Μάχη στο Κέντρο και ρήξη με τους «αντισυστημικούς»

Η κυβέρνηση έχει πάθει σύγχυση με μια σειρά υποθέσεις που τρέχουν στην επικαιρότητα – ως… μονίμως αιφνιδιασμένη – και προσπαθεί να (ξανα)πουλήσει μεταρρυθμιστικό προφίλ για να κερδίσει χρόνο μέχρι τη ΔΕΘ, οπότε ευελπιστεί να ξανανοίξει το πουγκί. Μέχρι τότε θα ήθελε να παραμείνει στρογγυλοκαθισμένη σε ένα δημοσκοπικό 30% και πάνω. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει η αντιπολίτευση να παραμείνει τόσο διασπασμένη και τόσο χαμηλά στις δημοσκοπήσεις όσο

Η ευχή της δεν είναι βέβαιο πως θα πραγματοποιηθεί, ωστόσο για να διαψευστούν οι προσδοκίες της θα πρέπει κάτι να αλλάξει στα απέναντι στρατόπεδα – είναι και πολλά, βλέπετε – και κυρίως σε αυτό του ΠΑΣΟΚ, το οποίο φαίνεται πως είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να ανταγωνιστεί τη Νέα Δημοκρατία στον ευαίσθητο όσο και κρίσιμο χώρο του Κέντρου.

Στη Χαριλάου Τρικούπη έχουν τους λόγους τους να πιστεύουν πως μεσοπρόθεσμα τα δημοσκοπικά ευρήματα θα βελτιωθούν για το Κίνημα και η πολιτική του παρουσία θα αποκτήσει μεγαλύτερη ένταση.

Κατ’ αρχάς το τελευταίο διάστημα φαίνεται πως έχουν μειωθεί αισθητά οι δηλώσεις και κινήσεις αμφισβήτησης του Νίκου Ανδρουλάκη. Ίσως γίνεται σταδιακά κατανοητό από τους αμφισβητίες ότι:

● στο τέλος της ημέρας θα χρεωθούν μεγάλο μέρος του κόστους εάν το κόμμα παραμείνει καθηλωμένο και αποτύχει,

● η καθήλωση απέχει ελάχιστα από την απαξίωση – ποιος θα ήθελε να κληρονομήσει ένα κόμμα – κουρέλι στην περίπτωση που θα κατάφερναν να «ρίξουν» τον Ανδρουλάκη από το προεδρικό αξίωμα;

Ύστερα το ΠΑΣΟΚ έχει καταφέρει – με τη γενναία και ευγενή συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ άλλων – να διαχωριστεί από όσους στην αντιπολίτευση, προσπαθώντας να ανταποκριθούν στις επιθυμίες μερίδας των συγγενών θυμάτων των Τεμπών, βάζουν στο κάδρο των ευθυνών για το τραγικό δυστύχημα τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εκτός του ότι η προσχώρηση σε αυτή την τακτική θα ήταν αυτοκτονική, στη Χαριλάου Τρικούπη θεωρούν ότι η πρότασή τους για παραπομπή του Κώστα Αχ. Καραμανλή, του Χρήστου Σπίρτζη και των υπολοίπων για κακούργημα υπηρετεί τους εξής στόχους:

● Τη «δήλωση» προς την κοινωνία ότι το ΠΑΣΟΚ απαιτεί πλήρη απόδοση ευθυνών για τα αίτια του δυστυχήματος.

● Τη διαβεβαίωση προς τους πολίτες που αυτοτοποθετούνται στο Κέντρο ότι δεν ταυτίζονται ούτε κατ’ ελάχιστον με πολιτικούς «εξτρεμισμούς» που στερούνται τεκμηρίωσης.

● Τη διαβεβαίωση ότι το ΠΑΣΟΚ – παρά τη ρητορική της Ν.Δ. εναντίον του – σέβεται τους θεσμούς και δεν τους απαξιώνει ταυτιζόμενο με κόμματα που προσπαθούν να κάνουν καριέρα με φωτοβολίδες και υπερβολές.

Ο διαχωρισμός αυτός θεωρείται αναγκαίος επειδή:

● Αντιμετωπίζει την προσπάθεια της κυβέρνησης να τσουβαλιάσει το σύνολο της αντιπολίτευσης ως ένα «αντισυστημικό μέτωπο».

