίξει μύτη την εκχώρηση (ξεπούλημα το λένε για τους άλλους οι αριστεροί) για 100 χρόνια της περιουσίας του δημοσίου. Σε μια λησμονημένη υπογραφή θα κωλώσουν;

Η περιπλάνηση στο διαδίκτυο βέβαια είναι επικίνδυνη μερικές φορές γιατί είναι εύκολο να χαθείς ανάμεσα στην Μενεγάκη και τον Adorno. Πρέπει να διαθέτει κανείς στοιχειώδη εφόδια για να το διαχειριστεί κι όχι «επαναστατικές περγαμηνές».

Πρόκειται για τυπικό δείγμα παιδαριώδους και συμπλεγματικής συμπεριφοράς ανθρώπου ο οποίος θεωρεί επίτευγμα που κατάφερε να αποστηθίσει την άλφα βήτα και να διαβάζει τους πηχυαίους τίτλους των εφημερίδων με σχετική επιτυχία και ικανοποιημένος πλέον με τα εφόδια του και την δημόσια επιβράβευσή του παραχωρεί το δικαίωμα στον εαυτό του να είναι εφάμιλλος του Χέγκελ.

Η συγκροτημένη του παιδεία, αποτέλεσμα άοκνων φιλοσοφικών συζητήσεων σε μπαρ και καφενεία, είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει επαναστάτης του φραπέ και να δικαιωθεί πανηγυρικά για τις …θυσίες και τους κόπους του. Η Αριστερά στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, δια της επιφοιτήσεως της επανάστασης, σε έχριζε πριν από όλα διανοούμενο. Αποστήθιζες (κι αυτό με δυσκολία) το όνομα ενός φιλοσόφου και ταυτόχρονα αναλάμβανες την αποκλειστικότητα της σκέψης του. Δεν χρειαζόταν διάβασμα παρά μόνο πίστη στις ιδέες της προλεταριακής επανάστασης. Τα υπόλοιπα έρχονταν μόνα τους και κυρίως δωρεάν, ως κεκτημένα δικαιώματα. Αρκεί να δήλωνες αριστερός - προοδευτικός για να θεωρηθείς… ότι τραβάει η ψυχή σου.

Με δυο λόγια, ο κ. Καρανίκας επεχείρησε να παγιδεύσει τους «αγραμμάτους» επικριτές του με ένα απόσπασμα του Adorno. Θα το θεωρούσα ευτύχημα και κατόρθωμα εκ μέρους του και μόνο το γεγονός ότι κατάφερε να το αντιγράψει, αλλά καθώς διαπιστώνεται εύκολα -από την πηγή του διαδικτύου φυσικά- και όχι του βιβλίου, ο κύριος Καρανίκας το έκανε «κοπυ πάστε» καθώς μαρτυρά η έλλειψη του κενού στο «καθ'ύλην» που προδίδει την διαδικτυακή πηγή και το αξιοζήλευτο εύρος της μόρφωσης αυτής της πεφωτισμένης και χαρισματικής προσωπικότητας που ανέδειξε η ριζοσπαστική Αριστερά στα χρόνια της μνημονιακής έκπτωσης και παρακμής…

AdornoΚαρανίκαςHas video: Exclude from popular: 0