Κολοκοτρωναίοι και Μακρυγιάννηδες

Το τελευταίο διάστημα, ο κύριος Πολάκης ξεδίπλωσε μιαν ακόμα άγνωστη αρετή, μια κρυφή πτυχή του αειφόρου του ταλέντου παραδίδοντας προς το έθνος μαθήματα ιστορίας και μάλιστα συνοπτικά.

Ο ίδιος δεν έχει ανάγκη επιχειρημάτων ούτε αποδέχεται αμφισβήτηση στα λεγόμενά του: εκφράζει ελέω «κρητικής αψάδας» την εθνική συνείδηση ή έστω το μίσος της μισής απέναντι στην άλλη των δοσίλογων και μαυραγοριτών…

Ας δεχτούμε λοιπόν αυτό το υψιπέτες ιστορικό απόσταγμα ως ορίζει ο κύριος Πολάκης, ο εθνικός μας ιστορικός, για να μην τον βάζουμε στον κόπο να «επαναλαμβάνεται» εξηγώντας στον κάθε Φίλη,

Συνοπτικά, λοιπόν, και δίχως παρανοήσεις: «Η ιστορία της Ελλάδας μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους είναι η ιστορία της πάλης δυο παρατάξεων: της προοδευτικής δημοκρατικής αριστερής που εξέφραζε την κοινωνική πλειοψηφία ΚΑΙ της συντηρητικής, δεξιάς και ακροδεξιάς που εξέφραζε την εκάστοτε μειοψηφία των εκμεταλλευτών και της ολιγαρχίας. Η πρώτη είχε Κολοκοτρώνηδες, Μακρυγιάννηδες, αγωνιστές της εθνικής ανεξαρτησίας και των εργατικών δικαιωμάτων…»

Δεν θα προχωρήσουμε παρακάτω καθώς θα επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας σε δυο πρωτοποριακές επισημάνσεις του εθνικού μας ιστορικού, όπου Κολοκοτρώνης και Μακρυγιάννης, πριν από όλα, έδωσαν σκληρές μάχες για τα εργατικά δικαιώματα.

Συγκεκριμένα για την υγεία και ασφάλεια στον χώρο εργασίας των αρματολών και κλεφτών, για ισότητα ευκαιριών σε άνδρες και γυναίκες (ίση μεταχείριση στην εργασία, έγκυες εργαζόμενες, άδεια μητρότητας, γονική άδεια) σε Μοριά και Ρούμελη, για την προστασία κατά των διακρίσεων λόγω φύλου, φυλετικής καταγωγής, θρησκείας, ηλικίας, αναπηρίας και σεξουαλικού προσανατολισμού, από το Ζάλογγο ως τ’ Ανάπλι.

Θυσιάστηκαν για την κατάκτηση της μερικής απασχόλησης, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, για την απασχόληση των νέων, για την ενημέρωση και διαβούλευση με τους εργαζομένους.

Είναι ενδιαφέρον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Κολοκοτρώνη και του Μακρυγιάννη δημιουργήθηκε μέσα από την βαθιά αντίθεση των δυο αυτών αντιμαχόμενων ηρώων της επανάστασης καθώς στον πρώτο εμφύλιο βρίσκονταν σε διαφορετικές συνιστώσες από την ένωση των οποίων προήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνώντας τις εσωτερικές αντιφάσεις.

Είναι γνωστές οι ιδεολογικές διαφωνίες μεταξύ του συντρόφου Μακρυγιάννη και του σύντροφου Κολοκοτρώνη στον οποίο ασκεί αυστηρή κριτική καθώς τον κατακεραυνώνει για τα κέρδη που αποκόμισε από την πατρίδα και την πλεονεξία του. Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο σύντροφος Μακρυγιάννης: «όταν ο Κολοκοτρώνης και οι σύντροφοί του ήρθαν από τη Ζάκυνθο δεν είχαν πιθαμή γης. Τώρα φαίνεται τι έχουν … και τι ζητούνε από το έθνος; Μιλιούνα ακόμα διά τις μεγάλες δούλεψες. Και σε αυτά ποτές δεν αναπεύονται».

Αλλά και στους εμφυλίους του 1824 και του 1825 που ακολούθησαν, ο Μακρυγιάννης δεν έχει την καλύτερη γνώμη για τον Κολοκοτρώνη. Μάλιστα, ο σύντροφος Μακρυγιάννης φτάνει στο σημείο να αναρωτιέται πόσα δεινά είχε υποστεί η Ρούμελη, και πόσες περιουσίες χάθηκαν, πόσες ζωές Ρουμελιωτών θυσιάστηκαν, ενώ ο Κολοκοτρώνης γυρεύει καθημερινά εμφύλιους και φατρίες: «Η Ρούμελη», γράφει «κι αδικημένη είναι κι αφανισμένη. Νόμους γυρεύει και σύστημα να πάγη η πατρίς ομπρός. Ο Κολοκοτρώνης όμως και ο Μεταξάς και οι άλλοι οι τοιούτοι καθημερινούς εφύλιους πολέμους θέλουν και φατρίες».

Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι και μια παράσταση του δημοφιλούς λαϊκού θεάτρου σκιών με τίτλο «Ο Καραγκιόζης Ιστορικός»!