Μεγάλες ανοιχτές προκλήσεις

ΠΟΛΙΤΙΚΗΈντυπη Έκδοση Με την πρώτη αξιολόγηση κλεισμένη, με το θέμα του χρέους στον πάγο μεν, αλλά με συνεχείς μικροπαρεμβάσεις στο προφίλ του, με έναν δημοσιονομικό κόφτη που αποτελεί βέβαια τη μεγαλύτερη κατάκτηση των δανειστών τα τελευταία χρόνια, αλλά ενδέχεται να μη χρησιμοποιηθεί καν μέχρι το πολιτικά μακρινό 2018, η κυβέρνηση δείχνει ανακουφισμένη. Τόσο μάλιστα, ώστε ο πρωθυπουργός να δίνει το σύνθημα για στροφή της κυβέρνησης στα προβλήματα της «καθημερινότητας των πολιτών». Τόσο στη σελίδα 4 όσο και στις σελίδες 10-11 του "Π" θα βρείτε πολύ αναλυτικά τον... «οδικό χάρτη», ο οποίος περιγράφει τα πολιτικά κέρδη και τις παγίδες για την κυβέρνηση από το κλείσιμο της αξιολόγησης και την οικονομική πορεία της μέχρι τις αρχές του 2018. Όμως, όπως ήδη σημειώσαμε, η πορεία δύσκολα θα παραμείνει ανέφελη, αφού οι προκλήσεις που έπονται είναι μεγάλες και σημαντικές. Το κλίμα ανασφάλειας που έχει εγκατασταθεί από τον Ιανουάριο του 2015 και ύστερα, με τις συνεχείς διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης, τις απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών, τους κεφαλαιακούς ελέγχους, την οικονομική στασιμότητα και τις περιπέτειες των τραπεζών, είναι ο λόγος για τον οποίον ο Αλέξης Τσίπρας θέλει το συντομότερο στροφή της κυβέρνησης στην «καθημερινότητα». Όμως η «καθημερινότητα» συντίθεται από πολλές παραμέτρους, οι περισσότερες από τις οποίες σχετίζονται με τη συνολική πορεία της χώρας. Σχετίζονται ακόμη, σε ό,τι αφορά την πολιτική επικαιρότητα, με τη βελτίωση του προφίλ της κυβέρνησης, η οποία σύντομα αναμένεται να υπηρετηθεί από έναν ανασχηματισμό, χωρίς τίποτε να είναι ακόμη βέβαιο. Οι επτά πληγές της χώρας Είτε με ανασχηματισμό είτε – ακόμη δυσκολότερα – χωρίς αυτόν, οι τομείς στους οποίους η κυβέρνηση έχει άμεση ανάγκη να βελτιώσει το προφίλ της σχετίζονται ευθέως με την επιτυχία της χώρας να επιστρέψει στην ανάπτυξη και να μεταρρυθμίσει τους προβληματικούς, δυσλειτουργικούς – και σε κάποιες περιπτώσεις απλώς... ανύπαρκτους – θεσμούς της. Ποιοι είναι αυτοί οι τομείς; Με απλά λόγια:Προσέλκυση ελληνικών και ξένων επενδύσεων και μάλιστα σε ύψος πολλών δεκάδων δισ. ευρώ, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.Αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων, αλλά και των χρηματοδοτικών εργαλείων από τα «πακέτα» Γιούνκερ και Ντράγκι.Ενίσχυση της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής, αφού η «μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού μπορεί να φέρνει έσοδα, αλλά δεν βελτιώνει τη θέση της χώρας στον άμεσο περίγυρό της και την Ευρώπη.Μετάβαση σε ένα σταθερό φορολογικό περιβάλλον, το οποίο θα ενθαρρύνει όχι μόνο τους ξένους επενδυτές, αλλά και όσους κρύβουν τα χρήματά τους «στα στρώματα» φοβούμενοι τις δυσάρεστες εκπλήξεις.