● Πολλοί στο ΠΑΣΟΚ διαπιστώνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ, με την πρότασή του για παραπομπή Μητσοτάκη, καθίσταται ουσιαστικά δορυφόρος της Πλεύσης Ελευθερίας, καθώς η δική της πίεση και η ταύτισή της με μερίδα των οικογενειών θυμάτων είναι αυτή που ωθεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια επιλογή με την οποία δεν συμφωνεί καν ολόκληρο το κόμμα. Αυτό σημαίνει πως ό,τι κεντροαριστερό έχει απομείνει στο πάλαι ποτέ ισχυρό κόμμα της Αριστεράς θα αναζητήσει νέα στέγη με κυβερνητική λογική και προοπτική.

Επιπλέον στη Χαριλάου Τρικούπη διαβάζουν δημοσκοπήσεις. Με βάση αυτές, ο λεγόμενος «αντισυστημικός χώρος» δεν μεγαλώνει πλέον, αλλά αναδιατάσσεται καθώς ψηφοφόροι μετακομίζουν από το ένα κόμμα στο άλλο. Θεωρούν επομένως ότι μια αντίστροφη τάση αποδυνάμωσής του είναι θέμα χρόνου, αφού απογοητευμένοι από την κυβέρνηση πολίτες θα αναζητήσουν συντόμως μια πρόταση διακυβέρνησης – εφόσον αυτή έχει διατυπωθεί με δομή και σαφήνεια.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η επιστροφή της πολιτικής αποτελεί μια συνθήκη ευνοϊκή για το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν κάτι ακόμη, που δεν αποτελεί θετικό μήνυμα για τη Χαριλάου Τρικούπη: η πρωτίστως ωφελημένη από τη στροφή στην πολιτική είναι η Ν.Δ., η οποία έβγαλε πλέον το κεφάλι από το νερό και φιλοδοξεί να δημιουργήσει δυναμική υπέρβασης του 30%. Σε αυτό το ενδεχόμενο θα περιοριζόταν αισθητά η δυνατότητα του Κινήματος να πιέσει τη Ν.Δ. στο Κέντρο.

Κρίσιμη παράμετρος πάντως για την πορεία του ΠΑΣΟΚ τους επόμενους μήνες θα αποτελέσει η δυναμική των πραγμάτων στα κόμματα και κομματίδια της Αριστεράς πλην ΚΚΕ. Δηλαδή στον ΣΥΡΙΖΑ και όσα έχουν προκύψει από τις διασπάσεις του. Το αρνητικό για τη Χαριλάου Τρικούπη σενάριο της ενοποίησης αυτού του χώρου δεν είναι προσώρας εφικτό.

● Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι σε θέση αυτή την εποχή – και μάλλον για πολύ καιρό ακόμη – να αναλάβει τέτοια πρωτοβουλία.

● Ο Σωκράτης Φάμελλος έχει να αντιμετωπίσει τη δημοσκοπική κατάρρευση (και τη δική του), χωρίς μάλιστα μια καθαρή πολιτική ταυτότητα, καθώς πατάει διαρκώς σε δύο βάρκες.

● Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν έχει καμιά όρεξη να μοιραστεί τα κέρδη της με κανέναν.

● Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είναι επιθυμητός ως οργανικά ενταγμένος εταίρος σε κανένα από τα κόμματα του χώρου, άρα θα παλέψει μόνος για την επιβίωσή του.

● Ο Γιάνης Βαρουφάκης αναμένεται ότι θα δώσει τη μάχη του με ίδια μέσα, ειδικά τώρα που αναθάρρησε δημοσκοπικά.

● Η Νέα Αριστερά είναι επίσης διχασμένη και, ακόμη κι αν αποφασιστεί η συνεργασία της με τον ΣΥΡΙΖΑ, πολλά είναι τα στελέχη που δεν θα ακολουθήσουν.

Το ευτυχές σενάριο για το ΠΑΣΟΚ θα ήταν μια συνολική αποδυνάμωση του χώρου της Αριστεράς λόγω της απογοήτευσης που προκαλεί ο κατακερματισμός και η απουσία κυβερνητικής προοπτικής. Θετικό πάντως το ότι στη Χαριλάου Τρικούπη εσχάτως συνειδητοποιούν ότι πρέπει να βάλουν τέλος στην εποχή του ετεροπροσδιορισμού και ότι ή θα πείσουν με θετική προγραμματική πρόταση ή δεν θα πετύχουν τους στόχους τους.

Είναι μια καλή αρχή…

Διαβάστε επίσης:

Μητσοτάκης: Ο Βασίλης Παπαβασιλείου υπήρξε ένας ολοκληρωμένος διανοούμενος, ενεργός πολίτης

Τέμπη: Οι ανεξάρτητοι βουλευτές που προσυπογράφουν την πρόταση Καρυστιανού για προανακριτική

Τσουκαλάς: ΝΔ σημαίνει πλειστηριασμοί, μειωμένο εισόδημα και καθηλωμένοι μισθοί