Αναδιάρθρωση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης, ώστε να αποκτήσουν παραγωγικό προσανατολισμό και να καλυφθούν τραγικές ελλείψεις προσωπικού σε κρίσιμους τομείς, ιδίως του κοινωνικού κράτους, οι οποίες ταλαιπωρούν το κράτος και τη διοίκηση, την ώρα που σε άλλους θυλάκους τους πλεονάζουν αντιπαραγωγικοί οργανισμοί, προσωπικό και «κολλητοί».Ξερίζωμα των εστιών διαφθοράς στους κρατικούς μηχανισμούς.Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, εξ αιτίας των οποίων πνίγονται από τη φορολογία επί δεκαετίες μόνο οι συνεπείς φορολογούμενοι. Διότι η διαφθορά και η απάτη, είτε αρέσει στο πολιτικό σύστημα είτε όχι, δεν είναι φαινόμενα που αφορούν μόνο τα υψηλά επιχειρηματικά στρώματα. Αντιθέτως, αποτελούν μάστιγα που πλήττει ολόκληρο το κοινωνικό σώμα.Η τουρκική απειλή Πέρα όμως από την οικονομική και θεσμική λειτουργία, υπάρχουν τα κρίσιμα θέματα της εθνικής ασφάλειας. Η κατάσταση στο Αιγαίο είναι γνωστή σε όλους. Όσο γνωστή είναι και η παρεμβατικότητα της Άγκυρας, η οποία, με ευκαιρία την έξαρση του μεταναστευτικού / προσφυγικού προβλήματος, δεν αρκείται πλέον στο να υπενθυμίζει απλώς τις διεκδικήσεις της, αλλά επιχειρεί να εξαργυρώσει εμπράκτως τα διπλωματικά κέρδη από τα Ίμια και τη Συμφωνία της Μαδρίτης, τα οποία κατέγραψε μια εικοσαετία νωρίτερα, την εποχή του Σημίτη και του Πάγκαλου. Η έμπρακτη διεκδίκηση των «ζωτικών συμφερόντων», τα οποία τότε κατέγραψε επισήμως, δεν είναι παιχνίδι επί χάρτου, αλλά σαφής και επικίνδυνη επεκτατική πολιτική, η οποία απαιτεί σαφείς πολιτικούς προσανατολισμούς, πολιτική συμμαχιών και αποφασιστικότητα στην Αθήνα. Ήδη, μετά τη σωρεία παραβάσεων και παραβιάσεων στο Αιγαίο, τις διπλωματικές νότες και το παιχνίδι με το ΝΑΤΟ, ο Ερντογάν απειλεί με ακύρωση τη συμφωνία με την Ε.Ε. για το μεταναστευτικό / προσφυγικό, και νέα εφιαλτικά σενάρια για τα ελληνικά νησιά – και ολόκληρη τη χώρα – έκαναν ήδη την εμφάνισή τους για να μας υπενθυμίσουν ότι η Άγκυρα κρατάει στο χέρι της τη ρύθμιση της μεταναστευτικής και προσφυγικής ροής. Επιμύθιον: Η «καθημερινότητα» των πολιτών δεν μπορεί να είναι χάντρες και καθρεφτάκια, δεν μπορεί να είναι η αθλιότητα της επιδοματικής πολιτικής για να «ανακουφιστεί» η φτώχεια που παράγεται σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς, αλλά η αναθέρμανση της οικονομικής ζωής και ένα κράτος που προνοεί και τελικά εγγυάται την ασφάλεια και τη σταθερότητα της χώρας. Αυτά ορίζουν την «καθημερινότητα» πολύ περισσότερο από όσο φαντάζονται ενδεχομένως τα κυβερνητικά στελέχη. Έτσι επανερχόμαστε στο ερώτημα αν ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι όλα τα μέλη της κυβέρνησής του είναι ικανά να εξυπηρετήσουν αυτούς τους στόχους, οι οποίοι είναι κρίσιμοι όχι μόνο για την επιτυχία της κυβέρνησης, αλλά κυρίως για το μέλλον της χώρας...ΚυβέρνησηκόφτηςδιαπραγμάτευσηαξιολόγησηIssue: 1916Issue date: 12-05-2016Has video: